Inkayacu
| Inkayacu | |||
| Clarke, Ksepka, Salas-Gismondi, Altamirano, Shawkey, D'Alba, Vinther, DeVries & Baby, 2010 | |||
| Okres istnienia: 36 mln lat temu | |||
 Icadyptes (u góry) i Inkayacu | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzaj | Inkayacu | ||
| Gatunki | |||
| |||
Inkayacu – rodzaj pingwina żyjącego w późnym eocenie, około 36 mln lat temu. Został opisany w 2010 roku przez Julię Clarke i współpracowników w oparciu o niemal kompletny niepołączony stawowo szkielet (MUSM 1444) obejmujący również odciski piór skrzydeł i tułowia oraz łusek kończyn tylnych. Szczątki odkryto w górnoeoceńskich osadach w Rezerwacie Narodowym Paracas w Peru. Nazwa Inkayacu pochodzi z języka keczua, w którym inka oznacza „cesarz”, a yacu – „woda”. Nazwa gatunkowa gatunku typowego, paracasensis, odnosi się do Rezerwatu Narodowego Paracas, gdzie odkryto szczątki pingwina[1].
Inkayacu osiągał znacznie większe rozmiary niż żyjące współcześnie pingwiny – holotyp mierzył około 1,5 m wysokości i ważył 54,6–59,7 kg, czyli około dwa razy więcej niż pingwin cesarski. Miał bardzo wydłużony dziób z rowkowanym czubkiem. Kości skrzydeł były stosunkowo smuklejsze niż u innych olbrzymich pingwinów, takich jak Icadyptes. We wszystkich zachowanych typach piór Inkayacu zanotowano obecność melanosomów, były one jednak mniejsze niż u współczesnych pingwinów. Ich morfologia i rozmieszczenie sugerują, że Inkayacu miał pióra ubarwione szaro i czerwono-brązowo. Pióra konturowe mają rozszerzoną stosinę. Ich ubarwienie waha się od jasnoszarego u podstawy do ciemnoszarego lub czarnego na dystalnym końcu, gdzie stosina zwęża się i znajduje się grupa skierowanych ku dystalnemu zakończeniu ciemnych promieni. Upierzenie Inkayacu cechowało się niezróżnicowanymi lotkami pierwszorzędowymi oraz szerokimi dutkami tułowiowych piór konturowych[1].
Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Clarke i współpracowników rodzaj ten jest najbliżej spokrewniony z dwoma gatunkami z rodzaju Palaeeudyptes oraz tzw. „Palaeeudyptes” z Burnside. Zdaniem autorów zmiany w morfologii melanosomów pingwinów mogły wynikać z hydrodynamicznych wymagań podczas podwodnego pływania[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Julia A. Clarke, Daniel T. Ksepka, Rodolfo Salas-Gismondi, Ali J. Altamirano, Matthew D. Shawkey, Liliana D'Alba, Jakob Vinther, Thomas J. DeVries, Patrice Baby. Fossil evidence for evolution of the shape and color of penguin feathers. „Science”. 330 (6006), s. 954–957, 2010. DOI: 10.1126/science.1193604. (ang.).