Lincoln Center

Lincoln Center for the Performing Arts
Ilustracja
Budynki Metropolitan Opera (L) i David Geffen Hall (P) o zmierzchu.
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejscowość

Nowy Jork

Rozpoczęcie budowy

1955

Ukończenie budowy

1969

Ważniejsze przebudowy

patrz sekcja „Chronologia”

Położenie na mapie Manhattanu
Mapa konturowa Manhattanu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Mapa konturowa stanu Nowy Jork, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie Nowego Jorku
Mapa konturowa Nowego Jorku, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
40°46′21,0360″N 73°59′01,5360″W/40,772510 -73,983760
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lincoln Center for the Performing Arts – kompleks budynków o powierzchni 6,6 hektara (16,3 akra) znajdujący się w obrębie dzielnicy Lincoln Square(inne języki), na Manhattanie, w Nowym Jorku[1].

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Konsorcjum m.in. społecznych liderów prowadzone w ramach inicjatywy Johna D. Rockefellera III zbudowało Lincoln Center jako część Lincoln Square Renewal Project w trakcie programu miejskiej rewitalizacji prowadzonego przez Roberta Mosesa, który miał miejsce w latach 1950. i 1960[2]. Zatrudnieni zostali cenieni architekci, którzy mieli zaprojektować główne budynki, dzięki czemu przez ponad trzydzieści następnych lat, wcześniej zniszczony obszar okalający Lincoln Center, stał się nowym centrum kultury nowojorskiej[3].

Pierwszym prezesem Lincoln Center, od 1956 roku, był Rockefeller, który pozostawał przewodniczącym do 1961 roku. Przypisywane jest mu zebranie ponad połowy sumy 184,5 mln USD z prywatnych środków, potrzebnych na zbudowanie kompleksu, m.in. wykorzystując własne fundusze; fundusz Rockefeller Brothers Fund(inne języki) także brał udział w projekcie[2]. Trzy budynki zlokalizowane w centrum, David Geffen Hall(inne języki), David H. Koch Theater(inne języki) (wcześniej New York State Theater) i Metropolitan Opera House, otwarte zostały odpowiednio w 1962, 1964 i 1966 roku[4]).

Nazwa

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa centrum może mieć związek z jej lokalizacją w Lincoln Square, ale nie jest jasne czy obszar nazwano jako hołd dla prezydenta USA Abrahama Lincolna. Nazwa została nadana temu obszarowi w 1906 roku przez New York City Board of Aldermen, jednak materiały archiwalne nie przedstawiają powodu wybrania tej nazwy[5]. Długo istniały przypuszczenia, że nazwa Lincoln Square była związana z nazwiskiem lokalnego właściciela ziemskiego. Archiwa miejskie z tamtych czasów potwierdzają jedynie nazwiska kilku właścicieli gruntów – Johannes van Bruch, Thomas Hall, Stephan de Lancey, James de Lancey, James de Lancey Jr. oraz John Somerindyck. Inna spekulacja mówiła, że powiązania z prezydentem Lincolnem zostały pominięte w archiwach, ponieważ burmistrzem w 1906 roku był George B. McClellan Jr., syn generała George’a B. McClellana, który był général en chef(inne języki) Armii Unii na początku wojny secesyjnej i zażartym wrogiem Lincolna[6].

Architekci

[edytuj | edytuj kod]
David Geffen Hall, siedziba Filharmonii Nowojorskiej w Lincoln Center.
Lista architektów, którzy zaprojektowali budynki w centrum

Historia kompleksu

[edytuj | edytuj kod]

Struktura

[edytuj | edytuj kod]
David H. Koch Theater w Lincoln Center, siedziba New York City Ballet.

Pierwszym obiektem, który powstał w 1961 roku była Fordham University School of Law (część Uniwersytetu Fordham), która była także pierwszą miejską instytucją w ramach Lincoln Square Renewal Project[17]. Centrum zostało zlokalizowane między alejami Amsterdam i Columbus (wschód–zachód), a ulicami 60th i 66th (południe–północ) w obrębie Lincoln Square(inne języki), w manhattańskiej dzielnicy Upper West Side[18]. Kompleks uznawany jest za pierwszy, który skupił w jednym miejscu główne instytucje kulturalne w amerykańskim mieście[19].

Rozbudowa kondominium przy 3 Lincoln Center, ukończona w 1991 roku[20], zaprojektowane przez Lee Jablina(inne języki) (Harman Jablin Architects), pozwoliła na ekspansję Juilliard School oraz School of American Ballet(inne języki)[21].

