Marek Gróbarczyk
Pełne imię i nazwisko | Marek Józef Gróbarczyk |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1968 |
Minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej | |
Okres | od 16 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Minister gospodarki morskiej | |
Okres | od 13 sierpnia 2007 |
Poprzednik | |
ⓘMarek Józef Gróbarczyk (ur. 13 marca 1968 w Nowym Sączu[1]) – polski inżynier, menedżer i polityk. W 2007 minister gospodarki morskiej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, w latach 2015–2020 minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej w rządzie Beaty Szydło oraz w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego, w latach 2020–2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury. Poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji (2009–2015), poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia na Wydziale Eksploatacji Siłowni Okrętowych Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, studia podyplomowe w zakresie telekomunikacji cyfrowej na Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, a także liczne kursy w zakresie zarządzania i finansów.
Pracował na statkach armatorów zachodnich jako oficer, a następnie w firmie budowlanej. Zajmował kierownicze stanowiska w spółkach prawa handlowego, m.in. był członkiem rady nadzorczej Operatora Logistycznego Paliw Płynnych, a od 25 stycznia 2007 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach S.A.
Od 13 sierpnia 2007 do 16 listopada 2007 sprawował urząd ministra gospodarki morskiej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.
Wstąpił później do Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 został wybrany na europosła w okręgu gorzowskim z pierwszego miejsca na liście, uzyskując 41 409 głosów[2]. 26 listopada 2011 został wybrany przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego tej partii[3]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na VIII kadencję[4].
16 listopada 2015 powołany na ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej w rządzie Beaty Szydło[5], co skutkowało wygaśnięciem jego mandatu eurodeputowanego[6]. 11 grudnia 2017 objął to samo stanowisko ministerialne w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[7].
W wyborach w 2019, będąc liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu szczecińskim, uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 58 912 głosów[8]. 15 listopada 2019 ponownie został ministrem gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, wchodząc w skład drugiego rządu dotychczasowego premiera[9]. W związku z likwidacją resortu został odwołany ze składu rządu 6 października 2020[10]. W listopadzie tego samego roku powrócił do administracji rządowej, obejmując funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury[11].
W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymał 44 422 głosy[12]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wiceministra.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Zdzisława i Bronisławy[1]. Jest żonaty, ma dwoje dzieci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-13].
- ↑ Dz.U. z 2009 r. nr 88, poz. 729.
- ↑ Mariusz Kamiński nowym wiceszefem PiS. tvn24.pl, 26 listopada 2011. [dostęp 2020-02-15].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-11-18].
- ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1121.
- ↑ Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-11-18].
- ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
- ↑ Prezydent dokonał zmian w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 6 października 2020. [dostęp 2020-10-06].
- ↑ Marek Gróbarczyk został sekretarzem stanu w resorcie infrastruktury. interia.pl, 17 listopada 2020. [dostęp 2020-11-18].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-11-26].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Marek Gróbarczyk – strona prywatna. [dostęp 2011-11-26].