Groń (Grodzisko)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | ok. 600 m m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Położenie na mapie gminy Świnna  | |
 49°41′44,7″N 19°20′27,6″E/49,695750 19,341000 | |
Groń (ok. 600 m n.p.m.)[1], Grodzisko[2] lub Kumorkowy Groń[3] – niski, wznoszący się tuż nad Przełęczą Ślemieńska szczyt Pasma Pewelskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[4], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[5].
Groń ma dwa wierzchołki, niższy znajduje się w granicach wsi Pewel Ślemieńska, nieco wyższy w Gilowicach (obydwie miejscowości w województwie śląskim, w powiecie żywieckim). Jest całkowicie porośnięty lasem. W północnym kierunku od wyższego wierzchołka ciągnie się długi grzbiet z wzniesieniem Jasnej Górki[6], na stokach której jest Sanktuarium Jasna Górka[3].
Na mapie Geoportalu szczyt ma nazwę Groń. Słowo „groń” (w języku słowackim „grúň”), jest pochodzenia wołoskiego, jest często używane w Karpatach i oznacza stromy brzeg nad rzeką lub potokiem lub grzbiet między dwoma strumieniami[7]. Przez miejscową ludność Groń nazywany jest Grodziskiem, gdyż na jego szczycie znajduje się usypany z kamieni owalny wał o wymiarach 36 × 26 m. Podczas badań sondażowych archeolodzy nie znaleźli jednak żadnych śladów pobytu w tym miejscu ludzi w dawnych czasach[3].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Grzbietem przez Groń prowadzi niebieski szlak turystyczny. Dzięki częściowo otwartym terenom rozciągają się z niego szerokie panoramy widokowe[3].
Przełęcz Ślemieńska – Groń – Ostry Groń – Barutka – Przełęcz Rychwałdzka[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b c d Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 258, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5)', [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań data=2021, s. 481–496.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 350–442.