Kościół św. Piotra w Lubece

Kościół św. Piotra w Lubece
St. Petri zu Lübeck
kościół uniwersytecki
Ilustracja
Kościół św. Piotra
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Szlezwik-Holsztyn

Miejscowość

Lubeka

Wyznanie

luterańskie

Kościół

Ewangelicko-Luterański w Północnych Niemczech

Wezwanie

św. Piotr

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Piotra w Lubece”
Położenie na mapie Szlezwika-Holsztynu
Mapa konturowa Szlezwika-Holsztynu, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Piotra w Lubece”
Położenie na mapie Lubeki
Mapa konturowa Lubeki, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Piotra w Lubece”
Ziemia53°51′57″N 10°41′00″E/53,865833 10,683333
Strona internetowa

Kościół św. Piotra w Lubece (niem. St. Petri zu Lübeck) – jeden z pięciu głównych kościołów na lubeckim Starym Mieście. Unikatowy kościół pięcionawowy w stylu północnoniemieckiego gotyku ceglanego. Poważnie zniszczony w czasie brytyjskiego ataku powietrznego w 1942, odbudowany w 1987 służy jako kościół Uniwersytetu Lubeckiego (założonego w 1964) i centrum kulturalne (wystawy, koncerty itp.).

Świątynia dedykowana św. Piotrowi, patronowi rybołówstwa jest jednym z głównych zabytków lubeckiego hanzeatyckiego Starego Miasta, które w 1987 r. zostało wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Historia i architektura

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o kościele Św. Piotra pochodzą w 1170. W latach 1227–1250 zbudowano późnoromański trójnawowy kościół halowy (trzy nawy, cztery przęsła, trzy apsydy). Ok. 1290 powstaje trójnawowe prezbiterium. W XV w. kościół rozbudowano do jego aktualnej postaci: gotyckiego kościoła halowego o nieregularnym planie. Korpus nawowy i prezbiterium liczą pięć nawach. Trzy środkowe nawy we wschodniej stronie zamknięte są poligonalnie, pozostałe prostokątnie, ponadto od strony zewnętrznej mieszczą się czworoboczne w planie aneksy. Od strony zachodniej wysoka wieża, mierząca 108,22 m[1], flankowana bocznymi aneksami, pełniąca obecnie funkcję punktu widokowego. Roztacza się stąd rozległy widok na całe lubeckie Stare Miasto i okolicę.

Podczas brytyjskiego ataku bombowego na miasto w 1942 kościół został poważnie zniszczony. Tuż po pożarze kościół służył jako lapidarium, w którym składowano fragmenty rzeźb i dekoracji z innych lubeckich kościołów zniszczonych w czasie wojny. Systematyczna odbudowa świątyni trwała do 1987, w 1962 r. przywrócono pierwotną formę wieży. Nie przeprowadzono jednak rekonstrukcji wnętrz. Przez długi okres świątynia nie spełniała swych funkcji sakralnych. Przywrócono je od 2004 r. odtąd świątynia pełni rolę kościoła uniwersyteckiego. Organizowane są tu również wystawy, koncerty i spotkania literackie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Walter Born: Die hohen deutschen Kirchtürme. Hildesheim: Lax, 1979. ISBN 3-7848-7010-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]