Wereldkampioenschap voetbal 1998

FIFA Wereldkampioenschap 1998
Coupe du Monde - France 98
Toernooi-informatie
Gastland	Frankrijk
Editie	16
Datum	10 juni – 12 juli 1998
Teams	32 (van 5 confederaties)
Stadions	10 (in 9 gaststeden)
Winnaar	Frankrijk (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden	64
Doelpunten	171  (2,67 per wedstrijd)
Toeschouwers	2.785.100  (43.517 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Davor Šuker (6 doelpunten)
Beste speler	Ronaldo
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal    Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1998 was de 16de editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Frankrijk was gastheer, zoals zes jaar eerder, op 2 juli 1992,^[1] was besloten door de FIFA-vergadering. Aan de voorronden deden 170 landen mee, waaronder 32 debutanten. De loting voor de eindronde had plaats op 4 december 1997 in Marseille. Het toernooi zelf begon op 10 juni en eindigde op zondag 12 juli. Titelverdediger was Brazilië, dat vier jaar eerder in de Verenigde Staten de titel had gewonnen door Italië na strafschoppen te verslaan. Voor het eerst deden er 32 landen mee aan de eindronde, een besluit dat door de FIFA op 21 mei 1994 was genomen.

Frankrijk won het kampioenschap door in de finale Brazilië met 3-0 te verslaan, en veroverde zijn eerste wereldtitel. Twee jaar later tijdens Euro 2000 werd Frankrijk eveneens kampioen en was daarmee het eerste land dat ooit achtereenvolgens wereldkampioen en Europees kampioen is geworden.

In 2018 bekende Michel Platini, organisator van het WK 1998, dat de loting van het toernooi gemanipuleerd werd om ervoor te zorgen dat Frankrijk en Brazilië elkaar op zijn vroegst in de finale zouden treffen.^[2][3]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1998 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties

FIFA-lid	Confederatie	Kwalificatie	Kwal. datum	Aantal dln. (inclusief 1998)	Dln. op rij	Eerste dln.	Laatste dln.	Titels (exclusief 1998)	Beste prestatie
Frankrijk	UEFA	Gastland	2 juli 1992	10e	1	1930	1986	0	Winnaar
Denemarken	UEFA	Winnaar groep 1	11 oktober 1997	2e	1	1986	1986	0	Achtste finale
Engeland	UEFA	Winnaar groep 2	11 oktober 1997	10e	1	1950	1990	1	Winnaar
Noorwegen	UEFA	Winnaar groep 3	6 september 1997	3e	2	1938	1994	0	Groepsfase
Oostenrijk	UEFA	Winnaar groep 4	11 oktober 1997	7e	1	1934	1990	0	Derde
Bulgarije	UEFA	Winnaar groep 5	10 september 1997	7e	2	1962	1994	0	Vierde
Spanje	UEFA	Winnaar groep 6	11 oktober 1997	10e	6	1934	1994	0	Vierde
Nederland	UEFA	Winnaar groep 7	11 oktober 1997	6e	3	1934	1994	0	Tweede
Roemenië	UEFA	Winnaar groep 8	18 augustus 1997	7e	3	1930	1994	0	Kwartfinale
Duitsland	UEFA	Winnaar groep 9	11 oktober 1997	14e	12	1934	1994	3	Winnaar
Schotland	UEFA	Beste nummer 2	11 oktober 1997	8e	1	1954	1990	0	Groepsfase
Italië	UEFA	Winnaar Play-off	15 november 1997	14e	10	1934	1994	3	Winnaar
België	UEFA	Winnaar Play-off	15 november 1997	10e	5	1930	1994	0	Derde
Joegoslavië	UEFA	Winnaar Play-off	15 november 1997	9e	1	1930	1990	0	Vierde
Kroatië	UEFA	Winnaar Play-off	15 november 1997	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Nigeria	CAF	Winnaar Groep 1	7 juni 1997	2e	2	1994	1994	0	Achtste finale
Tunesië	CAF	Winnaar Groep 2	8 juni 1997	2e	1	1978	1978	0	Groepsfase
Zuid-Afrika	CAF	Winnaar Groep 3	16 augustus 1997	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Kameroen	CAF	Winnaar Groep 4	17 augustus 1997	4e	3	1982	1994	0	Kwartfinale
Marokko	CAF	Winnaar Groep 5	8 juni 1997	4e	2	1970	1994	0	Achtste finale
Zuid-Korea	AFC	Winnaar groep B	18 oktober 1997	5e	4	1954	1994	0	Groepsfase
Japan	AFC	Winnaar play-off	16 november 1997	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Saoedi-Arabië	AFC	Winnaar groep A	12 november 1997	2e	2	1994	1994	0	Achtste finale
Iran	AFC	play-off (AFC–OFC)	29 november 1997	2e	1	1978	1978	0	Groepsfase
Mexico	CONCACAF	Finaleronde 1e	12 oktober 1997	11e	2	1930	1994	0	Kwartfinale
Verenigde Staten	CONCACAF	Finaleronde 2e	9 november 1997	6e	3	1930	1994	0	Derde
Jamaica	CONCACAF	Finaleronde 3e	16 november 1997	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Brazilië	CONMEBOL	Titelverdediger	17 juli 1994	16	16	1930	1994	4	Wereldkampioen
Argentinië	CONMEBOL	Nr. 1 CONMEBOL	10 september 1997	12	7	1930	1994	2	Wereldkampioen
Paraguay	CONMEBOL	Nr. 2 CONMEBOL	10 september 1997	6	2	1930	1986	0	Achtste finale
Colombia	CONMEBOL	Nr. 3 CONMEBOL	10 september 1997	4	3	1962	1994	0	Achtste finale
Chili	CONMEBOL	Nr. 4 CONMEBOL	10 september 1997	7	1	1930	1982	0	Achtste finale

