Majerz (szczyt)

Majerz
Ilustracja
Hala Majerz
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

689 m n.p.m.

Wybitność

21 m

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Majerz”
Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Majerz”
Ziemia49°26′01,3″N 20°20′34,9″E/49,433694 20,343028

Majerz (689 m n.p.m.)[1] – szczyt w Pieninach Właściwych, w zachodniej części Pienin Czorsztyńskich. Mało wybitna kulminacja w głównym grzbiecie Pienin, pomiędzy przełęczą Snozka Zamecka (658 m n.p.m.) w Czorsztynie a przełęczą Osice. Stoki południowo-zachodnie opadają w kierunku doliny Harczygrund, natomiast północno-wschodnie, w górnej części trawersowane przez szosę KrośnicaSromowce Wyżne, schodzą ku dolinie potoku Krośnica[2][1]. Partie szczytowe stanowią dość rozległy, połogi teren pokryty łąką. Jest to hala Majerz[3]. Z powodu braku lasu jest ona dobrym punktem widokowym na okolicę[4]. Masyw Majerza prawie w całości znajduje się na terenie Pienińskiego Parku Narodowego[3].

Nazwa szczytu pochodzi od hali Majerz, ta zaś od niemieckiego słowa Maierhof oznaczającego folwark (o folwarku w tym miejscu wspominają dokumenty z 1598 i 1632 r.). Na Podtatrzu zostało ono spolszczone do majerza. Na Spiszu majerzem nazywano koszary, w których trzymano na polu krowy przez sezon wypasowy, zaś majerem odpowiednika bacy (w odróżnieniu od niego nie zajmował się owcami, lecz krowami)[4].

Majerz znajduje się w granicach wsi Hałuszowa w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, będąca sołectwem w gminie Krościenko nad Dunajcem[2].

Szlak turystyczny

[edytuj | edytuj kod]
szlak turystyczny niebieski – przez wierzchołek i całą halę Majerz prowadzi niebieski szlak turystyczny na odcinku Czorsztyn – Trzy Korony. Czas przejścia: z Czorsztyna 15 min, z przełęczy Osice 15 min[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-10-27].
  2. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-27].
  3. a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
  4. a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 172–173, ISBN 83-915859-4-8.