Izofluran

Izofluran

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (2RS)-2-chloro-2-(difluorometoksy)-1,1,1-trifluoroetan Inne nazwy i oznaczenia farm. Isofluranum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C3H2ClF5O
Masa molowa	184,49 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna, ruchliwa, ciężka ciecz[1]
Identyfikacja
Numer CAS	26675-46-7
PubChem	3763
DrugBank	DB00753
SMILES C(C(F)(F)F)(OC(F)F)Cl
InChI InChI=1S/C3H2ClF5O/c4-1(3(7,8)9)10-2(5)6/h1-2H InChIKey PIWKPBJCKXDKJR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,5 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 4,47 g/l (37 °C)[3][4] w innych rozpuszczalnikach etanol: bez ograniczeń[1] trichloroeten: bez ograniczeń[1] Temperatura topnienia -132 °C[2] Temperatura wrzenia 48–48,5 °C[1][2][4][3] Punkt krytyczny 171 °C[2]; 32,2 MPa[2] logP 2,06
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H336, H373 Zwroty P P261 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Szkodliwy (Xn) Zwroty R R48/20, R67 Zwroty S S26, S36/37 Temperatura zapłonu nie dotyczy °C[1] Numer RTECS KN6799000 Dawka śmiertelna LD50 3,03 ml/kg (mysz, dootrzewnowo)
Podobne związki
Podobne związki	enfluran, halotan
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N01 AB06
Farmakokinetyka Działanie anestetyczne
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania wziewnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Izofluran (łac. Isofluranum) – organiczny związek chemiczny z grupy eterów i zarazem związków chlorowcopochodnych.

Związek ten ma działanie silnie usypiające, zbliżone, choć słabsze od halotanu. Jest izomerem enfluranu. Zwiotcza mięśnie prążkowane i znieczula ogólnie silniej niż enfluran.

Pary leku szybko wchłaniają się z pęcherzyków płucnych i tą samą drogą się wydalają, w 98% w stanie niezmienionym. Indukcja znieczulenia trwa około 10 min, wybudzanie się jest względnie szybkie.

Może być używany do indukcji znieczulenia i jako jedyny środek znieczulający. Może być stosowany z jednoczesnym podaniem podtlenku azotu.

Do indukcji znieczulenia stosuje się go w stężeniach 3–4% obj., w znieczuleniu podtrzymującym używa się stężeń 1,5–3,5% obj.

Ostra woń środka drażni drogi oddechowe i błony śluzowe powodując często wstrzymanie oddechu i kaszel. Izofluran powoduje depresję oddechową. Po znieczuleniu ogólnym czasem występują nudności i wymioty. Przy większych stężeniach izofluran może powodować hamowanie układu krążenia, zmniejsza objętość wyrzutową serca i znacznie obniża ciśnienie krwi. Środek zwiększa działanie środków zwiotczających mięśnie szkieletowe. Środek ten wywołuje, proporcjonalnie od dawki zwiotczenie macicy. Biotransformacja prowadzi do zwiększenia stężenia fluoru nieorganicznego w surowicy i w moczu, co może ujawniać działanie nefrotoksyczne.

Może nasilać działanie leków hipotensyjnych. Zwiększa też depresję oddechową powodowaną przez opioidowe leki przeciwbólowe.

• Forane
• Foran