Danilo Medina

Danilo Medina

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1951 Arroyo Cano
Prezydent Dominikany
Okres	od 16 sierpnia 2012 do 16 sierpnia 2020
Przynależność polityczna	Partia Wyzwolenia Dominikany (PLD)
Poprzednik	Leonel Fernández
Następca	Luis Abinader
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Danilo Medina Sánchez (ur. 10 listopada 1951 w Arroyo Cano), dominikański polityk, przewodniczący Izby Deputowanych w latach 1994-1995. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2000. Prezydent Dominikany od 16 sierpnia 2012 do 16 sierpnia 2020.

Danilo Medina urodził się w 1951 w Arroyo Cano w południowo-zachodniej Dominikanie jako najstarszy z ośmiorga dzieci Juana Pablo Mediny i Amelii Sánchez. Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej, w 1972 przeniósł się do Santo Domingo, rozpoczynając studia na uniwersytecie Universidad Autónoma de Santo Domingo. W 1978 ukończył na nim inżynierię chemiczną. W 1981 rozpoczął studia ekonomiczne w instytucie Instituto Tecnológico de Santo Domingo, który ukończył w 1984. W maju 1987 poślubił Cándidę Montillę, z zawodu psycholog, jest ojcem trzech córek^[1].

Jeszcze w trakcie nauki w 1973 rozpoczął pracę w Dyrekcji Generalnej ds. Ceł, w której zatrudniony był do 1980. Równocześnie w latach 70. zaangażował się w działalność polityczną. W 1973 wstąpił do powołanej przez Juana Boscha Partii Wyzwolenia Dominikany (PLD). W 1981 został wybrany wicesekretarzem generalnym partii, a w 1983 wszedł w skład jej Komitetu Centralnego^[1].

W wyborach w 1986 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Izby Deputowanych. W kolejnych wyborach w 1990 oraz w 1994 uzyskiwał reelekcję w parlamencie. W latach 1990–1994 pełnił funkcję rzecznika klubu parlamentarnego PLD, a w 1993 stanął na czele parlamentarnej Komisji Spraw Socjalnych. Od 16 sierpnia 1994 do 16 sierpnia 1995 zajmował stanowisko przewodniczącego Izby Deputowanych^[1].

W 1990 oraz w 1994 kierował kampanią wyborczą lidera partii Juana Boscha, który po przegranej w tych ostatnich wycofał się z życia politycznego. W 1994, jako przewodniczący Izby Deputowanych, brał udział w wypracowaniu porozumienia politycznego po kwestionowanych wyborach prezydenckich, w których zwycięstwo odniósł po raz kolejny prezydent Joaquín Balaguer. W wyniku podpisanego przez główne siły polityczne tzw. Paktu na rzecz Demokracji, Balaguer zgodził się skrócić swoją kadencję o połowę i przeprowadzić demokratyczne reformy. W czasie kolejnych wyborów prezydenckich w 1996 Medina kierował kampanią kandydata PLD, Leonela Fernándeza, który odniósł w nich zwycięstwo. Od 16 sierpnia 1996 do 16 sierpnia 1999 zajmował w jego administracji stanowisko sekretarza stanu Prezydencji^[1].

W 1999 został wybrany kandydatem Partii Wyzwolenia Dominikany w kolejnych wyborach prezydenckich, jako że konstytucja zabraniała sprawowania prezydentury przez dwie kadencje z rzędu. W prawyborach zdobył 52,5% głosów poparcia. W wyborach prezydenckich 16 maja 2000 zdobył jednak 24,9% głosów, przegrywając z Hipólito Mejíą z Dominikańskiej Partii Rewolucyjnej (PRD), który uzyskał 49,9% głosów poparcia. Pomimo iż Mejía nie przekroczył wymaganego dla zwycięstwa już w pierwszej turze wyborów progu 50% głosów, Medina wycofał się z dalszego udziału w wyborach i uznał jego wygraną^[1].

W czasie wyborów prezydenckich w 2004 ponownie kierował kampanią wyborczą Leonela Fernándeza, który raz jeszcze został wybrany kandydatem PLD. Po jego zwycięstwie nad Hipólito Mejíą, który dokonał zmian w konstytucji, umożliwiających sprawowanie urzędu przez dwie następujące po sobie kadencje, objął 16 sierpnia 2004 po raz drugi stanowisko sekretarza stanu Prezydencji. 7 listopada 2006 zrezygnował z tej funkcji i w prawyborach w maju 2007 ubiegał się o nominację partii w kolejnych wyborach prezydenckich. Uzyskał 28,4% głosów, przegrywając z prezydentem Fernándezem, który zdobył 71,5% głosów, a w roku następnym po raz trzeci wygrał wybory prezydenckie^[1].

Danilo Medina uzyskał nominację PLD dopiero przed kolejnymi wyborami prezydenckimi. W czerwcu 2011 jego kandydaturę poparło 87,6% członków partii. W wyborach prezydenckich 20 maja 2012, podobnie jak dwanaście lat wcześniej, jego rywalem był Hipólito Mejía. Medina pokonał go już pierwszej turze, uzyskując 51,2% głosów, podczas gdy Mejía zdobył 46,9% głosów poparcia^[1][2]. Urząd prezydenta objął 16 sierpnia 2012^[3][1].

• Strona oficjalna. danilomedina.do. [dostęp 2012-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-05)]. (hiszp.).