Harald Ertl

Harald Ertl

Harald Ertl w 1978 roku.
Państwo	Austria
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1948 Zell am See
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1982 niedaleko Gießen
Multimedia w Wikimedia Commons

Harald Ertl (ur. 31 sierpnia 1948 w Zell am See, zm. 7 kwietnia 1982 niedaleko Gießen) – austriacki kierowca wyścigowy i dziennikarz sportów motorowych.

Harald Ertl urodził się w Zell am See i uczęszczał do tej samej szkoły co Jochen Rindt i Helmut Marko. W 1969 kupił bolid Formuły 5 i wygrał 6 wyścigów. Zajął 2 miejsce w Pucharze Europy z zespołem Kaimann w 1970. W tym samym roku startował także w Formule 3 z zespołem March Engineering.

W 1971 ścigał się Alfą Romeo w Mistrzostwach Niemiec i Mistrzostwach Europy. W 1978 zdobył Mistrzostwo Niemiec Samochodów Turystycznych w samochodzie BMW E21 Turbo z zespołem Schnitzer Motorsport. W 1979 i 1980 jeździł w zespole Zakspeed wygrywając kilka wyścigów w samochodzie Ford Capri turbo.

W latach 1974-1978 ścigał się w Formule 2. Jego najlepszym rezultatem było 3 miejsce w 1975 podczas wyścigu na torze Nürburgring.

Dzięki temu, że miał sponsora, zadebiutował w F1 w 1975 w zespole Hesketh Racing podczas Grand Prix Niemiec. Zajął wtedy 8 miejsce. Później nie ukończył domowego wyścigu o Grand Prix Austrii. Ostatnim jego wyścigiem w 1975 było Grand Prix Włoch, gdzie zajął 9 miejsce.

W 1976 zachęcony swoimi wynikami chciał wystartować w całym sezonie. Przez cały rok nie zdobył ani jednego punktu. Chociaż niewiele brakowało, aby zdobył 1 punkt podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. Ostatecznie zajął w tym wyścigu 7 miejsce. To był jego najlepszy rezultat w całej karierze w F1. Podczas Grand Prix Niemiec był jednym z kierowców, którzy pomagali Nikiemu Laudzie po jego groźnym wypadku.

W 1977 wystartował tylko w trzech wyścigach. W Hiszpanii nie ukończył wyścigu, we Francji był 9, a w Szwecji zajął 16 miejsce.

W 1978 jeździł już dla zespołu Ensign Racing. Wystartował tylko w dwóch wyścigach. Podczas Grand Prix Niemiec zajął 11 miejsce, a domowego Grand Prix Austrii nie ukończył. Był to jego ostatni wyścig w Formule 1. Próbował jeszcze wystartować w Grand Prix Holandii i Grand Prix Włoch, ale nie zakwalifikował się do tych wyścigów.

W 1980 próbował wystartować w Grand Prix Niemiec razem z zespołem ATS, ale nie zakwalifikował się.

W 1981 nie ścigał się, ale planował powrót do wyścigów w 1982 w serii Renault 5 Turbo Cup.

Ertl zginął 7 kwietnia 1982 w katastrofie lotniczej w wieku 33 lat. Leciał z Mannheim do kurortu wypoczynkowego na wyspie Sylt prywatnym samolotem Beechcraft Bonanza prowadzonym przez jego szwagra. Po przebyciu mniej niż ¼ dystansu w samolocie silnik uległ awarii. Do wypadku doszło niedaleko Gießen. Harald, jego siostrzenica i pilot zginęli na miejscu, a jego żona Vera i jego syn Sebastian zostali ranni.

• RichardF1: Remembering Harald Ertl and Cliff Allison. richardsf1.com, 2012-04-07. [dostęp 2013-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
• Harald Ertl. f1wm.pl. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).