Czeremcha-Wieś
| wieś | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna | 85 |
| Kod pocztowy | 17-240[4] |
| Tablice rejestracyjne | BHA |
| SIMC | 0025827[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Czeremcha  | |
 52°31′49″N 23°18′39″E/52,530278 23,310833[1] | |
Czeremcha-Wieś (biał. Чаромха-Сяло, Čaromcha-Siało) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Czeremcha[5][6]. Leży w pobliżu rzeki Nurczyk.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0025833 | Pożniki | kolonia |
Prawosławni należą do parafii Matki Bożej Miłującej w Czeremsze, a rzymskokatoliccy do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Czeremsze.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie występuje pod nazwą Nurzec, jako jedno z przedmieść miasta Kleszczele. Przeprowadzona w 1560 pomiara włóczna mówi o 58 włókach we wsi Nurzec[7]. W lustracji 1660 r. po raz pierwszy zastosowano zapis Nurzec alias Czeremcha[8].
W dniu 20 sierpnia 1920 roku 16 Pułk Ułanów mjr. Ludwika Kmicic-Skrzyńskiego z 4 Brygady Jazdy zniszczył uderzeniową grupę artylerii ciężkiej Armii Czerwonej. Ułani zdobyli wszystkie działa (24 armaty i 13 haubic). Według danych sowieckich straty ich grupy wyniosły 49 dowódców i 1.613 żołnierzy oraz 1.441 koni (przed walką grupa liczyła 3.155 żołnierzy i 1.729 koni)[9][10].
Według spisu ludności z 30 września 1921 roku w Czeremsze zamieszkiwało 390 osób (w tym 193 kobiety i 197 mężczyzn) w 126 domach, wszyscy byli narodowości białoruskiej, wyznania prawosławnego[11]. W lipcu 1944 roku o miejscowość z wojskami radzieckimi prowadziła walki 5 dywizja pancerna SS „Wiking”.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
W miejscowości znajdują się:
- jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej[12]. Podczas XI Krajowych Zawodów Sportowo-Pożarniczych Ochotniczych Straży Pożarnych w 2003 roku zdobyła 10. miejsce[13].
- cerkiew cmentarna Świętych Kosmy i Damiana z 1799, do 1839 unicka, następnie prawosławna. Należy do parafii Matki Bożej Miłującej w Czeremsze[14]. nr rej.A-22 z 25.07.2001[15].
-
Wjazd do wsi -
Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana -
Cerkiew i cmentarz prawosławny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 19991
- ↑ Wieś Czeremcha-Wieś w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 177 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Mikołaj Roszczenko, Kleszczele, Bielsk Podlaski 2002, s.43
- ↑ Mikołaj Roszczenko, Kleszczele, Bielsk Podlaski 2002, s.74
- ↑ Bobrowicki T., "Bój 4 Brygady Kawalerii pod Milejczycami i Czeremchą", [w:] Polska Zbrojna nr 227 z 20 VIII 1930 r.
- ↑ Czempiński J., "W Ziemi bielskiej", Kurier Warszawski nr 248 z 7 IX 1920 r.
- ↑ <Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5, Województwo białostockie, 1924, s. 21.
- ↑ Lista podmiotów z miasta:CZEREMCHA WIEŚ. Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2009-08-16].
- ↑ Wyniki XI Zawodów w Toruniu. Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. [dostęp 2009-08-16].
- ↑ Czeremcha. Zielone Wrota. [dostęp 2009-08-16].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mikołaj Roszczenko, Kleszczele, Związek Ukraińców Podlasia, Bielsk Podlaski – Kleszczele 2002. ISBN 83-904738-7-9