Kobyli Wierch
 Kobyli Wierch z Tatrzańskiej Kotliny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 1109 m n.p.m. |
| Wybitność | ok. 19 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′28″N 20°18′39″E/49,224444 20,310833 | |
Kobyli Wierch (słow. Kobylí vrch, niem. Koboldberg, Stutenkuppe, węg. Kobold-hegy[1], 1109 m n.p.m.) – pierwszy od wschodu szczyt grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji. Zarazem stanowi pierwsze od wschodu wzniesienie w całych Tatrach[1].
Kobyli Wierch jest odgraniczony od kolejnego szczytu w grani głównej, Fajksowej Czuby (1488 m), trawiastą Kobylą Przełęczą (ok. 1090 m), znajdującą się nieopodal wierzchołka[1]. Na wschód od szczytu leżą zabudowania Tatrzańskiej Kotliny – uzdrowiskowo-sanatoryjnej miejscowości położonej w dolinie Kotliny, oddzielającej Tatry od sąsiadującego z nimi pasma Magury Spiskiej[2].
Masyw Kobylego Wierchu jest praktycznie cały zalesiony. Na jego stokach znajdują się reliktowe okazy sosny zwyczajnej[3]. Jego południowe i południowo-wschodnie zbocza opadają do Doliny Huczawy Bielskiej, północne zaś do niewielkiej doliny Drabiny. W północnym zboczu Kobylego Wierchu znajduje się Jaskinia Bielska – jedyna w Tatrach Słowackich jaskinia udostępniona dla ruchu turystycznego, wyposażona w oświetlenie elektryczne[4].
Nazwa Kobylego Wierchu pochodzi od słowa kobyła, jednak brak dalszych wskazówek co do pochodzenia nazwy. Nazwy niemiecka i węgierska nie pochodzą od koboldów, ale od spiskoniemieckiego słowa Kobal, także oznaczającego kobyłę[1]. Nazwa Kobylego Wierchu jest stara, prawdopodobnie to ten szczyt występuje w dokumencie kapituły spiskiej z 1589 r. pod nazwą Kobyli Groń[3].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
– do jaskini prowadzi z Tatrzańskiej Kotliny żółty szlak turystyczny. Czas przejścia: 35 min w obie strony[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 528–529. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007, s. 121. ISBN 978-83-60120-88-0.
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 384. ISBN 978-83-60078-05-1.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 450. ISBN 83-01-13184-5.