Copa Libertadores 1966
VII edycja |
|
Szczegóły turnieju |
Liczba drużyn | 17 |
Mistrz | CA Peñarol (3. tytuł) |
Statystyki turnieju |
Mecze | 95 |
Strzelone gole | 283 (2,98 na mecz) |
W siódmej edycji Copa Libertadores udział wzięło 17 klubów - spośród państw zrzeszonych w CONMEBOL zabrakło reprezentantów Kolumbii i Brazylii. Zwycięzcą po raz trzeci w historii turnieju został urugwajski klub CA Peñarol, który pokonał w finale argentyński klub River Plate.
W pierwszym etapie uczestnicy mieli być podzieleni na 3 grupy po 6 klubów - ostatecznie z powodu wycofania się Brazylii druga grupa liczyła 4 kluby. Podział na liczne grupy w pierwszym etapie oraz grupowa faza półfinałowa sprawiły, że kluby rozegrały w turnieju dużo meczów - najwięcej, bo aż 20, finalista turnieju River Plate.
Pierwszy raz w dziejach każdy kraj mógł wystawić dwa kluby - z tego powodu pierwszy raz w historii turnieju zdarzyło się, że jeden kraj reprezentowały trzy kluby. Stało się tak w przypadku Argentyny, gdyż obok mistrza (Boca Juniors) i wicemistrza (River Plate) w turnieju wystąpił obrońca tytułu CA Independiente. Na uwagę zasługuje również bardzo udany występ chilijskiego klubu CD Universidad Católica.
- Wobec jednakowej liczby punktów rozegrano dodatkowy mecz o drugie miejsce
- Wobec równej liczby punktów dodatkowy mecz o pierwsze miejsce:
CA Peñarol – River Plate 2:0 i 2:3, dod. 4:2 (dog) |
12 maja 1966 Montevideo Estadio Centenario (49 000) CA Peñarol – River Plate 2:0 (0:0) Sędzia: główny – Roberto Goicoechea (Argentyna), boczni – Luis Spinetto (Argentyna), Aurelio Bossolino (Argentyna) Bramki: 1:0 Julio César Abbadie 75, 2:0 Juan Víctor Joya 85 Club Atlético Peñarol: Ladislao Mazurkiewicz – Juan Vicente Lezcano, Nelson Díaz, Pablo Forlán, Néstor Gonçalves, Omar Caetano, Julio César Abbadie, Pedro Virgílio Rocha, Héctor Silva, Julio César Cortés, Juan Víctor Joya Club Atlético River Plate: Amadeo Carrizo – Juan Carlos Guzmán, Abel Vieitez, Carlos Sáinz, Roberto Matosas, Daniel Bayo, Luis Cubilla, Miguel Loayza (40 Ermindo Onega), Daniel Onega, Juan Carlos Sarnari, Jorge Raúl Solari |
18 maja 1966 Buenos Aires Estadio Monumental (60 000) River Plate – CA Peñarol 3:2 (1:1) Sędzia: główny – José María Codesal (Urugwaj), boczni – Pablo Víctor Vaga (Urugwaj), Manuel Pardiñas (Urugwaj) Bramki: 0:1 Pedro Virgílio Rocha 32, 1:1 Daniel Onega 38, 1:2 Alberto Spencer 50, 2:2 Juan Carlos Sarnari 52, 3:2 Ermindo Onega 73 Club Atlético River Plate: Amadeo Carrizo – Juan Carlos Guzmán, Abel Vieitez, Carlos Sáinz, Juan Carlos Sarnari, Roberto Matosas, Luis Cubilla, Jorge Raúl Solari, Daniel Onega (46 Juan Carlos Lallana), Ermindo Onega, Óscar Mas Club Atlético Peñarol: Ladislao Mazurkiewicz – Juan Vicente Lezcano, Nelson Díaz, Pablo Forlán, Néstor Gonçalves, Omar Caetano, Julio César Abbadie, Pedro Virgílio Rocha, Alberto Spencer, Julio César Cortés, Juan Víctor Joya |
20 maja 1966 Santiago Estadio Nacional (39 000) CA Peñarol – River Plate 4:2 (2:2,0:2) Sędzia: główny – Claudio Vicuña (Chile), boczni – Rafael Hormazábal (Chile), Mario Gasc (Chile) Bramki: 0:1 Daniel Onega 37, 0:2 Jorge Raúl Solari[1] 37, 1:2 Alberto Spencer 57, 2:2 Julio César Abbadie 72, 3:2 Alberto Spencer 101, 4:2 Pedro Virgílio Rocha 109 Club Atlético Peñarol: Ladislao Mazurkiewicz – Juan Vicente Lezcano, Nelson Díaz (43 Tabaré González), Pablo Forlán, Néstor Gonçalves, Omar Caetano, Julio César Abbadie, Julio César Cortés, Spencer, Pedro Virgílio Rocha, Juan Víctor Joya Club Atlético River Plate: Amadeo Carrizo – Eduardo Grispo, Abel Vieitez, Jorge Raúl Solari, Carlos Sáinz (43 Juan Carlos Lallana), Roberto Matosas, Juan Carlos Sarnari, Luis Cubilla, Ermindo Onega, Daniel Onega, Óscar Mas |
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.