Jerzy Szotmiller
| Biskup | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 2011 |
| Sufragan diecezji warszawskiej Kościoła Polskokatolickiego w RP | |
| Okres sprawowania | 1979–1986 |
| Zwierzchnik diecezji krakowsko-częstochowskiej Kościoła Polskokatolickiego w RP | |
| Okres sprawowania | 1986–2003 (ordynariusz); 2005–2011 (administrator) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 24 lutego 1961 |
| Nominacja biskupia | 1979 |
| Sakra biskupia | 29 lipca 1979 |
| Data konsekracji | 29 lipca 1979 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | bp Franciszek Rowiński | ||||||
| |||||||
Jerzy Szotmiller (ur. 20 lutego 1933 w Warszawie, zm. 31 lipca 2011 w Częstochowie) – polski biskup starokatolicki, administrator diecezji krakowsko-częstochowskiej Kościoła Polskokatolickiego w RP w latach 2005–2011, proboszcz parafii katedralnej Matki Bożej Królowej Apostołów w Częstochowie w latach 1961–2011[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]24 lutego 1961 został wyświęcony na kapłana przez bpa Maksymiliana Rodego[2]. Od października 1975 do listopada 1976 duszpasterzował w diecezji brazylijskiej Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego[3]. 29 lipca 1979 w katedrze Świętego Ducha w Warszawie został konsekrowany (przez bpa Tadeusza Ryszarda Majewskiego, bpa Franciszka Rowińskiego, bpa Józefa Niemińskiego oraz bpa prof. Maksymiliana Rode)[4] na biskupa. W latach 1979–1986 pełnił funkcję biskupa sufragana diecezji warszawskiej z siedzibą w Częstochowie. 9 czerwca 1986 został wprowadzony w urząd ordynariusza diecezji krakowsko-częstochowskiej, którą piastował do śmierci[5].
29 lipca 2009 w kościele – pomniku Biskupa Franciszka Hodura w Libiążu w czasie uroczystej mszy św. dziękczynnej obchodził 30-lecie swoich święceń biskupich. Na uroczystość dziękczynną przybył zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego bp prof. dr hab. Wiktor Wysoczański wraz z kanclerzem kurii biskupiej diecezji warszawskiej ks. infułatem mgr Ryszardem Dąbrowskim oraz duchowieństwo z Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej[6].
W czasie swojego pontyfikatu wyświęcił dwóch episcopi in pectore (obie konsekracje nie są uważane za ważne z punktu nauczania teologii starokatolickiej, ze względu na brak mandatu Synodu Kościoła): ks. inf. Eugeniusza Stelmacha, prezbitera Kościoła Polskokatolickiego oraz ks. Romana Kota, prezbitera Kościoła Starokatolickiego w RP (obecnie nie pełniącego posługi wynikającej z przyjętych święceń kapłańskich)[7]. W obu przypadkach podpierał się "[...]stanem wyższej konieczności w obawie o przyszłość Kościoła". Świadkowie ostatnich miesięcy życia biskupa Szotmillera twierdzą, iż działał on ze względu na chorobę w stanie ograniczonej poczytalności.
Zmarł po ciężkiej chorobie 31 lipca 2011 w Częstochowie, został tam pochowany na miejscowym cmentarzu prawosławnym[8]. Zgodnie z testamentem Zmarłego ogłoszona została trzymiesięczna żałoba w diecezji krakowsko-częstochowskiej[9]. Następcą zmarłego biskupa został ks. inf. mgr Antoni Norman.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W latach 1975–1976 proboszczem parafii był ks. Czesław Siepietowski (por. M. Staniewska, Z życia parafii w Częstochowie [w:] "Rodzina" 47/848/1976, s.7).
- ↑ T. Majewski, Album Kościoła Polskokatolickiego, Warszawa 1989, s. 150.
- ↑ W. Wysoczański, Polski nurt starokatolicyzmu, Warszawa 1977, s. 87.
- ↑ Jubileusz 30-lecia sakry biskupiej ks. bp. Jerzego Szotmillera [w:] "Rodzina" 11/1754/2009, s. 8.
- ↑ Z życia naszego Kościoła: Powitanie nowego ordynariusza w Krakowie [w:] "Rodzina" 31/1333/1986, s. 3-4.
- ↑ J. Gross, 30-lecie święceń biskupich JE ks. bpa Jerzego Szotmillera (PDF), dostęp: 7.08.2009 r.. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-18)].
- ↑ Jerzy Szotmiller, Documentum Consecrationis Episcopi, 15 maja 2011.
- ↑ A. Jemielita, Zmarł biskup Jerzy Szotmiller, ekumenizm.pl, dostęp: 31.07.2011r.
- ↑ J. Gross, Ksiądz biskup Jerzy Szotmiller odszedł do domu Ojca, wsluzbieslowa.blox.pl, dostęp: 10.08.2011. [dostęp 2011-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].