Ronaldinho

Ronaldinho
Ronaldinho in 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Ronaldo de Assis Moreira
Geboortedatum	21 maart 1980
Geboorteplaats	Porto Alegre, Brazilië
Lengte	181 cm
Been	Rechts
Positie	Aanvallende middenvelder, aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2018
Jeugd
1987–1998 Grêmio
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1998–2001 2001–2003 2003–2008 2008–2011 2011–2012 2012–2014 2014–2015 2015 Grêmio Paris Saint-Germain FC Barcelona AC Milan Flamengo Atlético Mineiro Querétaro Flumimense 1450(72) 770(25) 2070(96) 950(26) 710(28) 800(28) 2500(8) 700(0)
Interlands
1996 1999 1999–2008 1999–2013 Brazilië –17 Brazilië –20 Brazilië –23 Brazilië 600(2) 500(3) 270(18) 970(33)
Portaal    Voetbal

Ronaldo de Assís Moreira (Porto Alegre, 21 maart 1980), voetbalnaam Ronaldinho of Ronaldinho Gaúcho, is een Braziliaans voormalig profvoetballer die als aanvaller of aanvallende middenvelder speelde. Hij geldt als een van de beste spelers van zijn generatie. Hij werd uitgeroepen tot Wereldvoetballer van het Jaar in 2004 en 2005. Ronaldinho speelde in zijn thuisland voor Grêmio, Flamengo, Atlético Mineiro en Fluminense. Buiten Brazilië stond hij onder contract bij Paris Saint-Germain, FC Barcelona, AC Milan en Querétaro. Van 1999 tot en met 2013 was hij actief in het Braziliaans elftal, waarmee hij in 2002 wereldkampioen werd. In 1999 won hij met het Braziliaans elftal de Copa América en in 2005 de Confederations Cup. Zijn grootste successen als clubspeler beleefde hij bij FC Barcelona met onder meer het winnen van twee Spaanse landstitels en de UEFA Champions League. Met Paris Saint-Germain won hij de UEFA Intertoto Cup en met Atlético Mineiro de CONMEBOL Libertadores en de CONMEBOL Recopa. Hiermee is Ronaldinho een van de weinige spelers die zowel de UEFA Champions League als de CONMEBOL Libertadores wist te winnen.

Ronaldinho begon zijn carrière bij Grêmio, waar hij een van de uitblinkers was. Toentertijd speelde hij in Brazilië onder de naam 'Ronaldinho Gaúcho', om verwarring met Ronaldo Nazário te voorkomen. Die droeg in het begin van zijn carrière de bijnaam 'Ronaldinho', wat 'kleine Ronaldo' betekent. In 2001 tekende Ronaldinho een contract bij de Franse club Paris Saint-Germain. Het contract van Ronaldinho bij Grêmio was weliswaar ten einde, maar aangezien het Bosmanarrest niet in Brazilië geldt, kon hij niet zonder vergoeding vertrekken. Grêmio eiste daarom circa drieëntwintig miljoen euro schadevergoeding, iets wat PSG aanvankelijk weigerde te betalen. Na tussenkomst van de FIFA werd de zaak geschikt en kon Ronaldinho spelen voor PSG.^[bron?] In 2003 wilde Ronaldinho vertrekken bij PSG. Uiteindelijk bleven Manchester United en FC Barcelona over. De goede band tussen Ronaldinho en Sandro Rosell, vicevoorzitter van FC Barcelona en voormalig directeur van Nike in Zuid-Amerika, was een belangrijke factor in de keuze voor FC Barcelona, dat circa achtentwintig miljoen euro voor hem betaalde.

Hij debuteerde op 28 juli 2003 in de oefenwedstrijd met Juventus. Zijn eerste doelpunt volgde twee dagen later tegen AC Milan. Na een prijsloos eerste seizoen werd Ronaldinho in het seizoen 2004/05 landskampioen van Spanje met FC Barcelona. In augustus 2005 volgde de Supercopa. Op 26 oktober 2005 speelde Ronaldinho tegen Málaga CF zijn honderdste wedstrijd voor FC Barcelona, waarin hij een doelpunt in de 2–0 gewonnen wedstrijd scoorde. In 2006 won Ronaldinho de Spaanse titel en ten koste van Arsenal, de UEFA Champions League. Na het WK 2006 kwam hij terug met een vormcrisis. In het seizoen 2006/07 was dat niet te merken, hij speelde goed, alleen de prijzen kwamen er niet. In het daaropvolgende seizoen waren diverse blessures die de eerste helft van het seizoen met FC Barcelona verknoeiden. Zijn schijnbare overgewicht leverde Ronaldinho tijdens zijn laatste seizoen bovendien de bijnaam El Gordinho (De kleine dikke) op, hetgeen een verwijzing is naar El Gordo (El Gordinho verwijst naar zijn naam Ronaldinho dat kleine Ronaldo betekent), de bijnaam van Ronaldo. Op 16 juli 2008 tekende Ronaldinho een contract dat hem voor drie seizoenen verbond aan AC Milan.^[1] FC Barcelona ontving eenentwintig miljoen euro voor hem.