Instytucje kulturalne centrum korzystają także z obiektów zlokalizowanych poza głównym kampusem. W 2004 roku, centrum zostało rozbudowane przez dodanie nowych obiektów Jazz at Lincoln Center(inne języki), Frederick P. Rose Hall, na terenie nowego kompleksu Time Warner Center, z kilkoma blokami na południu. W marcu 2006 roku, centrum rozpoczęło, w ramach głównego planu przebudowy, modernizację, odnowienie oraz uruchomienie kampusu. Przebudowa zakończona została w 2012 roku, wraz z ukończeniem wiaduktu President’s Bridge nad ulicą West 65th[22].

Remonty

[edytuj | edytuj kod]
Główny plac w Lincoln Center

W 1999 roku ogłoszono, że całościowa przebudowa Lincoln Center, która trwała ponad 10 lat i radykalnie odmieniła kompleks, kosztowała 1,5 mld USD[23]. W 2005 roku zorganizowany został konkurs, który wygrał brytyjski architekt Norman Foster. Jednak nowy projekt nie został zatwierdzony w całości aż do 2012 roku, m.in. dlatego, że potrzebne było zebranie 300 mln USD na budowę, a także z uwagi na fakt, że orkiestra New York Philharmonic mogłaby stracić publiczność oraz źródło dochodów w czasie jej przeniesienia[24][25]. Wśród architektów zatrudnionych byli: Frank Gehry, Cooper, Robertson & Partners(inne języki), Skidmore, Owings and Merrill, Beyer Blinder Belle(inne języki), Fox & Fowle, Olin Partnership oraz Diller & Scofidio(inne języki)[26].

W marcu 2006 roku, centrum zainicjowało 65th Street Project – część głównego planu przebudowy trwającego do jesieni 2012 roku – mający na celu stworzenie nowej pieszej promenady zaprojektowanej by poprawić dostępność i estetykę obszaru kampusu. Dodatkowo obiekt Alice Tully Hall(inne języki) został zmodernizowany oraz ponownie otwarty w 2009 roku, co zostało zaaprobowane zarówno przez krytyków, jak i opinię publiczną, a Film Society of Lincoln Center(inne języki) rozrosło się o nowe Elinor Bunin Munroe Film Center(inne języki). Centrum filmowe jest częścią nowego pawilonu, który mieści także restaurację, biura, i jest zwieńczony spadzistym, pokrytym trawą, dachem. Kolejne projekty poprawiły główne place oraz Columbus Avenue Grand Stairs. Pod kierunkiem Lincoln Center Development Project, Diller Scofidio + Renfro we współpracy z FXFOWLE Architects i Beyer Blinder Belle, zapewniło usługi projektowe. Przedsiębiorstwa Turner Construction[27] i RCDolner, LLC[28] odpowiadały za kierowanie budową[29][30]. Kolejnym etapem przebudowy było dodanie David Rubenstein Atrium, zaprojektowanego przez architektów Toda Williamsa i Billie’ego Tsiena, będącego centrum dla odwiedzających Lincoln Center, które oferuje darmowe występy, możliwość zakupu biletów ze zniżką na przedstawia na terenie całego kampusu, a także jedzenia, oraz dostęp do darmowego Internetu[15].

