Mercury-Atlas 4
 | |
| Indeks COSPAR | 1961-025A |
|---|---|
| Państwo | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum | 156 km[1] |
| Apogeum | 248 km[1] |
| Okres obiegu | 88,6 min[1] |
| Nachylenie | 32,57° |
| Mimośród | 0,00699 |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 13 września 1961 14:09[2] UTC |
| Powrót do atmosfery | 13 września 1961 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita | 1224,7 kg |
Mercury-Atlas 4 (MA-4) – jeden z testowych lotów pierwszego amerykańskiego załogowego statku kosmicznego Mercury, pierwszy jaki osiągnął orbitę okołoziemską. Ta sama kapsuła brała udział w nieudanym locie Mercury-Atlas 3.
Opis misji
[edytuj | edytuj kod]_1.jpg)
MA-4 został wystrzelony z kosmodromu na Przylądku Canaveral w dniu 13 września 1961, o godzinie 14:04 GMT, rakietą Atlas D. W skład wyposażenia statku weszły:
- „mechaniczny astronauta” manekin pilota, który naśladował pewne czynności fizjologiczne organizmu człowieka (wydzielanie CO2, pocenie się itp.), na potrzeby testów systemów podtrzymywania życia
- dwa magnetofony z nagranym uprzednio głosem, w celu przetestowania systemu łączności i pracy sieci stacji naziemnych
- trzy kamery
- instrumenty do pomiarów wibracji, szumów i promieniowania
Po udanym starcie wszedł na orbitę okołoziemską i po jednokrotnym okrążeniu Ziemi, system czasowy w statku uruchomił retrorakiety i pomyślnie zdeorbitował statek. Kapsuła opadła do wody tego samego dnia o godz. 15:37:36 GMT, na Oceanie Atlantyckim, około 298 km na wschód od Bermudów, w odległości 15 km od wyliczonego punktu[3] wodowania. Statek został wyłowiony przez okręt US Navy, USS Decatur (DD-939), 82 minuty po wodowaniu. W czasie lotu odnotowano trzy małe zakłócenia:
- niewielki wyciek w układzie odpowiedzialnym za obieg tlenu
- utratę łączności głosowej nad Australią
- awarię inwertera w systemie kontroli środowiska
Lot MA-4 uznany został za niezwykle pomyślny dla załogowego programu USA. Rakieta nośna Atlas D pracowała bez zarzutu i pokazała swoje przygotowanie do lotów załogowych. Statek, poza drobnymi wyjątkami, również pracował zgodnie z planem. Globalna sieć śledzenia i łączności (13 stacji[4]) sprawdziła się i była gotowa do wspomagania załogowego lotu kosmicznego. Test wykazał, że rakieta Atlas D nadaje się do wyniesienia kabiny na orbitę[4].
Lot w liczbach
[edytuj | edytuj kod]- Długość trwania lotu: 109 minut i 28 sekund
- Przebyty dystans: 41 917 km
- Prędkość: 32 458 km/h
- Maksymalne Q (ciśnienie dynamiczne): 975
- Maksymalne osiągnięte przyspieszenie: 7,7 g
- Osiągnięta wysokość: 400[4] km
- Status misji: częściowo udana
Chronologia
[edytuj | edytuj kod]- 3 września 1960 – usunięcie z programu misji MA-3 i MA-4 wymagań dotyczących przesyłania telemetrii przez samoloty. Statki zostały wyposażone tak, aby mogły samodzielnie przekazywać dane od momentu otworzenia się spadochronu do wodowania.
- 9 sierpnia 1961 – opublikowanie zasad misji „deorbitacja przy pomocy retrorakiet” dla lotu MA-4
- 11 maja 1961 – dostarczenie na Przylądek Canaveral statku Mercury 8A
- 13 września 1961 – udany lot orbitalny, powrót i wyłowienie kapsuły
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Kennedy Space Center. www-pao.ksc.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)]. podaje inne dane orbity: 159 × 229 km, okres 92,47 min
- ↑ Jonathan's Space Report podaje 14:04 jako godzinę startu
- ↑ Nowości ze Świata. Merkury Atlas MA-4. „Astronautyka”. 5(13), s. 30, kwiecień 1962. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
- ↑ a b c Steve Whitfield: Mercury. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., s. 22. ISBN 978-83-7648-722-9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Wade: Mercury. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. (ang.).
- MA-4. Kennedy Space Center. [dostęp 2006-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)]. (ang.).
- NSSDC Master Catalog (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Loty bezzałogowe |
|
|---|---|
| Loty z małpami | |
| Loty załogowe suborbitalne | |
| Loty załogowe orbitalne | |
| Anulowane loty załogowe |