Groepen[bewerken | brontekst bewerken]

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Saint-Denis	Marseille	Parijs	Lens	Lyon	Saint-Denis Marseille Parijs Lens Nantes Toulouse Saint-Étienne Montpellier Lyon Bordeaux
Stade de France	Stade Vélodrome	Parc des Princes	Stade Félix Bollaert	Stade de Gerland
Capaciteit: 80.000	Capaciteit: 60.000	Capaciteit: 49.000	Capaciteit: 44.000	Capaciteit: 41.300
Toulouse	Saint-Étienne	Bordeaux	Montpellier	Nantes
Stadium de Toulouse	Stade Geoffroy-Guichard	Parc Lescure	Stade de la Mosson	Stade de la Beaujoire
Capaciteit: 37.000	Capaciteit: 36.000	Capaciteit: 35.200	Capaciteit: 34.000	Capaciteit: 39.500

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Dertig scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Verwachtingen waren hooggespannen bij regerend wereldkampioen Brazilië, met name van de uitblinker van de laatste jaren Ronaldo, die na een jaar FC Barcelona opnieuw excelleerde bij Inter Milan. Romario behoorde niet tot de selectie, officieel vanwege een blessure ^[4], maar intimi beweerde, dat hij niet geselecteerd was vanwege zijn slechte relatie met assistent-coach (en ook ex-topvoetballer) Zico en sprak thuis zijn ongenoegen uit over het team.^[5] Brazilië begon de eerste wedstrijd tegen Schotland voortvarend en kwam snel op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van César Sampaio. Brazilië had in die beginfase allang op een veilige voorsprong kunnen staan, maar met name een wervelende actie van Ronaldo had een beter lot verdiend. Schotland kwam nog voor rust op gelijke hoogte dankzij een benutte strafschop van John Collins. Brazilië was de controle over de wedstrijd kwijt en was in de tweede helft alleen nog gevaarlijk dankzij afstandsschoten van Rivaldo. Vlak voor tijd kwamen de "Goddelijke Kanaries" toch nog op een definitieve voorsprong dankzij een ongelukkige actie van doelman Jim Leigton, die in een moeilijke situatie de bal speelde aan verdediger Tom Boyd, waarna hij de bal in eigen doel werkte.^[6]

De confrontatie tussen Noorwegen en Marokko was een botsing van stijlen. De Marokkaanse bondcoach Henri Michel verving de vaste doelman El Brazi door de onervaren Driss Benzekri. Noorwegen had een ervaren team, waarbij veel internationals speelden bij Engelse topclubs, maar de ploeg had een reputatie als defensief. Marokko speelde aanvallend en kwam op voorsprong dankzij Mustafa Hadji, de begenadigde speler van Deportivo La Coruna. Binnen een minuut was Marokko zijn voorsprong kwijt, Benzekri dook onder de bal door bij een vrije trap van Kjetil Rekdal en verdediger Chippo kopte de bal in eigen doel. In de tweede helft herhaalde het tafereel, Hadda schoot Marokko opnieuw op een voorsprong, waarna binnen een minuut Benzekri opnieuw bij een hoge bal mistastte, waarna Dan Eggen de bal in doel kopte. Noorwegen gokte nu alleen maar op hoge ballen, maar ondanks wat hachelijke situaties en mistasten van de doelman bleef het 2-2.^[7]

In de tweede speelronde had Brazilië weinig problemen met Marokko en via een 3-0-zege bereikte de ploeg de 1/8 finales. Noorwegen speelde opnieuw gelijk (1-1 tegen Schotland) en moest nu winnen van de wereldkampioen, tenzij er geen winnaar was bij Schotland - Marokko. In eerste instantie had Schotland het beste van het spel en profiteerde het bijna weer van het keeperswerk van Benzekri, die bij hoge ballen en hoekschoppen een onzekere indruk maakte. De Schotse verdediging was echter ook niet zeker tegen de balvaardige Afrikanen en na de 1-0 van Bassir was het afgelopen met de Schotten. In de tegenaanval won de ploeg ruim met 3-0 ^[8] en toen begon het wachten op het resultaat van Noorwegen tegen Brazilië. Het was een wedstrijd zonder veel hoogtepunten, waarbij Noorwegen onmachtig was en nog steeds te angstig speelde en Brazilië niet zo nodig hoefde.^[9] Twaalf minuten voor tijd scoorde Bebeto, maar in korte tijd richtte Tore Andre Flo zich op. Hij scoorde na een individuele actie op wilskracht de 1-1 en een lichte overtreding op hem werd bestraft met een strafschop. Rekdal verzilverde de strafschop en Marokko was uitgeschakeld.^[10]

Land	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Brazilië	2	0	1	6	3	3	6
Noorwegen	1	2	0	5	4	1	5
Marokko	1	1	1	5	5	0	4
Schotland	0	1	2	2	6	–4	1

10 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Brazilië	2 – 1	Schotland	Stade de France, Saint-Denis Toeschouwers: 80.000 Scheidsrechter: José Maria Garcia-Aranda ( Spanje)
	Sampaio  4' Boyd  74' (e.d.)	Wedstrijdverslag	38' (pen.) Collins