Chronologia

[edytuj | edytuj kod]
Data Wydarzenie Źr.
21 kwietnia 1955 Projekt Lincoln Square w ramach odnowienia miejskiej przestrzeni. [31]
22 czerwca 1956 Utworzenie spółki Lincoln Center for the Performing Arts, Inc. [31]
14 maja 1959 Ceremonia rozpoczęcia budowy w obecności prezydenta Dwighta Eisenhowera [31]
23 września 1962 Otworzenie Philharmonic Hall (obecnie David Geffen Hall); dwugodzinny program CBS na żywo Opening Night at Lincoln Center, zapis z ceremonii wydany na kasecie wideo. [32][33]
6 kwietnia 1964 Otwarcie Lincoln Center Fountain. [32]
23 kwietnia 1964 Otwarcie New York State Theater. [32]
14 października 1965 Otwarcie Vivian Beaumont Theater oraz Forum (obecnie Mitzi E. Newhouse Theater). [32]
30 listopada 1965 Otwarcie The Library & Museum of the Performing Arts. [32]
16 września 1966 Otwarcie Metropolitan Opera House. [32]
22 maja 1969 Otwarcie Damrosch Park i Guggenheim Band Shell. [32]
11 września 1969 Otwarcie Alice Tully Hall. [32]
26 października 1969 Otwarcie Juilliard School. [32]
19 października 1976 Ponowne otwarcie Avery Fisher Hall, po renowacji mającej na celu poprawę akustyki sali. [34]
7 września 1982 Ponowne otwarcie New York State Theater, po renowacji mającej na celu poprawę akustyki sali. [35]
2 września 1986 Victor Vancier, były krajowy przewodniczący Jewish Defense League, rzucił granat z gazem łzawiącym podczas występu sowieckiego baletu w Metropolitan Opera House, co było protestem przeciwko sowieckim praktykom nie zezwalania tamtejszym Żydom emigrować do Izraela. [36][37]
19 listopada 1990 Otwarcie Samuel B. and David Rose Building, mieszczący Walter Reade Theater, Stanley H. Kaplan Penthouse, Daniel and Joanna S. Rose Rehearsal Studio, Clark Studio Theater, School of American Ballet i domy studenckie Juilliard School, a także przestrzeń biurową dla organizacji członkowskich. [38][39]
3 grudnia 1991 Otwarcie Walter Reade Theater, mieszczącego się we wcześniej ukończonym Samuel B. and David Rose Building. [38]
12 lipca 1997 Wydzielenie placu Paul Milstein Plaza. [38]
18 października 2004 Otwarcie Jazz at Lincoln Center; we Frederick P. Rose Hall mieszczą się: Rose Theater, Allen Room oraz Dizzy’s Club Coca-Cola. [40]
20 marca 2006 Rozpoczęcie przekształceń przestrzennych według Transformation of West 65th Street Project, mających na celu m.in. poprawę bezpieczeństwa ruchu pieszego i ulicznego, otwarcie ulicy West 65th na światło i powietrze, a także poprawę dostępu do tablic informacyjnych. [40]
8 czerwca 2006 Włodarze Lincoln Center ogłosili, że w planach jest przekształcenie pobliskiego Harmony Atrium w centrum informacyjne i punkt centralny z usługami dla odwiedzających kampus Lincoln Center. [40]
sierpień 2006 Milstein Bridge został rozebrany w ramach Transformation of West 65th Street Project. [40]
22 lutego 2009 Otwarcie, po wcześniejszej przebudowie, Alice Tully Hall. [40][41]
21 maja 2010 Zakończenie renowacji centralnych i północnych placów na terenie Lincoln Center. [42][40]
4 czerwca 2012 Otwarcie Claire Tow Theater. [40]
1 października 2012 Otwarcie wiaduktu President’s Bridge (nad ulicą West 65th), co wieńczyło projekt przebudowy Lincoln Center wart 1,2 mld USD. [40]
24 września 2015 Zmiana nazwy Avery Fisher Hall na David Geffen Hall. [40]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  2. ↑ a b András Szántó, Joseph W. Erns, Kenneth W. Rose: Rockefeller Philanthropy: A Selected Guide. rockarch.org, 2011. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 listopada 2015)]. (ang.).
  3. ↑ Leland M. Roth: American Architecture: A History. Boulder (Kolorado): Westview Press, 2001. ISBN 978-0-8133-3662-6, ISBN 978-0-8133-3661-9. OCLC 47867623.
  4. ↑ Aby zobaczyć pełny tekst artykułu zobacz w kopii z pamięci podręcznej Google (po wpisaniu tytułu artykułu ze strony Architectural Record w oknie wyszukiwarki Google, w wynikach wyszukiwania, obok adresu URL (kolor zielony) kliknij na strzałkę; wyświetli się wówczas „Kopia”, w którą należy kliknąć: Martin Filler: After 50 years, Lincoln Center still offers plenty to criticize | 2009-06-16 | Architectural Record. architecturalrecord.com, 16 czerwca 2009. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
  5. ↑ Christopher Gray: Streetscapes/Readers’ Questions; The Story of a Name, the Tale of a Co-op. nytimes.com, 2 października 2005. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2015)]. (ang.).
  6. ↑ Glenn Collins: 50 Years In, Lincoln Center’s Name Is Still a Mystery – The New York Times. nytimes.com, 11 maja 2009. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  7. ↑ Robin Pogrebin: Geffen Hall Redesign Team Is Chosen – The New York Times. nytimes.com, 10 grudnia 2015. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2015)]. (ang.).
