Nawias

Ten artykuł od 2021-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nawiasy – znaki pisarskie, używane z reguły parzyście, przeznaczone do ujmowania między nie tekstu lub symboli.

Nawiasów używa się w tekstach do logicznego wydzielenia ich mniej ważnych fragmentów. W nawiasy ujmuje się komentarze, wyjaśnienia, uzupełnienia tekstu głównego. Generalnie jednak nadużywanie nawiasów w polskim tekście jest niewskazane. Zaleca się użycie raczej innych znaków interpunkcyjnych jak przecinki czy myślniki.

W matematyce podstawowe znaczenie nawiasów to ustalanie kolejności wykonania działań. Tak na przykład ${\displaystyle 10-(6-1)=5,}$ natomiast wykonując działania w kolejności kanonicznej tj. od lewej do prawej otrzymamy ${\displaystyle 10-6-1=3.}$ W matematyce wyższej nawiasy okrągłe używane są też w innych znaczeniach np. do oznaczenia argumentów funkcji. Nawiasy kwadratowe, klamrowe, ostrokątne mają zazwyczaj inne, specjalne znaczenie.

Spotyka się kilka odmian nawiasów, przy czym, jeśli stosowane są w parach, to używa się ich symetrycznie tego samego rodzaju:

• Nawiasy okrągłe (...) – są dziś podstawowym typem nawiasów, mają przeznaczenie ogólne. Na starszych maszynach do pisania brakowało pary tych znaków, a zastępowano je najczęściej dwukrotnym użyciem znaku ukośnika w postaci /.../. Tę formę nawiasów określa się też jako nawiasy proste, ale dziś stosowanie jej w normalnych tekstach jest błędem wynikającym z dosłownego powielania maszynopisów.

• Nawiasy kwadratowe [...] – używane są zgodnie z polską interpunkcją do zaznaczania wewnątrz cytatu fragmentów pominiętych, komentarzy lub tłumaczenia. W pracach naukowych zwykło się w nawiasach kwadratowych umieszczać odwołanie do źródła cytatu. Zasadniczo chodzi o wstawienie wyjaśnień niepochodzących od autora tekstu. Jeszcze inne zastosowanie to podawanie wymowy wyrazów w nawiasie kwadratowym. Poza tym używa się też nawiasów kwadratowych w charakterze nawiasów zewnętrznych, a więc gdy zachodzi potrzeba podkreślenia hierarchii nawiasów, to jest gdy w nawiasy trzeba ująć fragment tekstu znajdującego się już wewnątrz nawiasów. Zazwyczaj wtedy nawiasy zewnętrzne są kwadratowe, a wewnętrzne okrągłe.

• Nawiasy klamrowe {...} – spotyka się zasadniczo głównie w wydawnictwach specjalnych, na przykład słownikach. Czasem używa się ich też w celu zaznaczenia ingerencji edytorskich – wykasowań tekstu.

• Nawiasy ostrokątne ⟨...⟩ – rzadko spotykane w tekście ciągłym. W słownikach mogą być w nie ujmowane np. wskazówki etymologiczne. Nazwa „nawias ostrokątny”, mająca podłoże historyczne, jest myląca, gdyż współcześnie przedstawiane są jako kąty rozwarte. Ponieważ nawiasy ostrokątne nie są z reguły dostępne bezpośrednio z klawiatury, a często nawet nie ma tych znaków w dostępnych fontach, bywają zastępowane podobnymi znakami ASCII <...>(mniejszy, większy).

W tekstach naukowych pojawia się czasem konieczność zastosowania podwójnych nawiasów. Nawias kwadratowy może wtedy być zewnętrznym, a nawias okrągły – wewnętrznym. Można również użyć dwóch nawiasów okrągłych, najlepiej jednak byłoby w takiej sytuacji, o ile to możliwe, przeredagować tekst. Należy także unikać zbiegu dwóch nawiasów w tekście.

W języku polskim nawias otwierający jest zawsze poprzedzany odstępem, a tekst wewnątrz nawiasu następuje bez odstępu, odwrotnie postępuje się w przypadku nawiasu zamykającego. Jeśli jednak po nawiasie zamykającym powinien zostać umieszczony znak interpunkcyjny jak np. wykrzyknik, to stawia się go bez odstępu.

