Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych

United States National Guard
Państwo	Stany Zjednoczone
Siły zbrojne	United States Armed Forces
Data utworzenia	13 grudnia 1636
Motto	Always Ready, Always There! (Zawsze gotowi, zawsze na miejscu!)
	Wydzielone części składowe
	Army National Guard; Air National Guard
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych (ang. United States National Guard) – formacja o charakterze obrony terytorialnej, mająca wspierać regularną armię USA.

Początkiem istnienia Gwardii Narodowej były milicje kolonialne, z których pierwsza powstała w 1636. Milicja po raz pierwszy walczyła w 1775, podczas wojny o niepodległość. Później brała udział we wszystkich większych konfliktach USA. Jej funkcjonowanie określa Ustawa o Milicji (Militia Act) z 1903 roku, która zebrała istniejące stanowe milicje w jeden, obecny system Gwardii Narodowej. National Guard Bureau (federalny organ dowodzenia Gwardią) skupia 54 „lokalne” Gwardie Narodowe, a są to: GN każdego z 50 stanów, GN Dystryktu Kolumbii, GN Portoryko, GN wyspy Guam, GN Wysp Dziewiczych USA. Gwardia Narodowa jest formacją ochotniczą. Formalnie podlegają one władzom stanowym, choć mogą być używane także przez rząd federalny^[2].

Charakterystyka ogólna

W czasach pokoju pomaga służbom porządkowym w przypadku klęsk żywiołowych czy podczas obowiązywania stanu wyjątkowego. Co roku ma mnóstwo pracy z powodu powodzi, huraganów i mrozów. Pod koniec 2006 r. w całym USA zadania dla władz stanowych wykonywało ok. 9000 gwardzistów. W sierpniu i wrześniu 2005 r. władze zmobilizowały aż 50 000 gwardzistów narodowych do pomocy ludności Luizjany i Missisipi z powodu zniszczeń wywołanych huraganami Katrina i Rita. Do dziś ulice Nowego Orleanu patroluje 300 żołnierzy Luizjańskiej Gwardii Narodowej. W Arizonie i Nowym Meksyku Gwardia Narodowa wspomaga Straż Graniczną w patrolowaniu granicy z Meksykiem, bowiem US Border Patrol nie radzi sobie z liczbą nielegalnych imigrantów i masowym przemytem narkotyków. Według informacji prasowej US Army z 10 maja 2007 r. prawie 570 gwardzistów z Kansas (m.in. z 278 Brygady Logistycznej i 242. kompanii inżynieryjnej) pomagało ofiarom niezwykle silnego tornada, które 4 maja zniszczyło miasteczko Greensburg; w Dakocie Płd. 47 gwardzistów zmobilizowano do walki z powodzią (m.in. z 2-147. batalionu artylerii polowej i 740. kompanii transportowej), podobnie jak w stanie Missouri (ok. 100 żołnierzy). Na Florydzie z kolei 50 gwardzistów z 1-244. batalionu śmigłowców używało dwóch Black Hawków z doczepionymi zbiornikami na wodę do gaszenia pożarów lasów.

Organizacja

Obecnie Gwardia Narodowa składa się z wojsk lądowych – Army National Guard oraz lotnictwa – Air National Guard.

Army National Guard (ARNG) składa się z 8 dywizji i wielu samodzielnych brygad. Oddziały NG znajdują się we wszystkich 50 stanach USA i na Portoryko. Transformacja, rozpoczęta w Gwardii Narodowej, ma przekształcić jednostki ARNG w brygady modułowe, jak w US Army. Plan zakłada powstanie 28 Brygadowych Zespołów Bojowych do 2008 r., 8 dowództw szczebla dywizji oraz 85 brygad wsparcia (w tym 52 modułowych). Poniżej podano jednostki według aktualnego planu – zakończenie jego realizacji planowane jest na 2013 r.

Dowództwa dywizji:

28 Dywizja Piechoty „Keystone” – GN Pennsylvanii
29 Dywizja Piechoty „Blue and Grey” – GN Wirginii
34 Dywizja Piechoty „Red Bull” – GN Minnesoty
35 Dywizja Piechoty „Santa Fe Division” – GN Kansas
36 Dywizja Piechoty „Fighting 36th” – GN Teksasu
38 Dywizja Piechoty „Cyclone” – GN Indiany
40 Dywizja Piechoty „Sunburst” – GN Kalifornii
42 Dywizja Piechoty „Rainbow” – GN stanu Nowy Jork

Dowództwa 7 i 24 Dywizji Piechoty zlikwidowano latem 2006 r.

