Live 8
Live 8 – seria koncertów charytatywnych, które miały miejsce w lipcu 2005 r. w krajach grupy G8 oraz Republice Południowej Afryki, zorganizowana przez Boba Geldofa oraz Bono. Nazwa „Live 8” (live eight) to w języku angielskim gra słów nawiązująca do poprzedniego przedsięwzięcia Geldofa Live Aid (obie te nazwy wymawia się po angielsku podobnie), a także do faktu, że akcja związana jest ze spotkaniem grupy G8.
Zorganizowano dziesięć równocześnie odbywających się koncertów 2 lipca i jeden koncert 6 lipca. Prawo do transmisji koncertów na Polskę uzyskała telewizja TVN. Na koncertach wystąpili (nie mając z tego żadnego zysku) m.in. The Who, Bon Jovi, Coldplay, Pink Floyd, U2, Keane, Metallica, Shakira, Green Day, Linkin Park, Paul McCartney, R.E.M., Madonna, Destiny’s Child, Snoop Dogg oraz Kanye West.
Informacje
[edytuj | edytuj kod]Koncerty odbyły się na krótko przed spotkaniem grupy G8, które miało miejsce w Gleneagles Hotel w Perthshire w Szkocji; jest to także dwudziesta rocznica koncertów Live Aid.
Wraz z trwającą w Wielkiej Brytanii kampanią Make Poverty History („Niech bieda stanie się tylko historią”), Live 8 miało za zadanie między innymi przekonać szefów krajów rozwiniętych, aby skreślili długi najuboższych krajów rozwijających się i zwiększyli pomoc humanitarną dla tych krajów.
Organizacja Live 8 pochłonęła 3/4 dochodów z koncertów.
Lista artystów występujących na Live8
[edytuj | edytuj kod]Barrie
[edytuj | edytuj kod]- African Guitar Summit
- Barenaked Ladies
- Blue Rodeo
- Bruce Cockburn
- Bryan Adams
- Chuck Berry
- Céline Dion (transmisja satelitarna z Las Vegas)
- Dan Aykroyd razem z Tom Green
- DMC
- Deep Purple
- DobaCaracol
- Gordon Lightfoot
- Great Big Sea
- Jann Arden
- Jet
- Les Trois Accords
- Mötley Crüe
- Neil Young
- Our Lady Peace
- Randy Bachman
- Sam Roberts
- Simple Plan
- Tom Cochrane
- Tragically Hip
Berlin
[edytuj | edytuj kod]- a-ha
- Sasha
- Anne Will
- Audioslave
- BAP
- Brian Wilson
- Chris de Burgh
- Claudia Schiffer
- Daniel Powter
- Die Toten Hosen
- Faithless
- Green Day
- Herbert Grönemeyer
- Joana Zimmer
- Juan Diego Flórez
- Juli
- Katherine Jenkins
- Michael Mittermeier
- Otto Waalkes
- Reamonn
- Renee Olstead
- Roxy Music
- Silbermond
- Söhne Mannheims
- Wir sind Helden
Kornwalia
[edytuj | edytuj kod]- Akim El Sikameya
- Angelina Jolie
- Angélique Kidjo
- Ayub Ogada
- Ayub Ogada oraz Uno
- Chartwell Dutiro
- Coco Mbassi
- Daara J
- Dido
- Emmanuel Jal
- Frititi
- Geoffrey Oryema
- Kanda Bongo Man
- Mariza
- Maryam Mursal
- Modou Diouf oraz O Fogum
- Peter Gabriel oraz Johnny Kalsi
- Shikisha
- Siyaya
- Thomas Mapfumo
- Tinariwen
- Youssou N’Dour oraz Super Etoile de Dakar
Edynburg
[edytuj | edytuj kod]- 1 Giant Leap wspomagane przez Will Young, Maxi Jazz, Neneh Cherry, Geoffrey Oryema, oraz Mahotella Queens
- Annie Lennox
- Beverley Knight
- Bob Geldof oraz Campino (z grupy Die Toten Hosen)
- Bono (prezenter)
- Chris Evans
- Claudia Schiffer (prezenterka, wystąpiła również w Berlinie)
- Coumi Nidu
- Davina McCall
- Eddie Izzard
- Embrace
- Feeder
- George Clooney
- Herbert Grönemeyer
- James Brown
- Jamie Cullum
- Katherine Jenkins
- Lenny Henry
- McFly
- Midge Ure
- Natasha Bedingfield
- Nelson Mandela
- Neneh Cherry
- Peter Kay
- Ronan Keating
- Snow Patrol
- Sugababes
- Susan Sarandon
- Texas
- The Corrs
- The Proclaimers
- The Thrills
- Travis
- Wangari Maathai
- Wet Wet Wet
Johannesburg
[edytuj | edytuj kod]- 4Peace Ensemble
- Jabu Khanyile & Bawete
- Lindiwe
- Lucky Dube
- Mahotella Queens
- Malaika
- Nelson Mandela
- Orchestra Baobab
- Oumou Sangaré
- Vusi Mahlasela
- Zola
Londyn
[edytuj | edytuj kod]- Annie Lennox
- Bill Gates
- Birhan Woldu
- Bob Geldof
- Brad Pitt
- Coldplay
- David Beckham
- David Walliams
- Dawn French
- Dido
- Elton John
- Joss Stone
- Keane
- Kofi Annan
- Lenny Henry
- Madonna
- Mariah Carey
- Ms. Dynamite
- Paul McCartney
- Pete Doherty
- Peter Kay
- Pink Floyd
- R.E.M.