Op 28 september 2008 maakte Ronaldinho zijn eerste doelpunt voor Milan, tegen stadsgenoot Internazionale^[2] De overstap van Ronaldinho naar Italië werd in het eerste seizoen niet wat de sterspeler en werkgever Milan er van hadden verwacht. Blessures speelden de Braziliaan parten en de hoofdtrainer Carlo Ancelotti gaf de voorkeur aan anderen. In zijn tweede seizoen kwam hij beter uit de verf, gaf vele assists en scoorde belangrijke doelpunten. Zo scoorde hij in beide wedstrijden met Juventus twee doelpunten en tegen Siena een hattrick. In de eerste seizoenshelft van zijn derde seizoen kwam hij nauwelijks in actie.

In 2011 besloot Ronaldinho terug te keren naar Brazilië. AC Milan gaf toestemming om te onderhandelen met Grêmio en Flamengo, hoewel ook Palmeiras en Blackburn Rovers interesse hadden getoond. Volgens de Italianen diende Ronaldinho circa acht miljoen euro te kosten.^[3] Ronaldinho koos uiteindelijk voor Flamengo, die drie miljoen euro voor hem op tafel legden. Hij tekende bij zijn nieuwe club een contract voor drieënhalf jaar in ruil voor een salaris van honderddertigduizend euro per week. In zijn eerste seizoen won hij de Copa do Brasil, waar hij in de finale scoorde uit een vrije trap.^[4]

In juni 2012 vertrok Ronaldinho transfervrij naar Atlético Mineiro en tekende een halfjarig contract, vier dagen na zijn vertrek bij Flamengo. Later tekende Ronaldinho bij en won met Atlético Mineiro in 2013 zowel de CONMEBOL Libertadores als de CONMEBOL Sudamericana in 2014. In 2013 werd ook nog het Campeonato Mineiro gewonnen.

In september 2014 tekende Ronaldinho een tweejarig contract bij Querétaro. In zijn debuut voor deze club miste Ronaldinho een strafschop^[5]. Hij nam in juni 2015 reeds afscheid van de club.

In juli 2015 tekende Ronaldinho een contract voor anderhalf jaar bij Fluminense, maar besloot op 28 september 2015 met wederzijdse toestemming van de club zijn contract nietig te verklaren. Ronaldinho speelde slechts zeven competitiewedstrijden in zijn periode bij Fluminense.

Op 16 januari 2018 zette Ronaldinho definitief een punt achter zijn carrière.^[6]

Seizoen	Club	Competitie	Competitie		Beker		Internationaal		Overig 1		Totaal
			Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
1998	Grêmio	Série A	14	1	2	0	15	3	17	4	48	8
1999			17	6	3	0	4	2	24	15	48	23
2000			21	14	6	6	—		22	21	49	41
Club totaal			52	21	11	6	19	5	63	40	145	72
2001/02	Paris Saint-Germain	Ligue 1	28	9	6	2	14	2	—		48	13
2002/03			27	8	7	3	4	1	—		38	12
Club totaal			55	17	13	5	18	3	0	0	86	25
2003/04	FC Barcelona	Primera División	32	15	6	3	7	4	—		45	22
2004/05			35	9	0	0	7	4	—		42	13
2005/06			29	17	2	1	12	7	2	1	45	26
2006/07			32	21	4	0	11	3	2	0	49	24
2007/08			17	8	1	0	8	1	—		26	9
Club totaal			145	70	13	4	45	19	4	1	207	94
2008/09	AC Milan	Serie A	29	8	1	0	6	2	—		36	10
2009/10			36	12	0	0	7	3	—		43	15
2010/11			11	0	0	0	5	1	—		16	1
Club totaal			76	20	1	0	18	6	0	0	95	26
2011	Flamengo	Série A	31	14	5	1	3	2	13	4	52	21
2012			2	1	0	0	8	2	10	4	20	7
Club totaal			33	15	5	1	11	4	23	8	72	28
2012	Atlético Mineiro	Série A	32	9	0	0	—		—		32	9
2013			14	7	2	0	14	4	8	6	38	17
2014			2	0	0	0	9	1	4	0	15	1
Club totaal			48	16	2	0	23	5	12	6	85	27
2014/15	Querétaro	Primera División	25	8	4	0	—		—		29	8
Club totaal			25	8	4	0	0	0	0	0	29	8
2014/15	Fluminense	Série A	7	0	2	0	—		—		9	0
Club totaal			7	0	2	0	0	0	0	0	9	0
Carrière totaal			441	167	51	16	134	42	102	55	728	280

Ronaldinho debuteerde op 26 juni 1999 tegen Letland voor Brazilië. Datzelfde jaar won hij met de Goddelijke Kanaries de Copa América. In 2002 werd Ronaldinho met het nationale elftal wereldkampioen tijdens het WK voetbal in Zuid-Korea en Japan. Zijn WK-doelpunt maakte hij tegen China vanuit een strafschop. In de kwartfinale tegen Engeland maakte Ronaldinho een doelpunt door een vrije trap van grote afstand achter doelman David Seaman te schieten. Het betekende de winnende treffer (2–1), nadat Ronaldinho eerder in de wedstrijd al de voorzet had gegeven voor de gelijkmaker van Rivaldo. In 2005 won Brazilië in Duitsland de Confederations Cup door in de finale aartsrivaal Argentinië met 4–1 te verslaan. Ronaldinho, die in de finale scoorde, kreeg als aanvoerder de trofee uitgereikt. Op het WK voetbal in Duitsland van 2006 werd hij met Brazilië in de kwartfinale met (1–0) verslagen door Frankrijk. Het betekende het einde van een teleurstellend toernooi voor zowel het Braziliaans elftal als Ronaldinho, die te maken had met een vormcrisis.