Brygady (bez 7 dodatkowych brygad wsparcia dodanych w najnowszych planie „Grow The Army”):

28 brygadowych zespołów bojowych (redukcja z 38 brygad w 2003 r.), w tym 8 ciężkich, 1 Strykerów i 19 piechoty
7 modułowych brygad artylerii
7 modułowych brygad śmigłowców
14 modułowych brygad wsparcia bojowego
2 modułowe brygady obserwacji pola walki
9 modułowych brygad logistycznych
2 brygady łączności
5 brygad śmigłowców teatrów działań wojennych
8 brygad inżynieryjnych
2 brygady żandarmerii wojskowej
2 brygady obrony powietrznej
1 brygada chemiczna (obrony przed bronią ABC)

1 brygada obrony rakietowej
1 brygada wywiadu wojskowego
1 brygada przesiedleń i pochówków

Inne oddziały:

2 grupy sił specjalnych
1 grupa uzbrojenia (rozbrajania ładunków wybuchowych – EOD)
17 regionalnych grup wsparcia

Ważniejsze wyposażenie ARNG według stanu na początek roku budżetowego 2008 r. to:

1880 czołgów M1 Abrams (w tym 1596 M1A1)
535 haubic samobieżnych M109 (w tym 344 M109A6 Paladin)
651 haubic ciągnionych kal. 105 mm i 155 mm (M102, M119, M198)
308 dział rakietowych M270
37 dział rakietowych HIMARS
711 bwp M2 Bradley
328 bwk M3 Bradley
6036 pojazdy z rodziny M113
259 Stryker
766 wozy zabezpieczenia technicznego M88 Recovery Vehicle
166 śmigłowców bojowych AH-64 Apache
281 śmigłowców rozpoznawczych OH-58 Kiowa Warrior
124 śmigłowców transportowych CH-47 Chinook
669 śmigłowców wielozadaniowych UH-60 Black Hawk
110 śmigłowców wielozadaniowych UH-1 Iroquois

(Według „National Guard and Reserve Equipment Report 2008”)

Air National Guard (ANG) tworzą samoloty bojowe, transportowe i specjalne oraz śmigłowce (w sumie 1321 sztuk). Jej wyposażenie (Według „USAF Almanac 2007”, stan na 30 września 2006) to:

samoloty bojowe:
- F-16A/B – 51 sztuk
- F-16C/D – 471
- F-15 – 141
- A-10 – 76
- OA-10 – 26
samoloty rozpoznawcze:
- E-8 – 18
- EC-130 – 8
- WC-130 – 3
samoloty sił specjalnych:
- MC-130 – 4
samoloty transportowe:
- C-5 – 17
- C-17 – 8
- C-130/LC-130 – 200
- małe samoloty transportowe (C-21, C-26, C-32, C-38, C-40) – 20
latające tankowce:
- KC-135 – 251
- HC-130 – 9

W 1939 Gwardia Narodowa liczyła 18 dywizji piechoty, 4 dywizje kawalerii i 19 eskadr samolotów rozpoznawczych.

W 1914 Gwardia Narodowa liczyła 12 dywizji piechoty (numery od 5 do 16).

Liczba żołnierzy

Obecnie

Rok budżetowy 2008: stan etatowy: Army National Guard – 351,3 tys.; Air National Guard – 106,7 tys.
2007 r.: stan faktyczny: Army National Guard – 352,7 tys.; Air National Guard – 106,3 tys.

Dawniej

2000 r.: ARNG – 357,3 tys.; ANG – 106,4 tys.
1995 r.: ARNG – 381,4 tys.; ANG – 109,8 tys.
1990 r.: ARNG – 455,3 tys.; ANG – 117,8 tys.
1985 r.: ARNG – 450,7 tys.; ANG – 109,5 tys.
1938 r.: National Guard – 197 tys.
1930 r.: National Guard – 183 tys.
1914 r.: National Guard – 128 tys.
1900 r.: Milicje stanowe – łącznie 118 tys.
1893 r.: Milicje stanowe – łącznie 113 tys.