Jeśli wstawiany w nawiasie tekst sąsiaduje ze znakiem zapytania, wykrzyknikiem czy wielokropkiem, to taki znak umieszcza się przed tekstem wstawionym w nawiasie, a po nim stawia kropkę np.:

   Może powinnaś zadzwonić? (Na pewno czeka niecierpliwie). 

Jeśli wstawiony tekst sąsiaduje z kropką, przecinkiem, średnikiem lub myślnikiem, to znak taki umieszcza się po nawiasie kończącym wstawiany tekst:

   Nie zadzwoniła (chociaż czekał). 

Gdy całe zdanie jest ujęte w nawias, najpierw stawiamy nawias zamykający, a po nim – kropkę:

   Należy się codziennie gimnastykować. (Takie zalecenie daje wielu lekarzy). 

A nawet, jeśli w nawiasie jest więcej niż jedno zdanie, kolejność ostatnich znaków w języku polskim będzie: nawias, kropka np.:

   Należy się codziennie gimnastykować. (Takie zalecenie daje wielu lekarzy. I nic innego nie powiedział ci twój kardiolog). 

Używane czasem pojedyncze nawiasy klamrowe lub inne to w istocie raczej elementy graficzne grupujące tekst.

   ${\displaystyle {{\left.{\begin{matrix}mysz\\szczur\\kr{\acute {o}}lik\end{matrix}}\right\}{ssaki}} \atop {\left.{\begin{matrix}stru{\acute {s}}\\wr{\acute {o}}bel\end{matrix}}\right\}{ptaki}}}}$ 

Do zapisu wyliczeń stosuje się czasem po literze lub symbolu pojedynczy zamykający nawias okrągły np.:

    Trzy gatunki gryzoni nadają się do hodowli w warunkach domowych:     a) mysz,     b) szczur,     c) królik. 

W wyliczeniach po cyfrze z reguły spotyka się kropkę. Typowe wyliczanie po cyfrach i literach powinno wyglądać następująco:

    1. Gryzonie        a) mysz        b) szczur 

W tego typu zestawieniach nawias może jednak towarzyszyć cyfrze, zwłaszcza jeśli struktura będzie bardziej rozbudowana, jednak cyfra przy kropce oznacza wyższy rząd, np.:

    1. Zwierzęta        1) Gryzonie           a) mysz 

Podobnie stosuje się również parzyście występujące nawiasy, jednak nie przy wyliczeniach, ale w linii:

    Trzy gatunki gryzoni nadają się do hodowli w warunkach     domowych: (1) mysz, (2) szczur, (3) królik. 

Standard Unicode definiuje bardzo dużo znaków określanych jako nawiasy lub pełniących funkcję nawiasów. Niektóre z nich to nawiasy o kształcie muszli żółwia, inne odmiany to np. nawiasy używane do zapisu indeksów górnych czy dolnych. W standardzie Unicode obok zwykłych nawiasów przewidziane są też specjalne znaki będące liczbami lub małymi literami łacińskimi w nawiasie:

Typowe nawiasy typograficzne wykorzystywane w systemach komputerowych z zastosowaniem unikodu to:

Również w matematyce nawiasy stosuje się z reguły parzyście, przy czym zamykający nawias jest lustrzanym odbiciem otwierającego. Jako wyjątek można podać na przykład zapis przedziałów.

Nawiasy mogą być użyte w celu grupowania wyrażenia i określenia kolejności wykonywania działań matematycznych. Grupowanie może mieć też na celu optyczne rozbicie wyrażenia na logiczne części. Używa się w tym celu zazwyczaj nawiasów okrągłych. W przypadku konieczności użycia kilku nawiasów można w celu odwzorowania hierarchii zastosować nawiasy różnej wielkości lub nawiasy kwadratowe i klamrowe:

${\displaystyle \left\{\left[(a+b)^{2}-(a+c)^{2}\right]^{2}-\left[(a+b)^{2}+(n^{2}-1)\right]^{3}\right\}^{2}}$ albo

${\displaystyle \left(\left((a+b)^{2}-(a+c)^{2}\right)^{2}-\left((a+b)^{2}+(n^{2}-1)\right)^{3}\right)^{2}}$

Do notowania zbiorów używa się nawiasów klamrowych.

