Grażyna Brodzińska
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1951 |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność | od 1970 |
| Odznaczenia | |
  | |
| Strona internetowa | |
Grażyna Brodzińska, właśc. Grażyna Szymaszkiewicz[1] (ur. 3 maja 1951 w Krakowie[2]) – polska śpiewaczka operetkowa, musicalowa oraz operowa (sopran) i aktorka.
Nazywana „pierwszą damą polskiej operetki”[3]. Śpiewa repertuar operetkowy, operowy, musicalowy i piosenki ze światowego repertuaru. Współpracuje z wieloma krajowymi orkiestrami filharmonicznymi i operowymi. Dokonała licznych nagrań telewizyjnych i radiowych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jest córką śpiewaczki Ireny Brodzińskiej i reżysera Edmunda „Waydy” Szymaszkiewicza[3]. Jej bratanicą jest Natalia Brodzińska, śpiewaczka i skrzypaczka[4].
Zadebiutowała na scenie w wieku 10 lat, grając małą Cygankę w Baronie cygańskiego Johanna Straussa w reż. Edmunda Szymaszkiewicza[3]. Jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie[5]. Po ukończeniu nauki w szkole baletowej trafiła do Studia Wokalno-Aktorskiego Danuty Baduszkowej w Gdyni[3]. Śpiewu uczyła ją profesor Zofia Janukowicz-Pobłocka. Później w doskonaleniu wokalnego warsztatu przez dziesięć lat pomagali jej Urszula Trawińska-Moroz i Ryszard Karczykowski. Na scenie zadebiutowała w 1970 podczas studiów w Gdyni.
W latach 1969–1976 pracowała w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W późniejszych latach śpiewała w Teatrze Muzycznym w Szczecinie. Była solistką Operetki Warszawskiej i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała gościnnie partię Adeli w Zemście nietoperza Straussa i partię Kasi w operze Kamieńskiego Nędza uszczęśliwiona. Brała udział w cyklu telewizyjnym Z batutą i humorem Macieja Niesiołowskiego. Regularnie występuje także jako gość na Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Występuje również za granicą: w Kammeroper w Wiedniu śpiewała partię Eurydyki w operetce Offenbacha Orfeusz w piekle oraz partię Zerliny w operze Mozarta Don Giovanni.
W 2000 odebrała statuetkę Ariona przyznawaną przez Sekcję Teatrów Muzycznych ZASP-u z okazji Dnia Artysty Śpiewaka. Od 2002 współpracuje m.in. z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Nagrała trzy recitale telewizyjne. W 2006 otrzymała Złotą Myśl – nagrodę dla zasłużonych w dziedzinie kultury i nauki[6]. W 2004 za wysoką sprzedaż albumu pt. Śpiewaj, kochaj odebrała certyfikat złotej płyty[7]. W 2007 uhonorowana Srebrnym, a w 2015 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8]. W 2019 dołączyła do obsady serialu Barwy szczęścia, grając pianistkę Arletę Banach[9]. W sierpniu 2023 została uhonorowana przez fundację Orfeo „Złotą Muszką" – nagrodą im. Bogusława Kaczyńskiego[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Żona aktora Damiana Damięckiego[3][11]. Jest macochą aktora Grzegorza Damięckiego[3].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- 2008, Sway – Kołysz mnie, Grażyna Brodzińska, „Krakowska Młoda Fliharmonia” pod dyrekcją Tomasza Chmiela
- 2002, Śpiewaj, kochaj, Grażyna Brodzińska
- 1999, Najpiękniejsze kolędy, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Ryszard Morka
- 1998, Pardon Madame, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Maciej Niesiołowski i Orkiestra Sinfonietta Bydgoska
- 1997, Jestem zakochana – 12 najpiękniejszych arii operetkowych, Grażyna Brodzińska, Orkiestra Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Macieja Niesiołowskiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leszek Gnoiński: Trojanowska. Kraków: Mando, 2020, s. 95. ISBN 978-83-277-1682-8.
- ↑ Grażyna Brodzińska w serwisie terazteatr.pl.
- ↑ a b c d e f Grażyna Brodzińska - gwiazdą jestem tylko na scenie - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ 51. Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju – Konferencja Prasowa. youtube.com, 2017-04-25. [dostęp 2018-02-27]. (pol.).
- ↑ II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie [online], II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie, 17 listopada 2016 [dostęp 2022-01-06] (pol.).
- ↑ Grażyna Brodzińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Złote płyty CD przyznane w 2004 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-06-22].
- ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2020-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-30].
- ↑ Grażyna Brodzińska w bazie filmpolski.pl
- ↑ Tomasz Pasternak: „Gdy uczta się zaczyna, wypijmy zdrowie wina”. Gala Finałowa Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego i Złota Muszka dla Grażyny Brodzińskiej. orfeo.com.pl, 2023-08-28. [dostęp 2023-08-30]. (pol.).
- ↑ Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 91. ISBN 83-85056-40-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Grażyny Brodzińskiej
- Grażyna Brodzińska w bazie TerazTeatr.pl