W ANG służył jako pilot myśliwców były prezydent USA, George W. Bush.

Operacje

Gwardia Narodowa obecnie uczestniczy w operacjach w Iraku i Afganistanie. W Iraku zginęło dotychczas (stan na 2 lutego 2008) 443 gwardzistów, a 3833 zostało rannych, natomiast w Afganistanie zostało zabitych 62 gwardzistów, a 229 zostało rannych. W Iraku do niedawna znajdowała się m.in. 2 Brygada z 28 Dywizji Piechoty (Gwardii Narodowej Pensylwanii) oraz 48 Brygada Piechoty (GN stanu Georgia) – w sumie 34,7 tys. żołnierzy (listopad 2005 r., do tego 450 osób z ANG); obecnie siły zostały zredukowane m.in. do 1 Brygada z 34 Dywizji Piechoty (GN stanu Minnesota), w sumie 13,7 tys. żołnierzy (lipiec 2007 r., do tego 1200 personelu z ANG). W Afganistanie jest (niepełna) 218 Brygada z GN Północnej Karoliny (w sumie 1 marca 2007 r. w Afganistanie było 1855 żołnierzy z ARNG i 596 z ANG).

Podczas II wojny światowej z 66 dywizji piechoty istniejących w 1945 roku 19 było dywizjami Gwardii Narodowej (numery dywizji 26-45). 29 Dywizja Piechoty „Blue and Grey” uczestniczyła w desancie w Normandii 6 czerwca 1944 roku. 36 Teksańska Dywizja Piechoty na początku 1944 roku brała udział w ataku na Monte Cassino.

Finansowanie

W 2004 roku USA wydało na ARNG 9,3 mld dol., a na ANG – 7,6 mld dol.

Przypisy

↑ National Guard Birth Date. [dostęp 2016-09-18].
↑ 2. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych głosi: Dobrze zorganizowana milicja jest niezbędną dla bezpieczeństwa wolnego państwa. Zgodnie z art. I. 8. Kongres jest uprawniony do powoływania milicji w celu zapewnienia wykonania ustaw Unii, tłumienia rozruchów i odpierania najazdów oraz ma dbać o organizację, uzbrojenie i przeszkolenie milicji oraz kierowania tymi oddziałami milicyjnymi, które mogą być użyte w służbie Stanów Zjednoczonych, przy czym we właściwości poszczególnych stanów pozostaje mianowanie oficerów milicji oraz nadzór nad przeprowadzaniem szkolenia milicji na zasadach ustalonych przez Kongres. Według art. II. 2. Naczelnym Wodzem milicji poszczególnych stanów, gdy zostaje powołana do służby czynnej Stanów Zjednoczonych, jest Prezydent. Art. VI. 3. nakazuje, by wszyscy funkcjonariusze władz federalnych i lokalnych byli wierni Konstytucji. 5 poprawka wyłącza ze zwykłego postępowania przed sądem członków sił zbrojnych oraz milicji w czynnej służbie podczas wojny lub niebezpieczeństwa publicznego.

Linki zewnętrzne

[1] National Guard Birth Date. [dostęp 2016-09-18].

[2] 2. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych głosi: Dobrze zorganizowana milicja jest niezbędną dla bezpieczeństwa wolnego państwa. Zgodnie z art. I. 8. Kongres jest uprawniony do powoływania milicji w celu zapewnienia wykonania ustaw Unii, tłumienia rozruchów i odpierania najazdów oraz ma dbać o organizację, uzbrojenie i przeszkolenie milicji oraz kierowania tymi oddziałami milicyjnymi, które mogą być użyte w służbie Stanów Zjednoczonych, przy czym we właściwości poszczególnych stanów pozostaje mianowanie oficerów milicji oraz nadzór nad przeprowadzaniem szkolenia milicji na zasadach ustalonych przez Kongres. Według art. II. 2. Naczelnym Wodzem milicji poszczególnych stanów, gdy zostaje powołana do służby czynnej Stanów Zjednoczonych, jest Prezydent. Art. VI. 3. nakazuje, by wszyscy funkcjonariusze władz federalnych i lokalnych byli wierni Konstytucji. 5 poprawka wyłącza ze zwykłego postępowania przed sądem członków sił zbrojnych oraz milicji w czynnej służbie podczas wojny lub niebezpieczeństwa publicznego.

[1]

[2]