Ronaldinho kreeg in de lente van 2010 een tegenslag te verwerken binnen de nationale ploeg van Brazilië. Bondscoach Dunga selecteerde hem niet voor het team dat zou uitkomen op het wereldkampioenschap van 2010. Na dit WK werd Ronaldinho weer geselecteerd voor het nationale elftal en werd aanvoerder. Ronaldinho maakte in 2012 in de nadagen van zijn carrière nog kans om naar de Olympische Spelen te gaan. Hij werd door bondscoach Mano Menezes opgenomen in de voorselectie, maar ging niet naar Londen. Daarna speelde hij niet meer in het Braziliaanse elftal.

Competitie
	Aantal	Jaren
Grémio
Copa Sul	1x	1999
Campeonato Gaúcho	1x	1999
Paris Saint-Germain
UEFA Intertoto Cup	1x	2001
FC Barcelona
UEFA Champions League	1x	2005/06
Primera División	2x	2004/05, 2005/06
Supercopa de España	2x	2005, 2006
AC Milan
Serie A	1x	2010/11
Flamengo
Campeonato Carioca	1x	2011
Atlético Mineiro
CONMEBOL Libertadores	1x	2013
CONMEBOL Recopa	1x	2014
Campeonato Mineiro	1x	2013

Competitie	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Brazilië onder 17
CONMEBOL Sul-Americano onder 17	1x	1 1997
FIFA WK onder 17	1x	1 1997
Brazilië
CONMEBOL Copa América	1x	1 1999
FIFA WK	1x	1 2002
FIFA Confederations Cup	1x	1 2005
Brazilië onder 23
Torneio Pré-Olímpico Sul-Americano onder 23	1x	1 2000
Olympische Zomerspelen					1x	3 2008

In 2005 werd Ronaldinho tot de beste Europese voetballer en (voor de tweede achtereenvolgende keer) tot de beste voetballer ter wereld gekozen. In 2006 werd hij derde in de verkiezing van Wereldvoetballer van het jaar achter de Italiaanse winnaar Fabio Cannavaro en de Fransman Zinédine Zidane. Ronaldinho werd in 2009 door het Britse tijdschrift World Soccer verkozen tot Voetballer van het Decennium. Ook won hij op 12 oktober van dat jaar de Golden Foot.

Ronaldinho verloor zijn vader toen hij nog een kind was. Zijn vader verdronk nadat hij in het zwembad van zijn broer Roberto een hartaanval kreeg. Dat staat in zijn biografie Ronaldinho, de veroveraar geschreven door Jethro Soutar.

De naam Ronaldinho betekent "Kleine Ronaldo". Ronaldinho kreeg deze bijnaam omdat een paar jaar eerder de Braziliaanse speler Ronaldo Nazário doorbrak aan de wereldtop. Ronaldo werd in zijn begintijd overigens ook Ronaldinho genoemd om hem te onderscheiden van landgenoot Ronaldo Rodrigues de Jesus.

Ronaldinho heeft uit een inmiddels ontbonden huwelijk een zoon die in 2000 is geboren.

Ronaldinho verkreeg op 27 augustus 2007 ook de Spaanse nationaliteit. Hij behield daarnaast de Braziliaanse.^[7]

Ronaldinho heeft een eigen platenlabel: Tropa de Bruxo. Op dit label bracht hij in 2021 een muziekclip uit ter nagedachtenis aan zijn moeder^[8].

• Ronaldinho staat afgebeeld op het verpakkingsdoosje van de voetbalspellen FIFA 04, FIFA 06, FIFA 07, FIFA 08 en FIFA 09. Hij wordt in elk deel door een andere speler vergezeld: op FIFA 2004 door Thierry Henry en Alessandro Del Piero en op FIFA 06 tot FIFA 09 door Wayne Rooney. Ook staat hij afgebeeld op FIFA Street en FIFA Street 3.
• Ronaldinho staat op de FIFA 100, een lijst van de beste, nog levende voetbalspelers uit 2004.

• Lijst van spelers van AC Milan
• Lijst van spelers van FC Barcelona
• Lijst van spelers van Paris Saint-Germain
• Lijst van spelers van het Braziliaans voetbalelftal

Commons heeft media­bestanden in de categorie Ronaldinho Gaúcho.

• (en) Statistieken en informatie over Ronaldinho op de UEFA-website