Jan Komasa

Jan Komasa
Ilustracja
Jan Komasa (2011)
Prawdziwe imię i nazwisko

Jan Tadeusz Komasa

Data i miejsce urodzenia

28 października 1981
Poznań

Zawód

reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Kinga Komasa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Jan Tadeusz Komasa (ur. 28 października 1981 w Poznaniu[1]) – polski reżyser i scenarzysta filmowy.

Wczesne lata i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach artystycznych. Jest synem aktora Wiesława Komasy i wokalistki Giny Komasy. Ma troje młodszego rodzeństwa: brata Szymona, który jest śpiewakiem operowym, oraz dwie siostry, wokalistkę Marię i Zofię, która jest kostiumografem i reżyserką[1]. Jest absolwentem Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej nr 2 im. Stanisława Moniuszki. Ukończył 21 Społeczne Liceum Ogólnokształcące im. Jerzego Grotowskiego w Warszawie[2].

Od 2001 do 2005 studiował w Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 zrealizował etiudę pt. Fajnie, że jesteś, która zdobyła trzecią nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes 2004 w sekcji Cinefondation. W 2005 roku wyreżyserował jedną z trzech części filmu Oda do radości. W 2007 nakręcił film dokumentalny pt. Spływ, przedstawiający spływ kajakowy osób starających się uwolnić od uzależnienia narkotykowego (w filmie tym Komasa jest także autorem zdjęć). W 2008 zrealizował Golgotę wrocławską – 90-minutowy spektakl Teatru Telewizji w ramach Sceny Faktu. W 2011 nakręcił film pt. Sala samobójców.

Oprócz filmów reżyseruje również inne formy audiowizualne, takie jak seriale (Krew z krwi), reklamy czy teledyski (m.in. „Lost Me” Mary Komasa, 2016).

W 2016 wyreżyserował spektakl–widowisko multimedialne pt. „Ksenofonia. Symfonia dla Innego” w ramach festiwalu Malta przy okazji obchodów 60. rocznicy Poznańskiego Czerwca z 1956. W 2020 jego film Boże Ciało został nominowany do Oscara w kategorii „Najlepszy film międzynarodowy”[3].

6 marca 2020 miała miejsce premiera kinowa jego filmu Sala samobójców. Hejter, jednak na skutek wystąpienia w Polsce epidemii koronawirusa i zamknięcia kin, film został udostępniony w serwisach VOD.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty z Kingą, z którą ma córkę, Maję (ur. 2001) oraz syna, Jakuba (ur. 2009)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia, nagrody, wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Za nowelę „Warszawa” w filmie Oda do radości:
    • 2005: Nominacja do Paszportu Polityki za film Oda do radości
    • 2005: Konin, Przegląd Polskich Filmów Fabularnych „Debiuty” – Nagroda Publiczności
    • 2005: Gdynia, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych – Nagroda Specjalna Jury
    • 2006: Koszalin, KSF „Młodzi i Film” – nagroda dziennikarzy
    • 2006: Koszalin, KSF „Młodzi i Film” – nagroda Specjalna Jury
    • 2006: Warszawa, 21 Społeczne LO – nagroda dla wyróżniającego się absolwenta „Dębowy Taboret”
    • 2007: Houston, WorldFest Independent Film Festival – Platinum Award w kategorii „produkcja niskobudżetowa”
  • Za „Golgotę wrocławską”:
    • 2009 – Jan Komasa Sopot (Krajowy Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry”) – Grand Prix za reżyserię
    • 2009 – Jan Komasa Sopot (Krajowy Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry”) – Nagroda Honorowa im. Krzysztofa Zaleskiego
  • Za Salę samobójców:
    • 2011 – Złote Kaczki: dla najlepszego filmu
    • 2011 – Palić (European Film Festival) Palić Tower dla najlepszego reżysera[8]
    • 2011 – Nagroda FIPRESCI na festiwalu Kraków Off[9]
    • 2011 – Giffoni Valle Piana (MFF dla Dzieci i Młodzieży) Nagroda dla najlepszego filmu w kategorii +16 & Nagroda Specjalna Arca Cinemagiovani
    • 2011 – 36. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Nagroda Internautów Wirtualnej Polski, Nagroda Stowarzyszenia Kin Studyjnych i Lokalnych, Srebrne Lwy & Wschodząca Gwiazda Elle
    • 2011 – Najlepszy polski debiut na festiwalu Nowe Horyzonty[10]
  • Za Miasto 44:
  • Za Boże Ciało:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jan Komasa w bazie filmpolski.pl
  2. Jan Komasa. culture.pl. [dostęp 2022-08-30].
  3. Pełna lista Oscarów 2020. Znalazł się na niej polski film. Sprawdź listę oscarową [online], pinbook.pl [dostęp 2020-01-15] (pol.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 lipca 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 1020).
  5. „Prezydent wręczył odznaczenia z okazji Święta Wolności”. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-17)]., rp.pl, 3 czerwca 2015.
  6. Wręczenie medali Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2015-06-16. [dostęp 2016-02-20].
  7. Ceremonia odznaczenia Ireny Strzałkowskiej i Jana Komasy Orderem Sztuki i Literatury [online], La France en Pologne - Ambassade de France en Pologne [dostęp 2023-05-08] (pol.).
  8. DECISION OF THE INTERNATIONAL JURY [online], palicfilmfestival.com, 13 września 2011 [dostęp 2021-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-13].
  9. Krzysztof Kwiatkowski: Films by Jan Komasa and Marek Lechki: Two Polish Generations. fipresci.hegenauer.co.uk. [dostęp 2020-12-19]. (ang.).
  10. „Przygnębienie, brud, beznadzieja. Sasnalowie wygrywają „polską kategorię” Nowych Horyzontów”. kultura.gazeta.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)]..
  11. Laureaci 44. FPFF. [dostęp 2019-09-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]