Ahmed Tevfik Pasza

Ahmed Tevfik Pasza
Ilustracja
Ahmed Tevfik Pasza (1907)
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1845
Stambuł

Data i miejsce śmierci

8 października 1936
Stambuł

Wielki Wezyr
Okres

od 21 października 1920
do 17 listopada 1922

Poprzednik

Damad Ferid Pasza

Następca

urząd zniesiony

Wielki Wezyr
Okres

od 11 listopada 1918
do 10 marca 1919

Poprzednik

Ahmed İzzet Pasza

Następca

Damad Ferid Pasza

Wielki Wezyr
Okres

od 31 marca 1909
do 5 maja 1909

Poprzednik

Kıbrıslı Mehmed Kamil Pasza

Następca

Hüseyin Hilmi Pasza

Odznaczenia
Order Zasług Korony Pruskiej Honorowy Rycerz Wielki Komandor Orderu Gwiazdy Indii (Wielka Brytania)
Ahmed Tevfik Pasza z dziećmi

Ahmed Tevfik Pasza, osm. احمد توفیق پاشا (ur. 11 lutego 1845 w Stambule, zm. 8 października 1936 tamże) – osmański urzędnik, trzykrotny i zarazem ostatni Wielki wezyr Imperium Osmańskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem oficera kawalerii Ismaila Hakki Paszy, pochodzącego z tatarskiego rodu Girej, z Krymu i Gülşinas Banu. Przez wiele lat pracował w służbie dyplomatycznej - na placówkach w Rzymie, Wiedniu, Petersburgu i w Atenach. W latach 1885–1895 był ambasadorem Imperium Osmańskiego w Berlinie, a w latach 1909–1914 w Londynie[1]. W czasie pełnienia misji dyplomatycznej w Berlinie szczególnie zainteresował się systemem szkolnictwa wyższego w Niemczech, który pragnął zaadaptować do warunków tureckich[2].

W 1895 objął urząd ministra spraw zagranicznych, który sprawował do 1909. Trzykrotnie obejmował urząd Wielkiego wezyra – w 1909, w 1918 i po raz ostatni w 1920. Był ostatnią osobą pełniącą ten urząd. Po upadku Imperium Osmańskiego stracił tytuł paszy, a w 1934 przyjął nazwisko „Okday”. Pochowany na cmentarzu Edirnekapi (Edirnekapı Şehitliği) w Stambule.

Był żonaty (żona Elisabeth Schumi), miał pięcioro dzieci. W 1986 ukazały się wspomnienia Şefika Okdaya, pt. Büyükbabam Son Sadrazam Ahmet Tevfik Paşa (Mój dziadek Ahmed Tevfik Pasza • Ostatni Wielki Wezyr).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Diary of Karl Süssheim (1878-1947): Orientalist Between Munich and Istanbul, opr. Barbara Fleming, Franz Steiner Verlag 2002, s. 21
  2. Jacob Landau, Exploring Ottoman and Turkish History, C. Hurst & Co. Publishers 2004, s. 231

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]