10 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Noorwegen	2 – 2	Marokko	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29.750 Scheidsrechter: Edward Lennie ( Australië)
	Chippo  +45' (e.d.) Eggen  60'	Wedstrijdverslag	38' Hadji  59' Hadda

16 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Schotland	1 – 1	Noorwegen	Parc Lescure, Bordeaux Toeschouwers: 31.800 Scheidsrechter: László Vágner ( Hongarije)
	Burley  66'	Wedstrijdverslag	56' H. Flo

16 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Brazilië	3 – 0	Marokko	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.000 Scheidsrechter: Nikolai Levnikov ( Rusland)
	Ronaldo  9' Rivaldo  +45' Bebeto  50'	Wedstrijdverslag

23 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Noorwegen	2 – 1	Brazilië	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 55.000 Scheidsrechter: Esfandiar Baharmast ( Verenigde Staten)
	T. Flo  83' Rekdal  89' (pen.)	Wedstrijdverslag	78' Bebeto

23 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Marokko	3 – 0	Schotland	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30.600 Scheidsrechter: Ali Bujsaim ( Verenigde Arabische Emiraten)
	Bassir  22',  84' Hadda  47'	Wedstrijdverslag

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Italië tegen Chili was een interessante wedstrijd, Chili was gevreesd vanwege het spitsenduo Iván Zamorano spelend voor Inter Milan en Marcelo Salas, die volgend seizoen zou uitkomen voor Lazio Roma. Italië kwam op typerende wijze op voorsprong, de ploeg wachtte af hoe Chili in de aanval speelde, Paolo Maldini greep in en speelde met een hoge bal Roberto Baggio aan, die de bal meteen doorspeelde naar Christian Vieri: 1-0. Chili liet zich niet ontmoedigen en Salas scoorde twee keer, via een "frommeldoelpunt" vlak voor rust en een krachtige kopgoal vlak na rust. Chili leek voor de eerste keer sinds 1962 een WK-duel te winnen, maar de scheidsrechter gaf een strafschop na aangeschoten hands.^[11] Roberto Baggio nam de verantwoordelijkheid de strafschop te nemen, vier jaar geleden schoot hij een strafschop in de finale hoog over, nu nam hij revanche: 2-2,^[12] Italië boekte daarna twee zakelijke overwinningen op Kameroen en Oostenrijk en plaatste zich voor de tweede ronde.

De strijd om de tweede plek was een strijd tussen de overige drie ploegen: Oostenrijk maakte een afwachtende indruk en dacht pas aan aanvallen, als het achter stond, zowel tegen Kameroen als Chili scoorde het pas in blessuretijd de gelijkmaker.^[13] Ook tegen Italië scoorde de ploeg in blessuretijd, maar dat was slechts een tegentreffer en Oostenrijk was uitgeschakeld. Chili leek op rozen te zitten tegen Kameroen, nadat José Luis Sierra scoorde uit een fraaie vrije trap.^[14] Net als tegen Italië en Oostenrijk kon het team de voorsprong niet vasthouden en het had alle geluk van de wereld, dat een treffer Oman-Bijik om onduidelijke redenen werd afgekeurd.^[15] Kameroen maakte vooral indruk vanwege hun onbeheerste spel, liefst drie spelers werden uit het veld gestuurd.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Italië	3	2	1	0	7	3	4	7
Chili	3	0	3	0	4	4	0	3
Oostenrijk	3	0	2	1	3	4	–1	2
Kameroen	3	0	2	1	2	5	–3	2

11 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Italië	2 – 2	Chili	Parc Lescure, Bordeaux Toeschouwers: 31.800 Scheidsrechter: Lucien Bouchardeau ( Niger)
	Vieri  10' R. Baggio  85' (pen.)	Wedstrijdverslag	45',  49' Salas

11 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Kameroen	1 – 1	Oostenrijk	Stadium Municipal, Toulouse Toeschouwers: 33.460 Scheidsrechter: Epifanio González ( Paraguay)
	Njanka  78'	Wedstrijdverslag	90' Polster

17 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Chili	1 – 1	Oostenrijk	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30.600 Scheidsrechter: Gamal Al-Ghandour ( Egypte)
	Salas  70'	Report	90' Vastić

17 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Italië	3 – 0	Kameroen	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29.800 Scheidsrechter: Edward Lennie ( Australië)
	Di Biagio  7' Vieri  75',  89'	Wedstrijdverslag

23 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Italië	2 – 1	Oostenrijk	Stade de France, Saint-Denis Toeschouwers: 80.000 Scheidsrechter: Paul Durkin ( Engeland)
	Vieri  49' R. Baggio  89'	Wedstrijdverslag	90' (pen.) Herzog

23 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Chili	1 – 1	Kameroen	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: László Vágner ( Hongarije)
	Sierra  20'	Wedstrijdverslag	55' M'Boma

Groep C[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met Brazilië werd Frankrijk werd gezien als de grote favoriet voor de wereldtitel, het thuisland had vooral zijn hoop gevestigd op spelmaker Zinédine Zidane, die bij zijn club Juventus Italiaans kampioen werd en de finale van de Champions League haalde. In zijn geboortestad Marseille speelden "Les bleus" hun eerste wedstrijd tegen Zuid-Afrika, hetgeen een 3-0 overwinning opleverde. Opvallend was de rol van de centrale verdediger Pierre Issa, hij miste eerst een grote kans op de gelijkmaker, hij scoorde daarna een eigen doelpunt en werkte in de slotminuut een inzet van Thierry Henry in eigen doel.^[16] De volgende wedstrijd won Frankrijk met 4-0 van Saoedi-Arabië, maar de stemming in het Franse kamp was na afloop bedrukt. Zidane werd uit het veld gestuurd na een charge met gestrekt been^[17] en zou voor twee wedstrijden geschorst worden.^[18]

