Karwasz

Karwasz (z węgierskiego karwos, w jęz. perskim bazuband) – rodzaj płytowego zarękawia o łyżkowatej formie, pochodzenia wschodniego^[1].

Karwasze mają postać liściastej, wypukłej płyty, tzw. łyżki, chroniącej przedramię od łokcia do nadgarstka. Często wyposażane były w łapcie (łapawicę), czyli rękawicę chroniącą dłoń, czasem w drugą płytę chroniącą wnętrze przedramienia, np. w karwaszach indyjskich^[2]. Łapawice były z tkaniny, kryte z wierzchu kolczą plecionką^[3]. Karwasze perskie miały od wnętrza z reguły jedno- lub dwuczęściową bransoletę, służącą do zapinania na ręce^[4].

Karwasze (bazuband) pojawiają się w Persji w VIII w. jako płytowe wzmocnienie zbroi lamelkowej^[5]. W późniejszych czasach służyły jako uzupełnienie zbroi kolczej lub innych zbroi miękkich, jak np. bechterów oraz zbroi typu „cztery lustra”^[3]. W Indiach i Persji często stosowano jeden, prawy karwasz, ochronę lewego przedramienia pozostawiając tarczy^[6].

W Polsce karwasze były częstym elementem zbroi kawalerii w XVII i XVIII w. Używali ich husarze do zbroi płytowych i miękkich (w tym karacen); karwasze husarskie są z reguły pozbawione rękawicy, prostsze w formie. Karwasze jazdy pancernej były często bardziej zdobione i zazwyczaj wyposażone w łapcie^[1].

Zobacz multimedia związane z tematem: Karwasz

• 
  Indo-perski karwasz, z płytą ochraniającą wnętrze nadgarstka i tekstylną rękawicą; widoczna wyściółka
• 
  Para perskich karwaszy, z dwuczęściowymi bransoletami
• 
  Prosty, jednoczęściowy karwasz płytowej zbroi husarskiej, mocowany rzemieniami
• 
  Karwasz dwuczęściowy, rzuty z różnych stron

• Zdzisław Żygulski: Broń wschodnia. Turcja, Persja, Indie, Japonia. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. ISBN 83-03-01484-6.