Jerzy Kulej

Jerzy Kulej

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Zdzisław Kulej
Data i miejsce urodzenia	19 października 1940 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	13 lipca 2012 Warszawa
Wzrost	167 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 1964 boks (waga lekkopółśrednia) złoto Meksyk 1968 boks (waga lekkopółśrednia) Mistrzostwa Europy złoto Moskwa 1963 waga lekkopółśrednia złoto Berlin Wschodni 1965 waga lekkopółśrednia srebro Rzym 1967 waga lekkopółśrednia
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Zdzisław Kulej (ur. 19 października 1940 w Częstochowie^[1], zm. 13 lipca 2012 w Warszawie^[2]) – polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski, komentator sportowy, poseł na Sejm IV kadencji.

Jerzy Kulej

Był synem Mieczysława^[3]. Wychowywał się w częstochowskiej dzielnicy Ostatni Grosz^[4]. W wieku 12 lat poznał trenera boksu Wincentego Szyińskiego, który jednak nie zezwolił mu wówczas na treningi z uwagi na zbyt młody wiek^[5]. Karierę boksera rozpoczął cztery lata później w 1955 w Starcie Częstochowa. W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša ze Związku Radzieckiego^[6].

Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem. Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 powtórzył osiągnięcie z Tokio – po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal (wygrał stosunkiem głosów 3:2 przy punktacji sędziów 59:58, 60:59, 60:59, 59:60, 59:60)^[6]. W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.

W latach 1962–1972 pracował w Komendzie Stołecznej Milicji Obywatelskiej w Warszawie, gdzie doszedł do stopnia kapitana MO^[7]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym samym roku odszedł ze służby w Milicji Obywatelskiej, której był formalnie funkcjonariuszem jako zawodnik Gwardii Warszawa. Pracował także jako nauczyciel wychowania fizycznego^[8].

Od 1975 do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W wyborach parlamentarnych w 1991 i 1993 kandydował do Sejmu (odpowiednio z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa oraz Samoobrony – Leppera). W latach 2001–2005 był posłem na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu warszawskiego. W 2004 przeszedł do Socjaldemokracji Polskiej, w 2005 z jej ramienia bezskutecznie ubiegał się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.

Od lat 90. wspierał zawodników Mazura Ełk, okazjonalnie ich trenując^[9]. Pracował również jako komentator sportowy m.in. na antenie Polsatu Sport. Był konsultantem przy produkcji Ogniem i mieczem (oraz serialu pod tym samym tytułem), gościnnie wystąpił w Przepraszam, czy tu biją? oraz w filmie biograficznym Papa Stamm^[10]. W 1996 opublikował autobiografię Jerzy Kulej – dwie strony medalu^[6].

10 grudnia 2011 doznał rozległego zawału serca^[11]. Siedem miesięcy później zmarł w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim w Warszawie^[2]. Bezpośrednią przyczyną zgonu była choroba nowotworowa^[12]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 lipca 2012 w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziałem przedstawicieli władz państwowych, a także ludzi sportu i kultury. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[13] (kwatera G-tuje-4)^[14].

Otrzymał Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego, czterokrotnie Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, odznaki Mistrz Sportu i Zasłużony Mistrz Sportu, Złoty Krzyż Zasługi, a także Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[15]. W 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[3]. W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy. W 2017 jego imieniem nazwano rondo w rodzinnej Częstochowie^[16].

Życiu Jerzego Kuleja poświęcony został film Xawerego Żuławskiego pt. Kulej. Dwie strony medalu z 2024. W postać boksera wcielił się Tomasz Włosok^[17].

• Jerzy Kulej. olimpijski.pl. [dostęp 2023-01-31].
• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2012-07-13].