Zeelandiaweg
| Zeelandiaweg | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Zeelandiastraat met het Fort Zeelandia, het standbeeld van koningin Wilhelmina en de Surinamerivier, 2000 | ||||
| Geografische informatie | ||||
| Locatie | Paramaribo | |||
| Stadsdeel | historische binnenstad | |||
| Begin | 5° 49′ 31″ NB, 55° 9′ 6″ WL | |||
| Eind | 5° 49′ 34″ NB, 55° 8′ 60″ WL | |||
| Algemene informatie | ||||
| Genoemd naar | Fort Zeelandia | |||
| Bestrating | straatstenen | |||
| ||||
De Zeelandiaweg is een straat in de historische binnenstad van Paramaribo. De straat ligt achter het Onafhankelijkheidsplein en loopt langs Fort Zeelandia.
Bouwwerken
[bewerken | brontekst bewerken]De weg kreeg deze naam op 27 januari 1932. Het begin van de Zeelandiaweg ligt in de buurt van het Vlaggenplein aan het Onafhankelijkheidsplein.[1] Vervolgens zijn er enkele oorlogsmonumenten, de Stenen Trap, de Marinetrap en het standbeeld van koningin Wilhelmina. Na het eetcafé De Gadri bevinden zich aan de linkerkant een aantal monumenten op een rij. Bij het Fort Zeelandia kruist de weg met de Abraham Crijnssenweg. Vervolgens bevinden zich de Nola Hatterman Art Academy en de Staatsraad aan de rechterzijde. Na het de ruïne van Gebouw 1790 komt de Zeelandiaweg rechts van de Crijnssenweg uit op het Onafhankelijkheidsplein.
Monumenten
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van monumenten in Paramaribo voor meer over dit onderwerpDe volgende panden in de Zeelandiaweg staan op de monumentenlijst:
| Objectnummer? | Omschrijving | Adres | Coördinaten | Bouwjaar | Afbeelding |
|---|---|---|---|---|---|
| APO 002 | officierswoning | Zeelandiaweg 3[2] | 5° 49' 30" NB, 55° 8' 59" WL | circa 1860[3] |  |
| APO 003 | officierswoning | Zeelandiaweg 5[2] | 5° 49' 30" NB, 55° 8' 59" WL | circa 1860[3] |  |
| APO 004 | officierswoning | Zeelandiaweg 6[2] | 5° 49' 30" NB, 55° 8' 59" WL | circa 1860[3] |  |
| APO 005 | officierswoning | Zeelandiaweg 7[2] | 5° 49' 31" NB, 55° 8' 60" WL | circa 1860[3] |  |
| APO 006 | officierswoning | Zeelandiaweg 8[2] | circa 1860[3] |  | |
| APO 007 | hoofdwacht | Zeelandiaweg 9[2] | circa 1750[3] |  | |
| APO 008 | magazijn Gebouw 1790 | Zeelandiaweg 11[2] | 5° 49' 34" NB, 55° 8' 57" WL | 1790[3] |  |
| APO 009 | provoosthuis | Zeelandiaweg 12[2] | 5° 49' 30" NB, 55° 8' 59" WL |  |
Gedenktekens
[bewerken | brontekst bewerken] Zie ook de lijst van gedenktekens in Paramaribo voor meer over dit onderwerpHieronder volgt een overzicht van de gedenktekens aan de Waterkant:[4]
| Onderwerp | Type | Kunstenaar | Onthulling | Locatie | Omschrijving |
|---|---|---|---|---|---|
| Buste Van Asch van Wijck | buste | Charles van Wijk | 1904 | hoek Kleine Combéweg | Titus van Asch van Wijck, gouverneur |
| Gesneuvelde militairen en burgers | obelisk | onbekend | 2016 | bij Onafhankelijkheidsplein | Binnenlandse Oorlog |
| Monument voor de Gevallenen | standbeeld | Charles Nieleveld | 1950 | bij Onafhankelijkheidsplein | Tweede Wereldoorlog |
| Koreaanse Oorlogsmonument | beeldengroep | onbekend | 2009 | bij Onafhankelijkheidsplein | Koreaanse Oorlog |
| Standbeeld van koningin Wilhelmina | standbeeld | Gerard van Lom | 1923 | bij Fort Zeelandia | koningin Wilhelmina |
| Eddy Snijders | borstbeeld | Erwin de Vries | 2003 | A. Crijnssenweg | musicus en componist |
| I love SU | letters | George Struikelblok | 2011[noot 1] | gazon | 35 jaar Surinaamse onafhankelijkheid |
| Mamabon | groenhartboom | n.v.t. | - | hoek Kleine Combéweg | herinnerings-/protestplek |
.jpg)
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Bron
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) afgesplitst vanaf een ander artikel op de Nederlandstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie deze pagina voor de bewerkingsgeschiedenis.
- Noot
- ↑ I love SU werd in 2010 aan de Zeelandiaweg onthuld en een jaar later verderop geplaatst tussen de Abraham Crijssenweg en de Zeelandiaweg
- Verwijzingen
- ↑ De banier van waarheid en recht, Zeelandiaweg, 29 januari 1932
- ↑ a b c d e f g h Essential Listed Monument volgens de UNESCO-inschrijving.
- ↑ a b c d e f g P. Dikland, Monumentenwandelgids Paramaribo (2013). Vaco Uitgeversmaatschappij. Eerste druk. Blz. 12-15.
- ↑ Eric Kastelein, Oog in Oog met Paramaribo, pag. 32, 45, 135, 151, 157, 185 en 249 ISBN 9789460225031, 2020