Ook Denemarken plaatste zich voor de tweede ronde, al waren de resultaten niet overtuigend, een minimale 1-0-zege op Saoedi-Arabië, een gelijkspel tegen Zuid-Afrika en een nederlaag tegen Frankrijk. Omdat Zuid-Afrika gelijk speelde tegen Saoedi-Arabië, was dit voldoende voor kwalificatie.^[19] Opmerkelijke feiten in deze groep waren verder, dat coach Carlos Alberto Parreira van Saoedi-Arabië tijdens het toernooi werd ontslagen,^[20] Issa in de wedstrijd tegen Saoedi-Arabië opnieuw ongelukkig was met twee veroorzaakte strafschoppen^[21] en de wedstrijd Denemarken - Zuid-Afrika ontsierd werd door drie rode kaarten voor lichte vergrijpen.^[22] De Denen dienden een officieel protest in tegen scheidsrechter John Toro Rendón en de scheidsrechter zou geen wedstrijden meer fluiten dit toernooi.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Frankrijk	3	3	0	0	9	1	8	9
Denemarken	3	1	1	1	3	3	0	4
Zuid-Afrika	3	0	2	1	3	6	–3	2
Saoedi-Arabië	3	0	1	2	2	7	–5	1

12 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Saoedi-Arabië	0 – 1	Denemarken	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 38.140 Scheidsrechter: Javier Castrilli ( Argentinië)
		Wedstrijdverslag	69' Rieper

12 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Frankrijk	3 – 0	Zuid-Afrika	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 55.000 Scheidsrechter: Márcio Rezende de Freitas ( Brazilië)
	Dugarry  36' Issa  77' (e.d.) Henry  90+2'	Wedstrijdverslag

18 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Zuid-Afrika	1 – 1	Denemarken	Stade de Toulouse, Toulouse Toeschouwers: 33.300 Scheidsrechter: John Toro Rendón ( Colombia)
	McCarthy  51'	Wedstrijdverslag	12' Nielsen

18 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Frankrijk	4 – 0	Saoedi-Arabië	Stade de France, Saint-Denis Toeschouwers: 80.000 Scheidsrechter: Arturo Brizio Carter ( Mexico)
	Henry  37',  78' Trezeguet  68' Lizarazu  85'	Wedstrijdverslag

24 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Frankrijk	2 – 1	Denemarken	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 39.100 Scheidsrechter: Pierluigi Collina ( Italië)
	Djorkaeff  12' (pen.) Petit  56'	Wedstrijdverslag	42' (pen.) M. Laudrup

24 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Zuid-Afrika	2 – 2	Saoedi-Arabië	Parc Lescure, Bordeaux Toeschouwers: 31.800 Scheidsrechter: Mario Sánchez ( Chili)
	Bartlett  18',  90+3' (pen.)	Wedstrijdverslag	45+2' (pen.) Al-Jaber  74' (pen.) Al-Thunayan

Groep D[bewerken | brontekst bewerken]

Groep D werd de "Poule des doods" genoemd met als deelnemers het traditioneel sterke, maar nooit ver komende Spanje, de nummer vier van het laatste WK Bulgarije, Olympisch kampioen Nigeria en de nummer twee van de Zuid-Amerikaanse kwalificatie Paraguay.^[23] Er waren grote zorgen vooraf over Nigeria, dat vlak voor het WK twee zware nederlagen leed tegen Joegoslavië en Nederland, waardoor men overwoog coach Bora Milutinović te ontslaan.^[24] De spelers hadden weinig vertrouwen in hem en hoopte dat de Nederlander Jo Bonfrere de coaching weer zou overnemen, hij was verantwoordelijk voor de Olympische titel.^[25] Tegen Spanje stond Nigeria een kwartier voor tijd met 2-1 achter en daar mocht de ploeg gelukkig mee zijn. De wedstrijd kantelde echter: een mislukte voorzet van Roda JC-speler Garba Lawal werd door de Spaanse veteraandoelman Andoni Zubizarreta gepromoveerd tot doelpunt.^[26] Een paar minuten later was dezelfde doelman kansloos op een daverend afstandsschot van Ajax-speler Sunday Oliseh.^[27] De wedstrijd stond op zijn kop en opeens zag de wereld er compleet anders uit voor beide elftallen.^[28] ⁸Nigeria versloeg in de tweede wedstrijd Bulgarije met 1-0, waarbij de Nigerianen vergaten de wedstrijd vroegtijdig te beslissen en een voetbalshow wou opvoeren, waardoor de Bulgaren nog goede kansen kregen op de gelijkmaker.^[29] Spanje was aangeslagen en bleef steken op een doelpuntloos gelijkspel tegen Paraguay.

