Gemini 2
 Kapsuła Gemini 2 na wystawie w muzeum na przylądku Canaveral | |
| Inne nazwy | Gemini-Titan II (GT-2) |
|---|---|
| Indeks COSPAR | 1965-U02 |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Apogeum | 171,2 km[1] |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 19 stycznia 1965 14:03:59,861[1] UTC |
| Koniec misji | 19 stycznia 1965 |
| Wymiary | |
| Kształt | zbliżony do stożka[2] |
| Wymiary | długość: 5,6 m, średnica: 3 m[2] |
| Masa całkowita | 3133,9 kg[1] |
Gemini 2 (również Gemini II, GT-2 lub Gemini-Titan II) – drugi bezzałogowy lot testowy programu Gemini[1]. Zadaniem tego doświadczenia było sprawdzenie działania statku Gemini i jego systemów, a przede wszystkim osłony termicznej wraz z całym zespołem ochrony przed wpływem wysokiej temperatury w czasie przedzierania się przez atmosferę przy powrocie na powierzchnię Ziemi[3]. Lot był lotem suborbitalnym[2].
Misja
[edytuj | edytuj kod]Początkowo start był zaplanowany na 9 grudnia 1964 roku, jednak system wykrywania usterek zainstalowany w rakiecie wyłączył silniki po sekundzie od zapłonu. System zarejestrował spadek ciśnienia hydraulicznego[2]. Start nastąpił 19 stycznia 1965 r. o godz. 14:03:59 GMT ze stanowiska startowego nr 19 kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station[1]. Na pokładzie nie było ludzi, zastąpiły ich dwa roboty, nie wykonujące jednak żadnych czynności[3]. We właściwym momencie automatycznie uruchomiły się rakiety hamujące, wprowadzając kapsułę z powrotem w ziemską atmosferę[2]. Statek wykonał jedynie lot balistyczny trwający 18 minut i 16 sekund, po czym wodował w Atlantyku, 3419 kilometrów na południowy wschód od miejsca startu[1]. Wodowanie nastąpiło nieco bliżej niż przewidywano[2]. Kapsuła została podjęta przez lotniskowiec USS Lake Champlain[1].
Misja przebiegła poprawnie[3]. Zostały osiągnięte wszystkie zaplanowane cele z wyjątkiem testu ogniw paliwowych, które przestały działać jeszcze przed startem rakiety[2]. Lot ten dowiódł, że osłona termiczna stanowi wystarczającą ochronę przed temperaturami, jakie mogą wystąpić podczas powrotu statku na Ziemię. Osiągnięto również cele dodatkowe, dotyczące testów zachowania statku i rakiety oraz szkolenia kontrolerów lotu[2].
Wykorzystana w tym locie rakieta Titan II w lecie 1964 roku dwukrotnie była demontowana w obawie przed zbliżającym się huraganem. Była również używana do testów naziemnych, szkolenia załogi i personelu naziemnego oraz próbnego obliczania. Były to elementy przygotowań do przyszłych lotów załogowych[2].
Lot w liczbach
[edytuj | edytuj kod]- liczba okrążeń: lot suborbitalny
- start: 19 stycznia 1965 r. 14:03:59
- wodowanie: 19 stycznia 1965 14:22:15
- załoga: lot bezzałogowy
- czas trwania misji: 18 minut 16 sekund
- przebyta odległość: 3422,4 km
- osiągnięta wysokość: 171,2 km[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Gemini 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2015-04-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 13–14, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.
- ↑ a b c Olgierd Wołczek. Po Merkurym były Bliźnięta. „Astronautyka”. 1 (34), s. 5, 1967. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
