Stille tocht
Een stille tocht (Nederland) of stille mars (België) heeft als functie het herdenken van een persoon of gebeurtenis. Jaarlijks wordt op 4 mei in veel plaatsen in Nederland een stille tocht gehouden ter herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Sinds de jaren negentig worden stille tochten georganiseerd na een voorval van zinloos geweld. Een stille tocht, veelal een spontaan burgerinitiatief soms met steun van de (lokale) autoriteiten, wordt in principe door de deelnemers zwijgend volbracht met of zonder bloemen; 's avonds vaak ook met brandende kaarsjes, waxinelichtjes of fakkels. Geregeld lopen ook politici mee.
Enkele stille tochten sinds 1992
[bewerken | brontekst bewerken]- 1992, Amsterdam: Bijlmerramp
- 1996, Brussel: zaak-Dutroux (de zogeheten Witte Mars)
- 1997, Leeuwarden: Meindert Tjoelker
- 1999, Gorinchem: Froukje Schuitmaker en Marianne Roza
- 1999, Zwaagwesteinde: Marianne Vaatstra
- 2000, Enschede: Vuurwerkramp
- 2000, Vlaardingen: Daniël van Cotthem
- 2001, Gouda: Mariëlla de Geus
- 2002, Rotterdam: Pim Fortuyn
- 2002, Venlo: René Steegmans
- 2004, Amsterdam: Anja Joos
- 2004, Leeuwarden: Manuel Fetter
- 2006, Brussel: Joe Van Holsbeeck
- 2007, Utrecht: Rinie Mulder
- 2009, Sint-Gillis-bij-Dendermonde: Steekpartij in het kinderdagverblijf Fabeltjesland
- 2010, Dordrecht: Milly Boele
- 2011, Turnhout: Frans Rottiers
- 2011, Almelo: Ashana Wahl
- 2012, Den Haag: Ximena Pieterse
- 2012, Almere: Richard Nieuwenhuizen
- 2012, Den Haag: Rishi Chandrikasing
- 2014, Boquete: Kris Kremers en Lisanne Froon[1]
- 2014, Amsterdam: Aanslag op MH17
- 2014, Haaksbergen: Monstertruckdrama
- 2015, Den Haag: Mitch Henriquez
- 2017, Zaandam: Nick Bood
- 2017, Bunschoten: Savannah Dekker
- 2018, Amersfoort: Koen van Keulen[2]
- 2018, Hilversum: Dascha Graafsma[3]
- 2019, Den Haag: Orlando Boldewijn
- 2019, Rotterdam: Hümeyra[4]
- 2019, Utrecht: Tramaanslag in Utrecht
- 2019, Antwerpen: Julie Van Espen[5]
- 2019, Drachten: Roan Brilstra
- 2020, Hengelo: Chantal de Vries[6]
- 2020, Badhoevedorp: Bas van Wijk
- 2020, Schiedam: Alice Albuquerque
- 2020, Leuven: Sanda Dia
- 2020, Wijchen: Sebastiaan Theloosen
- 2021, Arnhem: Eduard Verhaaf
- 2021, Amsterdam: Roy Titawanno
- 2021, Hoogkerk: Dinant Paré
- 2021, Scheveningen: Renée Barendregt
- 2021, Maastricht: Tanja Groen[7]
Luidruchtige wake
[bewerken | brontekst bewerken]In november 2004 werd de vermoorde Nederlandse regisseur Theo van Gogh herdacht op de Dam in Amsterdam. Dit werd bewust luidruchtig gedaan, aangezien Van Goghs leven gekenmerkt werd door provocatie.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Peter Jan Margry, 'The Silent March: A Ritual of Healing and Protest for an Afflicted Society', in: Paul Post Arie L. Molendijk & Justin E.A. Kroesen (eds.), Sacred Places in Modern Western Culture (Leuven: Peeters, 2011) p. 235-240.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Margry, Peter Jan (2006) Stille omgang als civil religion: een manifestatie van Nederlandse identiteit, Meertens Instituut
- ↑ Stille tocht Kris en Lisanne in Boquete. Parool.nl (19 mei 2014). Geraadpleegd op 23 juli 2021.
- ↑ Stille tocht voor in Italië overleden Koen uit Soest. BD.nl (31 juli 2018). Geraadpleegd op 23 juli 2021.
- ↑ Stille tocht voor Dascha in centrum Hilversum. gooieneembode.nl (13 september 2018). Geraadpleegd op 8 september 2021.
- ↑ Stille tocht voor Hümeyra: 'Ze had een ondraaglijk leven'. rtlnieuws.nl (2 februari 2019). Geraadpleegd op 30 juli 2021.
- ↑ Meer dan 15.000 lopen mee in stille tocht Antwerpen na dood Julie. rtlnieuws.nl (12 mei 2019). Geraadpleegd op 23 juli 2021.
- ↑ Stille tocht voor doodgestoken Chantal de Vries. rtvoost.nl (12 januari 2020). Geraadpleegd op 15 augustus 2021.
- ↑ Stille tocht voor Tanja Groen op dag van verdwijning, ode aan inzet Peter R. De Vries. NOS.nl (29 juli 2021). Geraadpleegd op 30 juli 2021.