Nigeria was nu geplaatst voor de tweede ronde en Bulgarije of Spanje moesten nu van elkaar winnen en hopen, dat Paraguay niet van Nigeria won. Slachtoffer van de slechte prestaties was de vedette van Real Madrid Raúl. Spanje speelde eindelijk een goede wedstrijd en leed voor rust met 2-0 tegen de uitgebluste Bulgaren. Tekenend was, dat aanvoerder en vedette Hristo Stoichkov in de rust werd vervangen. In de slotfase van de tweede helft liep Spanje weg naar een 6-1-zege, maar ondanks de fraaie zege was er diepe droefenis.^[30] Nigeria stelde veel basisspelers niet op en Paraguay kwam snel op een 1-0 voorsprong. Voor rust maakte Nigeria gelijk en het was aan de sterk keepende Chilavert te danken, dat Nigeria niet op voorsprong kwam. Na rust werd Oliseh ook nog vervangen en de Nigerianen geloofden het wel. Paraguay won uiteindelijk met 3-1 en Spanje was voortijdig uitgeschakeld.^[31]

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Nigeria	3	2	0	1	5	5	0	6
Paraguay	3	1	2	0	3	1	2	5
Spanje	3	1	1	1	8	4	4	4
Bulgarije	3	0	1	2	1	7	–6	1

12 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Paraguay	0 – 0	Bulgarije	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 27.650 Scheidsrechter: Abdul Rahman Al-Zeid ( Saoedi-Arabië)
		Wedstrijdverslag

13 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Spanje	2 – 3	Nigeria	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 33.257 Scheidsrechter: Esfandiar Baharmast ( Verenigde Staten)
	Hierro  20' Raúl  46'	Wedstrijdverslag	24' Adepoju  72' Lawal  77' Oliseh

19 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Nigeria	1 – 0	Bulgarije	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 45.500 Scheidsrechter: Mario Sánchez Yanten ( Chili)
	Ikpeba  26'	Wedstrijdverslag

19 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Spanje	0 – 0	Paraguay	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30.600 Scheidsrechter: Ian McLeod ( Zuid-Afrika)
		Wedstrijdverslag

24 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Nigeria	1 – 3	Paraguay	Stade de Toulouse, Toulouse Toeschouwers: 33.500 Scheidsrechter: Pirom Un-Prasert ( Thailand)
	Oruma  10'	Wedstrijdverslag	1' Ayala  58' Benítez  86' Cardozo

24 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Spanje	6 – 1	Bulgarije	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 38.100 Scheidsrechter: Mario van der Ende ( Nederland)
	Hierro  5' (pen.) Luis Enrique  18' Morientes  53',  80' Kiko  88',  90'	Wedstrijdverslag	56' Kostadinov

Groep E[bewerken | brontekst bewerken]

Na het mislukte EK, waar Oranje ten onder ging aan intern gekrakeel was Guus Hiddink tijdens de kwalificatie weer in staat van het Nederlands Elftal een eenheid te creëren. Hij besloot Edgar Davids weer te selecteren,^[32] de speler die hij naar huis stuurde na ontoelaatbare kritiek op de bondcoach. Davids had een sterk seizoen achter de rug bij Juventus, waar hij aan de zijde van Zinédine Zidane Italiaans kampioen werd en de Champions League-finale haalde. Er was vertrouwen rond het Nederlands Elftal. veel spelers speelden voor grote clubs als FC Barcelona, Real Madrid of Arsenal en in de oefencampagne werden zowel Nigeria als Paraguay met 5-1 verslagen.

In de eerste wedstrijd tegen België begon Davids op de bank, evenals de nog niet helemaal fitte Dennis Bergkamp, de bij Leeds United spelende Jerrel Hasselbaink verving hem. Nederland had al in de voorronde twee keer tegen België gespeeld en beide wedstrijden overtuigend gewonnen. Nu had Nederland opnieuw het beste van het spel en Hasselbaink miste twee goede mogelijkheden. In het begin van de wedstrijd had de Belgische verdediging grote problemen, al binnen een half uur werd verdediger Bertrand Crasson vervangen.^[33] Tegen het einde van de wedstrijd werd Patrick Kluivert uit het veld gestuurd, hij liet zich provoceren door Lorenzo Staelens en gaf hem een por met zijn elleboog, waarna Staelens theatraal ter aarde stortte.^[34] Ook met tien man creëerde Nederland meer kansen dan de België, maar de wedstrijd eindigde in een doelpuntloos gelijkspel.^[35]

Hiddink zorgde voor een verrassing door aanvaller Kluivert te vervangen door middenvelder Philip Cocu,^[36] Davids nam zijn plaats op het middenveld over en Clarence Seedorf werd vervangen door Wim Jonk. Nederland won ruim van Zuid-Korea met 5-0^[37]. De doelpunten werden gescoord door vijf verschillende spelers, gelegenheidsspits Cocu scoorde de eerste. De volgende tegenstander Mexico maakte zowel tegen Zuid-Korea als België een achterstand na rust goed. Zuid-Korea kwam in de eerste helft op voorsprong door een doelpunt van Ha Seok-Ju, maar dezelfde speler werd enkele minuten later uit het veld gestuurd. In de tweede helft buitten de Mexicanen de numerieke meerderheid uit en wonnen met 3-1.^[38] Opvallend was de passeerbeweging van vleugelaanvaller Blanco, die terwijl hij de bal klemde met beide voeten met een hupje een verdediger passeerde.^[39] Ook tegen België speelden rode kaarten een belangrijke rol: Mexico raakte in de eerste helft twee keer de lat, maar nadat een speler uit het veld werd gestuurd kantelde de wedstrijd en Marc Wilmots scoorde twee doelpunten. Na een toegekende strafschop voor de Mexicanen raakte België Gert Verheyen kwijt met een rode kaart en opnieuw kantelde de wedstrijd met een 2-2 gelijkspel tot gevolg.^[40]

