Kormorany
| Phalacrocoracidae[1] | |||
| Reichenbach, 1850 | |||
 Przedstawiciel rodziny – kormoran zwyczajny (Phalacrocorax carbo) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | kormorany | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Phalacrocorax Brisson, 1760 | |||
| Rodzaje | |||
| |||
Kormorany[2], kormoranowate (Phalacrocoracidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzina obejmuje gatunki wodne, zamieszkujące brzegi mórz, jezior i rzek wszystkich kontynentów[3][4].
Cechy charakterystyczne
[edytuj | edytuj kod]Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
- długość ciała 45–100 cm[3]
- rozpiętość skrzydeł 80–160 cm
- masa 0,9–4,9 kg
- silnie wydłużona sylwetka[5]
- długa szyja[5]
- długi, prosty, haczykowato zakończony dziób[5]
- nogi przesunięte ku tyłowi
- w ubarwieniu dominują ciemne barwy lub czerń, często z zieloną albo niebieską opalizacją[3]
- barwne tęczówki
- barwna skóra nóg i w okolicy dzioba
- doskonali lotnicy
- dobrze pływają i nurkują
- upierzenie nie jest wodoodporne – po nurkowaniu muszą je wysuszyć
- zasadniczo gnieżdżą się kolonijnie[3]
- zazwyczaj 2 do 4 jaj w zniesieniu
- błony między palcami[5]
- gniazdowniki.
Mniejsze gatunki kormoranów nurkują zwykle na głębokości 5–10 m, większe zazwyczaj do 30 m. Maksymalna odnotowana głębokość, na jaką nurkował kormoran żałobny (Phalacrocorax atriceps melanogenis), wynosi 145 m[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
- Afrocarbo Kennedy, Salis, Seneviratne, Rathnayake, Nupen, Ryan, Volponi, Lubbe, Rawlence & Spencer, 2023
- Microcarbo Bonaparte, 1856
- Poikilocarbo Boetticher, 1935 – jedynym przedstawicielem jest Poikilocarbo gaimardi (Garnot, 1828) – kormoran czerwononogi
- Urile Bonaparte, 1856
- Phalacrocorax Brisson, 1760
- Gulosus Montagu, 1813 – jedynym przedstawicielem jest Gulosus aristotelis (Linnaeus, 1761) – kormoran czubaty
- Nannopterum Sharpe, 1899
- Leucocarbo Bonaparte, 1856
Kladogram
[edytuj | edytuj kod]Uproszczone drzewo filogenetyczne (metoda bayesowska) na podstawie analiz z 2023 roku[7]:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phalacrocoracidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-10].
- ↑ a b c d D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Cormorants and Shags (Phalacrocoracidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, DOI: 10.2173/bow.phalac1.01 [dostęp 2020-05-21] (ang.).
- ↑ P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ a b c d Lars Svensson: Przewodnik Collinsa. Ptaki. Wyd. II. Warszawa: Multico, 2017, s. 78. ISBN 978-83-7763-406-6.
- ↑ Tremblay et al. Time budget and diving behaviour of chick-rearing Crozet shags. „Canadian Journal of Zoology”. 83 (7), s. 971, 2005. (ang.).
- ↑ M. Kennedy, A.T. Salis, S.S. Seneviratne, D. Rathnayake, L.J. Nupen, P.G. Ryan, S. Volponi, P. Lubbe, N.J. Rawlence & H.G. Spencer. Phylogeny of the microcormorants, with the description of a new genus. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 199 (1), s. 314, 2023. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlad041. (ang.).