Emil Sjögren

Emil Sjögren

Imię i nazwisko	Johan Gustav Emil Sjögren
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1853 Sztokholm
Pochodzenie	szwedzkie
Data i miejsce śmierci	1 marca 1918 Sztokholm
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor, organista
Multimedia w Wikimedia Commons

Johan Gustav Emil Sjögren^[1][2] (ur. 16 czerwca 1853 w Sztokholmie, zm. 1 marca 1918 tamże^[1][2]) – szwedzki kompozytor i organista.

Studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie (1869–1874), następnie w latach 1879–1880 był uczniem Friedricha Kiela i Augusta Haupta w Berlinie^[1]. Po powrocie do Szwecji w 1881 roku objął posadę organisty we francuskim kościele reformowanym w Sztokholmie^[1]. W latach 1884–1885 odbył podróż po Europie, odbywając wówczas kurs instrumentacji w Wiedniu u Hermanna Graedenera^[1]. Od 1886 do 1888 roku wykładał w Anderssons Musikskola^[1]. W 1891 roku został organistą kościoła św. Jana w Sztokholmie^[1][2]. W latach 1901–1914 corocznie występował w Paryżu^[1].

Twórczość kompozytorska Sjögrena reprezentuje późny romantyzm^[1]. Początkowo inspirował się skandynawskim folklorem muzycznym, później znalazł się pod wpływem poznanej podczas podróży po Europie muzyki niemieckiej^[1]. W utworach fortepianowych nawiązywał do dorobku Chopina, Saint-Saënsa i Faurégo^[1]. Zasłynął przede wszystkim jako twórca licznych pieśni, pisanych do tekstów poetów szwedzkich, a także francuskich i niemieckich^[1][2]. Ponadto skomponował m.in. Festspel na orkiestrę (1892), 5 sonat skrzypcowych, 2 sonaty fortepianowe, sonatę wiolonczelową, utwory chóralne^[2].

• Emil Sjögren – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project