Enrique Granados

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Enrique Granados

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1867 Lleida
Data i miejsce śmierci	24 marca 1916 na promie „Sussex” na kanale La Manche
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista kompozytor
Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique Costanzo Granados y Campiña (ur. 27 lipca 1867 w Leridzie, Katalonia, zm. 24 marca 1916) – hiszpański pianista i kompozytor, współtwórca narodowego stylu w muzyce hiszpańskiej.

Naukę gry na fortepianie zaczął u Joana Baptisty Pujola – twórcy katalońskiego stylu fortepianowego. Nauki pobierał także u Felipe Pedrella i Isaaca Albéniza. W 1887 przeprowadził się do Paryża, gdzie studiował pod okiem Charles’a de Bériota. W Paryżu wszedł w kontakt z wieloma wybitnymi kompozytorami francuskimi, zaprzyjaźnił się z Camille’em Saint-Saënsem. W 1889 powrócił do Barcelony, gdzie rozpoczął karierę wirtuoza-kompozytora. W 1892 jako pierwszy pianista w Hiszpanii wykonał koncert fortepianowy Edvarda Griega.

Był organizatorem i dyrygentem Sociedad de Conciertos Clasicos w Madrycie. W 1901 założył w Barcelonie szkołę pianistyczną swego imienia, prowadzona następnie (pod nazwą Academia Marshall) przez jego ucznia Franka Marshalla (nauczyciela Alicii de Larrochy).

Jednym z jego dzieł jest fortepianowy cykl Goyescas z 1911, który pięć lat później przerobił na operę. Jest to muzyczna wizja Hiszpanii inspirowana obrazami Francisca Goi. W 1900 Granados dokonał reorkiestracji pierwszej części Koncertu fortepianowego f-moll Fryderyka Chopina.

Enrique Granados i jego żona Amparo zginęli 24 marca 1916 na promie „Sussex”, storpedowanym podczas przeprawy przez kanał La Manche przez U-Boota SM UB-29. Kompozytor wracał wtedy z premiery opery Goyescas w Nowym Jorku.

• Danzas españolas (1892-1900, 4 zeszyty)
• Allegro de concierto
• cykl 6 Escenas romanticas
• Colleción de tonadillas escritas en estile antiquo (12 pieśni wzorowanych na śpiewach hiszpańskich z XVIII w.)
• Goyescas. Los Majos Enamorados (część pierwsza: Los Requiebros, Colloquio en la Reja, El Fandango de Candil i Quejas o la Maja y el Ruiseńor; część druga: El Amor y la Muerte i Epilogo. Serenata del Espectro)
• El Pelele. Escena Goyesca

• Maria del Carmen (1898)
• Petrarca (1901)
• Goyescas (na podstawie cyklu fortepianowego pod tym samym tytułem)

• Trio fortepianowe

• zarzuele Picarol i Follet

• Enrique Granados – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Enriqué Granados w bazie AllMusic (ang.)
• Enrique Granados – nuty w bibliotece Polona