Nederland had tegen Mexico genoeg aan een gelijkspel om de volgende ronde te bereiken. In de eerste helft hadden de Nederlanders meer mogelijkheden en nam een 2-0 voorsprong door doelpunten van Philip Cocu en Ronald de Boer. Mexico was echter voor de derde keer in staat de wedstrijd te kantelen, vlak voor tijd leverde Jaap Stam in aan Luis Hernández, die de gelijkmaker scoorde: 2-2.^[41] Omdat België niet kon winnen van Zuid-Korea, waren Nederland en Mexico zeker van de tweede ronde en waren de Belgen zonder te verliezen uitgeschakeld.^[42] De Zuid-Koreaanse coach Bum-Kum Cha werd na de afstraffing tegen Nederland ontslagen,^[43] maar ook met een nieuwe coach kon Zuid-Korea niet een WK-wedstrijd winnen ondanks de vijfde deelname aan een eindtoernooi.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Nederland	3	1	2	0	7	2	5	5
Mexico	3	1	2	0	7	5	2	5
België	3	0	3	0	3	3	0	3
Zuid-Korea	3	0	1	2	2	9	–7	1

13 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Zuid-Korea	1 – 3	Mexico	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 39.100 Scheidsrechter: Günter Benkö ( Oostenrijk)
	Ha Seok-ju  28'	Wedstrijdverslag	51' Peláez  74',  84' Hernández

13 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Nederland	0 – 0	België	Stade de France, Saint-Denis Toeschouwers: 75.000 Scheidsrechter: Pierluigi Collina ( Italië)
		Wedstrijdverslag

20 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	België	2 – 2	Mexico	Parc Lescure, Bordeaux Toeschouwers: 31.800 Scheidsrechter: Hugh Dallas ( Schotland)
	Wilmots  43',  47'	Wedstrijdverslag	55' (pen.) García Aspe  62' Blanco

20 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Nederland	5 – 0	Zuid-Korea	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 55.000 Scheidsrechter: Ryszard Wójcik ( Polen)
	Cocu  38' Overmars  42' Bergkamp  71' Van Hooijdonk  80' R. de Boer  83'	Wedstrijdverslag

25 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Nederland	2 – 2	Mexico	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30.600 Scheidsrechter: Abdul Rahman Al-Zeid ( Saoedi-Arabië)
	Cocu  4' R. de Boer  18'	Wedstrijdverslag	75' Peláez  90+4' Hernández

25 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	België	1 – 1	Zuid-Korea	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 45.500 Scheidsrechter: Márcio Rezende de Freitas ( Brazilië)
	Nilis  7'	Wedstrijdverslag	71' Yoo Sang-chul

Groep F[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals algemeen werd verwacht kwalificeerden Europees kampioen Duitsland en outsider Joegoslavië zich ten koste van Iran en de Verenigde Staten, maar erg overtuigend was het niet. Duitsland had een verouderd elftal, waar de helft van de selectie 30 jaar of ouder was en vooral succes had in de tweede helften van de wedstrijden op basis van hun wedstrijdmentaliteit. Joegoslavië had een verzameling getalenteerde spelers, die moeite hadden een sterk geheel te vormen. In hun onderlinge wedstrijd kwamen deze eigenschappen van beide teams sterk naar voren: Joegoslavië was lange tijd technisch superieur, kwam mede dankzij matig keeperswerk van Andreas Köpke op een 2-0 voorsprong, maar in het laatste kwartier gaven de Duitsers gas en de wedstrijd eindigde in een 2-2 gelijkspel.^[44] In de tweede helft viel Lothar Matthäus in, hij had nu het record WK-wedstrijden in handen (22 wedstrijden) en zou uiteindelijk op 25 wedstrijden eindigen.^[45] Met spanning werd uitgekeken naar het duel tussen de aartsvijanden Iran en de Verenigde Staten. Voor de wedstrijd posteerden beide team samen voor een vriendschappelijke foto.^[46] Iran won met 2-1, hetgeen leidde tot een groot volksfeest in Teheran.^[47]

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Duitsland	3	2	1	0	6	2	4	7
Joegoslavië	3	2	1	0	4	2	2	7
Iran	3	1	0	2	2	4	–2	3
Verenigde Staten	3	0	0	3	1	5	–4	0

14 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Joegoslavië	1 – 0	Iran	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30.392 Scheidsrechter: Alberto Tejada ( Peru)
	Mihajlović  72'	Wedstrijdverslag

15 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Duitsland	2 – 0	Verenigde Staten	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 43.815 Scheidsrechter: Said Belqola ( Marokko)
	Möller  8' Klinsmann  64'	Wedstrijdverslag

21 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Duitsland	2 – 2	Joegoslavië	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 38.100 Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen ( Denemarken)
	Mihajlović  73' (e.d.) Bierhoff  80'	Wedstrijdverslag	13' Mijatović  54' Stojković

21 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Verenigde Staten	1 – 2	Iran	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 39.100 Scheidsrechter: Urs Meier ( Zwitserland)
	McBride  87'	Wedstrijdverslag	40' Estili  84' Mahdavikia

25 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Verenigde Staten	0 – 1	Joegoslavië	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: Gamal Al-Ghandour ( Egypte)
		Wedstrijdverslag	4' Komljenović

25 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Duitsland	2 – 0	Iran	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29.800 Scheidsrechter: Epifanio González ( Paraguay)
	Bierhoff  50' Klinsmann  57'	Wedstrijdverslag

Groep G[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in 1994 begonnen Colombia en Roemenië met een wedstrijd tegen elkaar, Roemenië won toen met 3-1. De twee spelbepalers Carlos Valderrama en Gheorghe Hagi konden niet hun stempel op de wedstrijd drukken, de jongere Arian Ilie nam de rol van Hagi over en scoorde het enige doelpunt van Roemenië, een solo werd afgerond met een subtiele lob.^[48] Na de wedstrijd werd bij Colombia Faustino Asprilla naar huis gestuurd vanwege ongedisciplineerd gedrag.^[49] Roemenië was na een 2-1-zege op Engeland zeker van de achtste finales en vierden dat op een vreemde manier: alle spelers lieten voor de laatste wedstrijd tegen Tunesië hun haar blonderen,^[50] een 1-1 gelijkspel zorgde ervoor, dat Roemenië groepswinnaar werd en Argentinië ontliep.

