Krzysztof Tomasz Niemiec
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: ginekologia, położnictwo | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 29 listopada 1988 |
| Habilitacja | 27 czerwca 2000 |
| Profesura | 1 lutego 2009 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Krzysztof Tomasz Niemiec (ur. 3 sierpnia 1954 w Szczecinie, zm. 19 listopada 2012 w Warszawie) – polski ginekolog i położnik, profesor medycyny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie (1981). W 1988 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy „Badania nad wpływem promieniowania mikrofalowego na morfologię i czynność łożyska u myszy”, zaś w 2000 r. stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie medycyny o specjalności ginekologia i położnictwo po przedstawieniu rozprawy „Ocena skuteczności wybranych metod zapobiegania przenoszenia zakażenia HIV-1 do dziecka w okresie okołoporodowym”[1].
W 1989 r. został stypendystą Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie nowoczesnych metod planowania rodziny. W 1992 r. został stypendystą Fogarty Foundation w USA, gdzie zajmował się zakażeniami HIV u kobiet, szczególnie w okresie ciąży. Dzięki zdobytej za granicą wiedzy i doświadczeniu stał się jednym z pierwszych lekarzy zajmujących się w Polsce kobietami zakażonymi wirusem HIV. W 2000 został odznaczony Czerwoną Kokardką[2].
W latach 1989–2005 odbył wiele szkoleń w brytyjskich, amerykańskich, irlandzkich i francuskich ośrodkach naukowych, zajmujących się problematyką zakażeń perinatalnych, kwestiami nowoczesnych metod planowania rodziny, patofizjologii szyjki macicy i kolposkopii.
Większą część kariery zawodowej i naukowej związał z Kliniką Położnictwa i Ginekologii w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. Placówką tą kierował do 2009. W kolejnych latach pełnił funkcję dyrektora Kliniki Położnictwa i Kliniki Zdrowia Kobiety w Szpitalu Medicover w Warszawie. Ostatnio pracował w Zakładzie Poradnictwa i Seksuologii Uniwersytetu Zielonogórskiego[3].
Od 1992 współpracował z warszawskim biurem ONZ a od 2005 był ekspertem WHO a od 2007 także UNICEF w zakresie transmisji wertykalnej HIV. Pełnił też funkcję Przewodniczącego Misji Ekspertów Unii Europejskiej w Ugandzie w 2005 w zakresie współczesnych standardów reprodukcyjnych.
Kierował realizacją krajowych i międzynarodowych programów naukowych. Jako czynny naukowiec pozostawał członkiem wielu towarzystw naukowych oraz komitetów redakcyjnych kilku czasopism naukowych. W latach 2006–2009 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Autor 290 publikacji naukowych w książkach oraz krajowych i zagranicznych periodykach medycznych, współautor podręczników akademickich.
Był dwukrotnie żonaty, miał kilkoro dzieci, m.in. syna Szymona[4][5].
Zmarł 19 listopada 2012. 23 listopada został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[5] (kwatera B 43, rząd 1, grób 14[6]).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prof. Krzysztof Tomasz Niemiec, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-02].
- ↑ Czerwona Kokardka w Polsce na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS. aids.gov.pl. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2012)].
- ↑ Zmarł prof. Krzysztof Tomasz Niemiec. 1. [dostęp 2012-12-02]. (pol.).
- ↑ Nekrolog w Gazecie Wyborczej [online], wyborcza.pl [dostęp 2013-10-04] (pol.).
- ↑ a b Nekrolog w Gazecie Wyborczej [online], wyborcza.pl [dostęp 2013-10-04] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna. [dostęp 2013-10-04]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- zbw/ ula/: Zmarł prof. Krzysztof Tomasz Niemiec. [w:] Nauka w Polsce. Serwis PAP poświęcony polskiej nauce [on-line]. PAP, 20.11.2012. [dostęp 2012-12-02].
- Prof. dr hab. Krzysztof Tomasz Niemiec, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-02].
- Piotr Kalbarczyk: Lekarz bez tabu. Wspomnienie o profesorze Tomaszu Niemcu. [w:] Na temat [on-line]. 30 listopada 2012. [dostęp 2012-12-02].
- Wiesław Szymański, Marek Grabiec, Słownik biograficzny samodzielnych pracowników naukowych z dziedziny położnictwa i ginekologii, Suplement I, Poznań 2006, s. 53–56 (z fotografią)