Michał Rożek
Michał Rożek w 2011 roku | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 2015 |
Miejsce spoczynku | cmentarz Rakowicki w Krakowie |
Zawód, zajęcie |
Michał Rożek (ur. 19 sierpnia 1946 w Krakowie[1], zm. 10 czerwca 2015 tamże[2]) – polski historyk sztuki, autor licznych publikacji poświęconych głównie sztuce i historii Krakowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Józefa Rożka, lekarza farmaceuty[1]. Ukończył szkołę powszechną nr 21 im. Władysława Jagiełły[1]. W 1964 roku zdał maturę w II Liceum im. Sobieskiego w Krakowie[1]. W latach licealnych zapisał się do Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa i do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych[1]. W 1969 ukończył studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim[3]. Uczestniczył też w wykładach z historii[3]. Pod kierunkiem Adama Bochnaka obronił pracę pt. Architektura i urządzenie wnętrz pałacu biskupiego w Krakowie[3].
W 1972 r. obronił pracę doktorską pt. Mecenat kulturalny i artystyczny mieszczaństwa krakowskiego w XVII w. pod kierunkiem Janiny Bieniarzówny[3]. Tytuł doktora nadano mu w styczniu następnego roku[3]. W 1974 został zatrudniony jako starszy asystent w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej[3]. Od 1977 był na tej uczelni adiunktem[3]. Prowadził zajęcia z historii Polski na tle kulturowym, seminarium magisterskie z dziejów sztuki i kultury, wykłady na studiach podyplomowych[4].
W 1980 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na WSP na podstawie rozprawy Katedra Wawelska w XVII w.[5] W tym samym roku został mianowany docentem[5]. W 1991 zakończył pracę na WSP[5]. Równolegle z pracą na uczelni pedagogicznej prowadził też zajęcia na Papieskiej Akademii Teologicznej[5].
Przez wiele lat współpracował z Instytutem Historii oraz Instytutem Sztuki PAN[5]. W latach 1976–1988 współpracował z redakcją Polskiego Słownika Biograficznego, publikując głównie biogramy artystów[5]. W 2009 został powołany do Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa[2]. Od 1974 przez ponad 40 lat zajmował się szkoleniem przewodników po Krakowie[2]. Był ekspertem w programach popularnonaukowych Telewizji Polskiej (Kraków mało znany) i TV Kraków (Sensacje z przeszłości; Tajemnice starego Krakowa)[2].
Mieszkał w Krakowie przy ul. Łobzowskiej. 16 czerwca 2015 został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Był autorem łącznie ponad 1300 publikacji naukowych, popularnonaukowych i prasowych[6]. W 1976 wydał Krakowską katedrę na Wawelu, poprzedzoną wstępem Karola Wojtyły[5]. W 1977 ukazało się pierwsze wydanie wielokrotnie wznawianych Grobów królewskich w Krakowie[5]. W latach 80. do najgłośniejszych jego publikacji książkowych należały te poświęcone Kopcowi Kościuszki, regaliom królewskim i Skałce[5]. Opracowywał teksty do krakowskich albumów Adama Bujaka[7]. W 1986 wspólnie z Janem Kracikiem wydali popularną książkę pt. Hultaje, złoczyńcy i wszetecznice w dawnym Krakowie[7]. Był autorem kilku tomów z serii Dzieje Narodu i Państwa Polskiego[7]. W 1993 ukazał się klasyczny Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa[7]. W następnych latach wydał m.in. prace o Wicie Stwoszu, Kościele Mariackim czy kościele św. Floriana, wielokrotnie też modyfikował, rozszerzał i poprawiał swoje starsze publikacje przy okazji kolejnych edycji[7]. Swoje artykuły publikował m.in. w „Roczniku Krakowskim”, „Studiach Historycznych” i „Biuletynie Historii Sztuki”. Od 1998 do 2013 współpracował z „Dziennikiem Polskim”, pisząc głównie do sobotnich wydań gazety[2]. Od 1975 do 1982 i następnie od 1992 do 1997 pisał do „Echa Krakowa”[8].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Laureat nagród, m.in. w 1990 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa, we wrześniu 1995 Nagrodę „Krakowska Książka Miesiąca” (za książkę Wawel i Skałka. Panteony polskie).
