Berestyn
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy | +380-5744 | ||||
Kod pocztowy | 63300 | ||||
Położenie na mapie obwodu charkowskiego | |||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
49°22′N 35°27′E/49,366667 35,450000 | |||||
Strona internetowa |
Berestyn (ukr. Берестин, dawniej Bilowska, Konstantynohrad, Krasnohrad – miasto na Ukrainie, w obwodzie charkowskim, siedziba władz rejonu krasnohradzkiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miasto zostało założone jako Forteca Bilowska w latach 1731–1733, jako fragment linii obronnej, przebiegającej od Dniepru do Dońca. W 1784 przemianowane na Konstantynohrad, prawa miejskie nadano w 1797.
W 1922 przemianowane na Krasnohrad[2].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]W 1959 liczyło 15 419 mieszkańców[3].
W 1989 liczyło 26 398 mieszkańców[4][2].
W 2013 liczyło 21 332 mieszkańców[5].
W 2018 liczyło 20 674 mieszkańców[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ a b Красноград // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.646
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.69
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Konstantynogród, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 359 .