Kwas asparaginowy
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C4H7NO4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 133,10 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | biały lub prawie biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | asparagina, homoseryna, kwas glutaminowy, kwas jabłkowy, kwas bursztynowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Kwas asparaginowy (łac. Acidum asparticum; skróty: Asp lub D; skróty „Asx” lub „B” oznaczają „kwas asparaginowy lub asparagina”, czyli Asx = [Asp lub Asn]) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów białkowych o charakterze kwasowym. Anion karboksylowy tego kwasu (forma anionowa przeważa w warunkach fizjologicznych) to asparaginian.
Rola w organizmach
[edytuj | edytuj kod]Zapotrzebowanie na asparaginian w organizmie człowieka jest w całości pokrywane przez biosyntezę, zatem jest to aminokwas endogenny[4]. Powstaje w reakcji transaminacji ze szczawiooctanu i glutaminianu[5] oraz w cyklu ornitynowym[6]. Uczestniczy w biosyntezie puryn[7] i pirymidyn[8], jest produktem pośrednim w cyklu Krebsa[9].
Zastosowanie w medycynie
[edytuj | edytuj kod]Kwas asparaginowy w postaci soli potasowej jest stosowany w zaburzeniach rozwoju dzieci z opóźnionym wzrostem, stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego, rekonwalescencji po chorobach i zabiegach chirurgicznych; również jako składnik wielu preparatów odżywczych, w zaburzeniach intelektualnych u osób w podeszłym wieku, w leczeniu zespołu odstawienia opioidów.[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .
- ↑ a b c d e L-aspartic acid. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
- ↑ a b Aspartic acid, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00128 (ang.).
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 505.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 506–507.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 443–444.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 531.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 536–540.
- ↑ Stryer 1986 ↓, s. 453.
- ↑ Jan K. Podlewski , Alicja Chwalibogowska - Podlewska , Leki współczesnej terapii, wyd. XX, t. I, Medical Tribune Polska Sp. z o.o., 2010, s. 468, ISBN 978-83-60135-93-8 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lubert Stryer: Biochemia. Wyd. 1. Warszawa: PWN, 1986. ISBN 83-01-00140-2.