Angelo Scola
| Kardynał prezbiter | |||
 Angelo Scola (2014) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 listopada 1941 | ||
| Arcybiskup metropolita Mediolanu | |||
| Okres sprawowania | 2011–2017 | ||
| Patriarcha Wenecji | |||
| Okres sprawowania | 2002–2011 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 18 lipca 1970 | ||
| Nominacja biskupia | 20 lipca 1991 | ||
| Sakra biskupia | 21 września 1991 | ||
| Wybór patriarchy | 5 stycznia 2002 | ||
| Kreacja kardynalska | 21 października 2003 | ||
| Kościół tytularny | |||
 | |||
| Strona internetowa | |||
| Data konsekracji | 21 września 1991 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Angelo Scola (ur. 7 listopada 1941 w Malgrate[1]) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii i teologii, biskup diecezjalny Grosseto w latach 1991–1995, rektor Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w latach 1995–2002, patriarcha Wenecji w latach 2002–2011, wielki przeor na Veneto z Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 2002–2011, przewodniczący Konferencji Episkopatu Triveneta w latach 2002–2011, kardynał prezbiter od 2003, administrator apostolski sede vacante diecezji Treviso w latach 2009–2010, arcybiskup metropolita Mediolanu w latach 2011–2017, przewodniczący Konferencji Biskupów Lombardzkich w latach 2011–2017, od 2017 arcybiskup senior archidiecezji Mediolanu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie (obronił doktorat z filozofii w 1967) oraz w seminariach w Saronno i Venegono koło Mediolanu[2]. Święcenia kapłańskie przyjął 18 lipca 1970 w Mediolanie z rąk biskupa Teramo-Atri Abele Coniglego[2]. Kontynuował studia w Szwajcarii, obronił doktorat z teologii na uniwersytecie we Fryburgu na podstawie pracy o Tomaszu z Akwinu[2]. Przez pewien czas przebywał w Monako i Francji, po powrocie do Włoch działał w ruchu Communione e Liberazione ks. Luigiego Giussaniego[2]. Wykładał na uniwersytecie we Fryburgu, a także w Instytucie Badań nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.
20 lipca 1991 został mianowany biskupem diecezjalnym Grosseto[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 21 września 1991 prefekt Kongregacji ds. Biskupów kardynał Bernardin Gantin[2]. Po czterech latach pracy w diecezji zrezygnował i przeszedł do Kurii Rzymskiej[2]. Był rektorem magnifico Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego oraz prezydentem Instytutu Badań nad Małżeństwem i Rodziną[2]. 5 stycznia 2002 zastąpił kardynała Marca Cé na urzędzie patriarchy Wenecji.
W październiku 2003 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera SS. XII Apostoli[2]. Mianowany został relatorem generalnym XI sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów, planowanej w Watykanie na październik 2005[2].
28 czerwca 2011 zastąpił emerytowanego kardynała Dionigiego Tettamanziego na stanowisku arcybiskupa metropolity Mediolanu. Ingres odbył się 25 września 2011[1]. 7 lipca 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z zajmowanego urzędu[3].
Był wymieniany w gronie faworytów do następstwa (tzw. papabile) po zmarłym w kwietniu 2005 Janie Pawle II oraz ponownie po rezygnacji z urzędu Benedykta XVI w lutym 2013[4]. 7 listopada 2021 w związku z ukończeniem 80 lat stracił prawo do udziału w przyszłych konklawe[5].
9 grudnia 2010 otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[6].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Osoba ludzka: antropologia teologiczna (tłum. i oprac. Lucjan Balter), Pallottinum, Poznań 2005, ISBN 83-70145-12-4
- Angelo Scola, Giovanni Reale Dialog o wartości człowieka (tłum. Edward Iwo Zieliński), Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2009, ISBN 978-83608-53-52-8
- Doświadczenie człowieka: u źródeł nauczania Jana Pawła II (tłum. Patrycja Mikulska), Instytut Jana Pawła II KUL, Lublin 2010, ISBN 978-83925-20-25-2
- Warto żyć we wspólnocie : religia, polityka, ekonomia (tłum. Marcin Masny), Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”, Lublin 2015, ISBN 978-83-75482-29-4
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Angelo Cardinal Scola. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Scola, Angelo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2015-05-11]. (ang.).
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Milano e nomina del successore. press.vatican.va, 2017-07-07. [dostęp 2017-07-07]. (wł.).
- ↑ Relacja z kongregacji generalnej przed konklawe. gazeta.pl. [dostęp 2013-03-09].
- ↑ Kard. Scola obchodzi 80 urodziny. Zmienia się liczba kardynałów elektorów. ekai.pl, 7 listopada 2021. [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Doktor Honoris Causa KUL Angelo Kardynał Scola. kul.pl. [dostęp 2013-03-13].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Angelo Scoli na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.).
- Nota biograficzna Angelo Scoli na stronie archidiecezji mediolańskiej. [dostęp 2024-01-06]. (wł.).
- Angelo Scola w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Angelo Scola [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-03-19] (ang.).
- Angelo Scola – materiały w Ekumenicznej Agencji Informacyjnej. [dostęp 2005-04-12]. (pol.).