In Engeland was er stevige kritiek op bondscoach Glenn Hoddle, die Paul Gascoigne niet selecteerde voor het WK en de jonge, talentvolle David Beckham en Michael Owen op de bank hield. Tegen Roemenië was het veldspel te voorzichtig en de Roemeense doelpunten vielen door defensieve fouten. Colombia behield zijn kans op de achtste finales door een benauwde 1-0 overwinning op Tunesië, de Tunesiërs misten veel kansen, maar een slim pasje van Valderrama^[51] zorgde ervoor dat invaller Preciado de winnende treffer kon scoren.^[52] Engeland had genoeg aan een gelijkspel tegen Colombia, maar was duidelijk sterker dan Colombia: 2-0.^[53] Beckham en Owen stonden in de basis en Beckham scoorde het tweede doelpunt uit een vrije trap. Het tijdperk Valderrama was afgelopen en Colombia moest afscheid nemen van een generatie, die meer complimenten kreeg dan wedstrijden won.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Roemenië	3	2	1	0	4	2	2	7
Engeland	3	2	0	1	5	2	3	6
Colombia	3	1	0	2	1	3	–2	3
Tunesië	3	0	1	2	1	4	–3	1

15 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Engeland	2 – 0	Tunesië	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 54.587 Scheidsrechter: Masayoshi Okada ( Japan)
	Shearer  43' Scholes  89'	Wedstrijdverslag

15 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Roemenië	1 – 0	Colombia	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 37.572 Scheidsrechter: Lim Kee Chong ( Mauritius)
	Ilie  45'	Wedstrijdverslag

22 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Colombia	1 – 0	Tunesië	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29.800 Scheidsrechter: Bernd Heynemann ( Duitsland)
	Preciado  83'	Wedstrijdverslag

22 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Roemenië	2 – 1	Engeland	Stadium Municipal, Toulouse Toeschouwers: 33.500 Scheidsrechter: Marc Batta ( Frankrijk)
	Moldovan  47' Petrescu  90'	Wedstrijdverslag	79' Owen

26 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Colombia	0 – 2	Engeland	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 38.100 Scheidsrechter: Arturo Brizio Carter ( Mexico)
		Wedstrijdverslag	20' Anderton  29' Beckham

26 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Roemenië	1 – 1	Tunesië	Stade de France, Saint-Denis Toeschouwers: 77.000 Scheidsrechter: Edward Lennie ( Australië)
	Moldovan  72'	Wedstrijdverslag	10' (pen.) Souayah

Groep H[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallend aan deze groep was dat Argentinië het moest opnemen tegen drie debutanten, het won alle drie de wedstrijden zonder tegendoelpunten. Gabriel Batistuta was matchwinnaar tegen Japan en scoorde binnen tien minuten drie keer tegen Jamaica.^[54] Argentinië had ook een sterk middenveld met Daniel Ortega en Juan Sebastián Verón als opvolgers van Diego Maradona. Kroatië plaatste zich ook voor de tweede ronde, het team had net als Joegoslavië een verzameling sterren, waar een team van gemaakt moest worden, belangrijkste speler was spits Davor Suker, die in ongeveer in bijna elke wedstrijd scoorde (31 doelpunten in 35 wedstrijden). Japan kon in alle wedstrijden goed meekomen, maar verloor alle wedstrijden met één doelpunt verschil.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Argentinië	3	3	0	0	7	0	7	9
Kroatië	3	2	0	1	4	2	2	6
Jamaica	3	1	0	2	3	9	–6	3
Japan	3	0	0	3	1	4	–3	0

14 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Argentinië	1 – 0	Japan	Stade de Toulouse, Toulouse Toeschouwers: 33.400 Scheidsrechter: Mario van der Ende ( Nederland)
	Batistuta  28'	Wedstrijdverslag

14 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Jamaica	1 – 3	Kroatië	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 38.058 Scheidsrechter: Vítor Melo Pereira ( Portugal)
	Earle  45'	Wedstrijdverslag	27' Stanić  53' Prosinečki  69' Šuker

20 juni 1998 «onderlinge duels» 14:30 (MEZT)	Japan	0 – 1	Kroatië	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: Ramesh Ramdhan ( Trinidad en Tobago)
		Wedstrijdverslag	77' Šuker

21 juni 1998 «onderlinge duels» 17:30 (MEZT)	Argentinië	5 – 0	Jamaica	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Rune Pedersen ( Noorwegen)
	Ortega  31',  55' Batistuta  72',  80',  82' (pen.)	Wedstrijdverslag

26 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Argentinië	1 – 0	Kroatië	Parc Lescure, Bordeaux Toeschouwers: 31.800 Scheidsrechter: Said Belqola ( Marokko)
	Pineda  36'	Wedstrijdverslag

26 juni 1998 «onderlinge duels» 16:00 (MEZT)	Japan	1 – 2	Jamaica	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 39.100 Scheidsrechter: Günter Benkö ( Oostenrijk)
	Nakayama  74'	Wedstrijdverslag	39',  54' Whitmore

