Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

Data założenia	14 lipca 1975
Typ szpitala	szpital kliniczny
Państwo	Polska
Adres	ul. Banacha 1a 02-097 Warszawa
Łóżka szpitalne	1064
Położenie na mapie Polski Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie
Położenie na mapie Warszawy Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie
52°12′37,22″N 20°59′15,86″E/52,210339 20,987739
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie – zakład opieki zdrowotnej przy ul. Stefana Banacha 1a w Warszawie, wchodzący w skład Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego^[1].

Według jednej z koncepcji rozwoju Warszawy z początku lat 50. XX w. w miejscu Pola Mokotowskiego miała powstać Dzielnica Wiedzy, w skład której miały wchodzić m.in. nowe budynki Akademii Medycznej, w tym zespół pięciu szpitali przewidzianych dla ok. 1600 pacjentów i ogród farmaceutyczny^[2]. Z czasem plany ograniczano, ale w 1959 Polskie Towarzystwo Szpitalnictwa wciąż rekomendowało budowę szpitala w tym rejonie^[3]. Skromną realizacją tych planów jest Kampus Ochota. W roku 1974 minister zdrowia, w ramach realizacji zadań IV planu pięcioletniego, wydał rozporządzenie powołujące zakład pod nazwą „Centralny Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Warszawie”^[4][5]. Centralny Szpital Kliniczny miał przejąć główną funkcję szpitala klinicznego dotychczas pełnioną przez Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus^[3].

Działalność lecznicza rozpoczęła się 14 lipca 1975 roku, jednak obiekt wciąż był rozbudowywany. Ze względu na problemy inwestycyjne zmieniono dotychczasowego wykonawcę, czyli specjalizujący się w budownictwie mieszkaniowym Kombinat „Warszawa–Południe”, na nowo utworzone specjalistyczne przedsiębiorstwo budowlane^[6].

Po zmianach w systemie opieki zdrowotnej (ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 roku) w 1993 roku jednostka została przekształcona w samodzielny publiczny ZOZ^[3]. W wyniku konsolidacji jednostek, dla których organem założycielskim był Warszawski Uniwersytet Medyczny, począwszy od 2019 roku Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny wszedł w skład UCK WUM, co wiązało się z usunięciem z nazwy dwóch pierwszych słów^[7].

W 2014 miał 1069 łóżek, co pod tym względem czyniło go największym szpitalem w Warszawie, i zatrudniał 2786 osób^[8]. Na początku 2020 szpital dysponował 1064 łóżkami, przyjmując rocznie 55 tys. pacjentów. Posiadał 16 klinik i 6 zakładów^[9].

Na terenie szpitala znajduje się lądowisko śmigłowcowe^[10].

• 1974–1975 – dr n. med. Orest Czabak
• 1975–1983 – dr n. med. Andrzej Zaorski
• 1983–1997 – lek. Stefan Krzepkowski
• 1997–2000 – lek. Władysław Wójcik
• 2000–2001 – prof. dr hab. n. med. Mariusz Łapiński
• 2002–2019 – Ewa Marzena Pełszyńska

Centralny Szpital Kliniczny został opisany przez Jacka Kaczmarskiego w utworze „Oddział chorych na raka a la Polonaise A.D. 2002” (incipit Pięciu na jedną salę kładli na Banacha)^[11].