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Krakowska Katedra na Wawelu (1976)
- Mecenat artystyczny mieszczaństwa krakowskiego w XVII w. (1977)
- Katedra Wawelska w XVII w. (1980)
- Kopiec Kościuszki w Krakowie (1981)
- Hultaje, złoczyńcy, wszetecznice w dawnym Krakowie [współautorstwo z Janem Kracikiem] (1986)
- Panteon narodowy na Skałce (1987)
- Polskie koronacje i korony (1987)
- Nekropolie królów i książąt polskich (1988)
- Mistyczny Kraków (1991)
- Polonica w kościołach Rzymu (1991)
- Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa (1993)
- Diabeł w kulturze polskiej (1993)
- Gorące serca (2001)
- Niesamowite opowieści (2001)
- Podwawelski pasjans. Opowieść o ludziach, których gościł Kraków (2001)
- Swojski Kraków (2001)
- Wawel, zawsze Wawel (2001)
- Kraków (2002)
- Sekrety Krakowa (2003)
- Kraków. Historie nieopowiedziane (2004)
- Silva Rerum. Nietypowy przewodnik po Krakowie (2005)
- Święty Brat Albert (2005)
- Urbs celeberrima. Przewodnik po zabytkach Krakowa (2006)
- Alter Roma. Święte miejsca Krakowa (2007)
- Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie. [współautorstwo z Edwardem Stochem SJ] (2007)
- Zwycięstwo Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Echa Wiktorii, Wyd. Petrus (2008)
- Groby królewskie na Wawelu, Wyd. Petrus (2008; wyd. II 2010, wyd. III 2013, wyd. IV 2015, tamże)
- Mitologia Krakowa (2008)
- Zwiedzamy Kraków w trzy dni (2008)[9]
- Smakowitości obyczajowe, Wyd. Petrus (2009)
- Krakowska katedra na Wawelu. Dzieje - Ludzie - Sztuka - Zwyczaje, Wyd. Petrus (2010; wyd. II 2012, wyd. III 2015, tamże)
- Hultaje, złoczyńcy, wszetecznice w dawnym Krakowie [współautorstwo z Janem Kracikiem], Wyd. Petrus (2010)
- 600 lat Bitwy pod Grunwaldem (2010)
- Krakowski raptularz. Szkice z dziejów (2011)
- Polskie insygnia koronacyjne, Wyd. Petrus (2011)
- Skałka, Wyd. Petrus (2011)
- Magia Kultury, Wyd. Petrus (2012)
- Bazylika św. Floriana, Wyd. Petrus (2013)
- Etos dworu szlacheckiego, Wyd. Petrus (2013)
- Wielcy pod Wawelem, Wyd. Petrus (2013)
- Wit Stwosz Wyd. Petrus (2014)
- Przewodnik Pielgrzyma po kościołach i sanktuariach Krakowa, Wieliczki i okolic, Wyd. Petrus (2016)
- Ten cholerny sarmatyzm, Wyd. Petrus (2016)
- A Pilgrim's Guidebook to the Sanctuaries and Churches of Krakow, Wieliczka and the Surrounding Areas, Wyd. Petrus (2016)
- Magia, alchemia i… królewskie horoskopy, Wyd. Petrus (2016)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Róg 2019 ↓, s. 657.
- ↑ a b c d e Róg 2019 ↓, s. 661.
- ↑ a b c d e f g Róg 2019 ↓, s. 658.
- ↑ Paweł Stachnik: Profesor od złoczyńców i hultajów. Autor słynnych książek o Krakowie. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ a b c d e f g h i Róg 2019 ↓, s. 659.
- ↑ Róg 2019 ↓, s. 662-674.
- ↑ a b c d e Róg 2019 ↓, s. 660.
- ↑ Róg 2019 ↓, s. 660-661.
- ↑ Zwiedzamy Kraków w trzy dni. [dostęp 2009-07-23].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Rafał Róg , Michał Rożek (1946-2015), „Biuletyn Historii Sztuki”, 81 (4), 2019, s. 657–674, DOI: 10.36744/bhs.634, ISSN 2719-4612 (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wywiad z Michałem Rożkiem. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-10)].
- Pogrzeb prof. Michała Rożka