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

Achtste finale

Kwartfinale

Halve finale

Finale

28 juni – Lens

Frankrijk

1

3 juli – Saint-Denis

Paraguay

0

Frankrijk

0 (4)

27 juni – Marseille

Italië

0 (3)

Italië

1

8 juli – Saint-Denis

Noorwegen

0

Frankrijk

2

30 juni – Bordeaux

Kroatië

1

Kroatië

1

4 juli – Lyon

Roemenië

0

Kroatië

3

29 juni – Montpellier

Duitsland

0

Mexico

1

12 juli – Saint-Denis

Duitsland

2

Frankrijk

3

27 juni – Parijs

Brazilië

0

Brazilië

4

3 juli – Nantes

Chili

1

Brazilië

3

28 juni – Saint-Denis

Denemarken

2

Denemarken

4

7 juli – Marseille

Nigeria

1

Brazilië

1 (4)

29 juni – Toulouse

Nederland

1 (2)

Derde plaats

Nederland

2

4 juli – Marseille

11 juli – Parijs

Joegoslavië

1

Nederland

2

Kroatië

2

30 juni – St. Étienne

Argentinië

1

Nederland

1

Argentinië

2 (4)

Engeland

2 (3)

Achtste finale[bewerken | brontekst bewerken]

Ten opzichte van het vorige WK plaatsten Brazilië, Italië, Duitsland, Nederland, Roemenië, Argentinië, Nigeria en Mexico zich opnieuw voor de achtste finales. Bulgarije en Spanje werden beiden uitgeschakeld door Paraguay, Saoedi-Arabië door zowel Frankrijk als Denemarken, De Verenigde Staten en Zwitserland door respectievelijk Joegoslavië en Noorwegen. De plaatsen van Zweden, Ierland en België werden ingenomen door Noorwegen, Chili en Kroatië.

Tien Europese landen plaatsten zich voor de achtste finales, evenveel als het vorige WK. Zuid-Amerika ging van twee naar vier deelnemers, Noord-Amerika van twee naar één, Azië verloor haar zetel van het vorige WK.

Italië - Noorwegen[bewerken | brontekst bewerken]

Italië tegen Noorwegen was een wedstrijd tussen twee behoudende teams, waarbij Italië na bijna twintig minuten op een 1-0 voorsprong kwam door een doelpunt van Christian Vieri, die in een tegenaanval sterker was dan de Noorse verdediging. Het was alweer het vijfde doelpunt van Vierri, die daarmee topscorer van het toernooi werd. Noorwegen probeerde het wel, maar verder dan een kopkans van Tore Andre Flo kwam de ploeg niet. Italië kon zijn favoriete spel spelen, de verdediging gaf weinig weg en in de tegenaanval mistte met name Alessandro Del Piero, die de voorkeur kreeg boven Roberto Baggio een aantal opgelegde kansen.^[55]

27 juni 1998 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 0	Noorwegen	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 55.000 Scheidsrechter: Bernd Heynemann ( Duitsland)
	Vieri  18'	Wedstrijdverslag

Brazilië - Chili[bewerken | brontekst bewerken]

Vooraf waren de verwachtingen hoog rond het duel, omdat Brazilië in de eerste ronde geen indruk maakt, terwijl Chileens voetbalelftal met Marcelo Salas en Ivan Zamorano een sterk aanvalskoppel had. In de eerste helft nam Brazilië al afstand van de Chilenen, het strafte matig verdedigen koeltjes af. opvallend was, dat twee doelpunten werden gescoord door de verdedigende aanvaller César Sampaio, Ronaldo scoorde uit een strafschop. In de tweede helft ging Brazilië steeds soepeler voetballen na het inbrengen van vleugelspeler Denison, die voor een recordbedrag was getransfereerd naar FC Sevilla. De beste kans was van Ronaldo, die na een snelle aanval op de paal schoot. Nadat Salas met zijn vierde doelpunt van het toernooi een tegentreffer produceerde, was het slotakkoord voor Ronaldo, hij bepaalde de eindstand op 4-1 na een aanval over verschillende schijven.^[56]

27 juni 1998 «onderlinge duels» 21:00 (MEZT)	Brazilië	4 – 1	Chili	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 45.500 Scheidsrechter: Marc Batta ( Frankrijk)
	Sampaio  11'  27' Ronaldo  45+1' (pen.),  70'	Wedstrijdverslag	68' Salas

Frankrijk - Paraguay[bewerken | brontekst bewerken]

Zinédine Zidane was voor de laatste wedstrijd geschorst en zonder hem speelde Frankrijk een moeizame wedstrijd tegen het taaie Paraguay. Doelman José Luis Chilavert was niet te passeren, waarbij het opvallend was, dat na elke fout in de verdediging zijn ploeggenoten bestraffend toesprak. De beste kans in de eerste helft was voor Thierry Henry, hij schoot buiten bereik van Chilavert op de paal. In de tweede helft ging Frankrijk steeds wanhopiger op zoek naar een treffer en Paraguay was in de tegenaanval nauwelijks gevaarlijk. Uiteindelijk moest verdediger Laurent Blanc aan de pas komen om in de verlenging de "golden goal" te scoren.^[57] Paraguay was zes minuten verwijderd van de strafschoppenserie en de belangrijkste taak van Chilavert was zijn ontroostbare ploeggenoten van het veld te halen. Later werd Chilavert gekozen tot wereldkeeper van het jaar. Ondanks de redelijke prestaties van zijn team werd bondscoach Paulo Carpegian na het toernooi ontslagen.^[58]