- Razorlight
- Ricky Gervais
- Robbie Williams
- Scissor Sisters
- Snoop Dogg
- Snow Patrol
- Stereophonics
- Sting
- The Boomtown Rats
- The Killers
- The Who
- Travis
- U2
- UB40
- Velvet Revolver
- Youssou N’Dour
Moskwa
[edytuj | edytuj kod]- Agata Kristi
- Aliona Swiridowa
- Bi-2
- Bravo
- Dolphin
- Garik Sukaczew
- Jungo
- Linda
- Moral Code X
- Pet Shop Boys
- Red Elvises
- Spleen
- Walerij Sjutkin
Paryż
[edytuj | edytuj kod]- Alpha Blondy
- Amel Bent
- Andrea Bocelli
- Axelle Red
- Calogero
- Cerrone oraz Nile Rodgers
- Craig David
- David Hallyday
- Diam’s oraz Amel Bent
- Dido
- Faudel
- Florent Pagny
- Kyo
- Jet
- Laurent Boyer
- Louis Bertignac
- M. Pokora
- Magic System
- Muse
- Passi
- Placebo
- Raphael
- Shakira
- Solidarite Sida
- The Cure
- Tina Arena
- Yannick Noah
- Youssou N’Dour oraz Super Etoile de Dakar
- Zucchero
Filadelfia
[edytuj | edytuj kod]- Alicia Keys
- The Black Eyed Peas wraz z Ritą Marley oraz Stephenem Marleyem
- Black Ice
- Bon Jovi
- Chris Tucker
- Dave Matthews Band
- Def Leppard
- Destiny’s Child
- Dhani Jones
- DJ Green Lantern
- Don Cheadle
- Jars of Clay
- Jennifer Connelly
- Jimmy Smits
- Kaiser Chiefs
- Kanye West
- Keith Urban
- Lemon
- Linkin Park osobno i z Jay-Z
- Maroon 5
- Naomi Watts
- Natalie Portman
- Richard Gere
- Rob Thomas
- Sarah McLachlan wraz z Joshem Grobanem
- Slipknot
- Stevie Wonder
- Takalani Sesame
- Toby Keith
- Will Smith oraz DJ Jazzy Jeff
Rzym
[edytuj | edytuj kod]- Alex Britti
- Antonello Venditti
- Articolo 31
- Biagio Antonacci
- Cesare Cremonini
- Claudio Baglioni
- Duran Duran
- Elisa Toffoli
- Faith Hill
- Fiorella Mannoia
- Francesco De Gregori
- Francesco Renga
- Gemelli Diversi
- Irene Grandi
- Jane Alexander
- Jovanotti
- Laura Pausini
- Le Vibrazioni
- Luciano Ligabue
- Mauro Pagani
- Max Pezzali
- Meg
- Negramaro
- Negrita
- Nek
- Noa
- L'Orchestra di Piazza Vittorio
- Paola Cortellesi
- Piero Pelù
- Pino Daniele
- Planet Funk
- Povia
- Renato Zero
- Ron
- Stefano Senardi
- Tim McGraw
- Tiromancino
- Velvet
- Zucchero
Tokio
[edytuj | edytuj kod]Krytycy
[edytuj | edytuj kod]Krytycy akcji podkreślają jednak, iż nie może ona zmienić sytuacji głodujących w Afryce, a skreślenie długów doprowadzi do powstania kolejnych i odsunie od afrykańskich przywódców konieczność dokonania zmian w polityce gospodarczej. Zdaniem przeciwników koncerty mają służyć jedynie „reanimacji” gasnących gwiazd rocka. Wytykano przedmiotowe traktowanie mieszkańców Afryki oraz niezaproszenie do udziału w koncertach wykonawców z tego kontynentu (celebrity colonialism)[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adam Traczyk, Dla sławy czy z potrzeby serca? – celebryci w walce o lepszy świat i/lub większą gażę, [w:] Marcin Gawrycki (red.), Krytycznie o rozwoju. Alternatywne wizje współczesnego świata, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011, s. 131–137, ISBN 978-83-62941-03-2 .