  8. ↑ Jaffer Kolb: Alice Tully Hall by Diller Scofidio + Renfro, New York, USA | Buildings | Architectural Review. architectural-review.com, 1 kwietnia 2009. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  9. ↑ The New York Public Library for the Performing Arts. landmarkwest.org. s. 1. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2015)]. (ang.).
  10. ↑ New York Architecture Images. nyc-architecture.com. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2015)]. (ang.).
  11. ↑ Benjamin Blankenbehler: Lincoln Center for the Performing Arts, New York. architecturerevived.com, 29 września 2015. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  12. ↑ David H. Koch Theater – Explore the Theater. davidhkochtheater.com. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  13. ↑ Vivian Beaumont Theater | Lincoln Center Theater. lct.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 września 2015)]. (ang.).
  14. ↑ David W. Dunlap: Lewis Davis, Designer of Apartment Towers, Dies at 80. nytimes.com, 23 maja 2006. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 kwietnia 2015)]. (ang.).
  15. ↑ a b About the David Rubenstein Atrium | David Rubenstein Atrium at Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 września 2015)]. (ang.).
  16. ↑ Paul Goldberger: Hugh Hardy’s New Lincoln Center Space, the Claire Tow Theater, Is Pleasing, Deferential – and Barely Visible | Vanity Fair. vanityfair.com, 14 czerwca 2012. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 stycznia 2016)]. (ang.).
  17. ↑ History | History | Fordham. fordham.edu. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2015)]. (ang.).
  18. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lutego 2016)]. (ang.).
  19. ↑ Jeffrey Johnson: Mega block Urbanism 4.0: Lincoln Center Reconsidered. columbia.edu, 2014. s. 4. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  20. ↑ Paul Goldberger: Architecture View – A Shot of Cultural Adrenaline at Lincoln Center. nytimes.com, 28 lipca 1991. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  21. ↑ Brendan Gill. The Skyline. „The New Yorker”, s. 57–60, 19 sierpnia 1991. Condé Nast. ISSN 0028-792X. OCLC 320541675. (ang.). 
  22. ↑ Robin Pogrebin: New Bridge at Lincoln Center to Open Monday. blogs.nytimes.com, 1 października 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  23. ↑ Robin Pogrebin: Lincoln Center Proceeds, Modestly. nytimes.com, 8 maja 2003. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  24. ↑ Robin Pogrebin: Avery Fisher Hall to Be Renovated. nytimes.com, 28 listopada 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2015)]. (ang.).
  25. ↑ Sara Polsky: Avery Fisher Hall Will Finally Get Its Long-Delayed Makeover. ny.curbed.com, 29 listopada 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2015)]. (ang.).
  26. ↑ Robin Pogrebin: Costs and Approach Disputed in Lincoln Center Redevelopment. nytimes.com, 19 czerwca 2003. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  27. ↑ Nick Taylor: Laser: The Inventor, the Nobel Laureate, and the Thirty-Year Patent War. Simon and Schuster, 2002, s. 203. ISBN 978-0-7432-1321-9. [dostęp 2016-02-24].
  28. ↑ RCDolner Construction. rcdolner.com. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2012)]. (ang.).
  29. ↑ Robin Pogrebin: On 65th Street, Glimpsing Lincoln Center’s Future. nytimes.com, 17 sierpnia 2006. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  30. ↑ Lincoln Center: Alice Tully Hall Fact Sheet. about.lincolncenter.org. s. 1. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 września 2015)]. (ang.).
  31. ↑ a b c Archive 1950s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  32. ↑ a b c d e f g h i Archive 1960s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  33. ↑ To Video-Tape Philharmonic. „Billboard”. 74 (37), s. 24, 15 września 1962. Nielsen Business Media, Inc.. ISSN 0006-2510. (ang.). 
  34. ↑ Archive 1970s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 września 2015)]. (ang.).
  35. ↑ Archive 1980s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  36. ↑ Steve Emmons: Family of Slain Arab-American Still Waiting for Justice. articles.latimes.com, 18 października 1987. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  37. ↑ Michael Walsh: National Review Online. nationalreview.com, 2 września 2011. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  38. ↑ a b c Archive 1990s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  39. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  40. ↑ a b c d e f g h i Archive Today | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  41. ↑ Ben Sisario: For Reopening Festival, a Renovated Alice Tully Hall to Focus on ‘New Musical World’ – The New York Times. nytimes.com, 6 maja 2008. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
  42. ↑ Nicolai Ouroussoff: The Greening of Lincoln Center. nytimes.com, 20 maja 2010. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 września 2015)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lincoln_Center&oldid=75528390”