${\displaystyle M:=\{1,2^{2},3^{3},4^{4},\dots ,n^{n},\dots \}\cup \{x\mid x^{2}<2^{x}\}}$

Do zapisu przedziałów używa się trzech różnych konwencji. W przypadku przedziału otwartego ${\displaystyle A=\{x\mid a<x<b\},}$ półotwartego ${\displaystyle B=\{x\mid a\leqslant x<b\}}$ i zamkniętego ${\displaystyle C=\{x\mid a\leqslant x\leqslant b\}}$ można napisać:

• ${\displaystyle A=\left]a;b\right[\quad B=\left[a;b\right[\quad C=\left[a;b\right]}$
• ${\displaystyle A=(a;b)\quad B=[a;b)\quad C=[a;b]}$
• ${\displaystyle A=(a;b)\quad B=\langle a;b)\quad C=\langle a;b\rangle }$

Ujmując wyrażenia znajdujące się jedno pod drugim w nawiasy klamrowe można zaznaczyć i logiczną koniunkcję. I tak na przykład

${\displaystyle \left\{{\begin{matrix}x\geqslant 3\\x\leqslant y\end{matrix}}\right\}}$ oznacza ${\displaystyle (x\geqslant 3)\wedge (x\leqslant y).}$

Czasem jednak pomijany jest prawy nawias klamrowy, co prowadzi do zapisu:

${\displaystyle {\begin{cases}2x+y=15\\7x-15y=98\end{cases}}}$

popularnego zwłaszcza przy zapisie układów równań.

${\displaystyle A={\begin{bmatrix}1&2&3&4\\4&5&6&7\\8&9&10&11\end{bmatrix}}\qquad {\text{lub}}\qquad A={\begin{pmatrix}1&2&3&4\\4&5&6&7\\8&9&10&11\end{pmatrix}}}$

Spotyka się też zapis z dwiema pionowymi kreskami:

${\displaystyle A={\begin{Vmatrix}1&2&3&4\\4&5&6&7\\8&9&10&11\end{Vmatrix}}}$

Wyższe pochodne zapisywane są dla przejrzystości nie przy pomocy kresek, ale liczby arabskiej ujętej w nawias:

${\displaystyle f^{(4)}=f''''.}$

Szczególnie użyteczny jest ten zapis, gdy zmienna jest liczba pochodnych:

${\displaystyle f^{(n+1)}=f^{(n)}+f^{(n-1)}.}$

• ${\displaystyle {\tbinom {n}{k}}}$ oznacza kombinację n i k (${\displaystyle n}$ i ${\displaystyle k}$ całkowite, ${\displaystyle n\geqslant k}$) lub też macierz o dwóch wierszach i jednej kolumnie, czyli wektor
• ${\displaystyle \langle \mathbf {x} ,\mathbf {y} \rangle }$ to iloczyn skalarny x i y, krotka lub funkcja Cantora przyporządkowująca parze liczb naturalnych (lub ich skończonej liczbie) liczbę naturalną. Krotki często też bywają zapisywane w nawiasach okrągłych: ${\displaystyle (\mathbf {x} ,\mathbf {y} )}$
• ${\displaystyle [{\hat {A}},{\hat {B}}]={\hat {A}}{\hat {B}}-{\hat {B}}{\hat {A}}}$ to komutator dwóch operatorów używany w opisie matematycznym stosowanym w mechanice kwantowej
• ${\displaystyle [{\hat {A}},{\hat {B}}]_{+}={\hat {A}}{\hat {B}}+{\hat {B}}{\hat {A}}}$ to antykomutator, zapisywany alternatywnie jako ${\displaystyle \{{\hat {A}},{\hat {B}}\}.}$
• ${\displaystyle \left\{F,G\right\}=\sum _{i=1}^{n}{\left({\frac {\partial F}{\partial q_{i}}}{\frac {\partial G}{\partial p_{i}}}-{\frac {\partial F}{\partial p_{i}}}{\frac {\partial G}{\partial q_{i}}}\right)}}$ to nawias Poissona, dwuliniowy operator różnicowy stosowany w mechanice Hamiltona

Inne również parzyście występujące nawiasy mają charakter specjalnych operatorów lub funkcji:

• ${\displaystyle \left\lfloor x\right\rfloor }$ oznacza podłogę x, największą liczbę całkowitą mniejszą lub równą x (inne oznaczenie to ${\displaystyle [x]}$)
• ${\displaystyle \left\lceil x\right\rceil }$ oznacza sufit x, najmniejszą liczbę całkowitą większą lub równą x
•  ${\displaystyle \left|x\right|}$ oznacza wartość bezwzględną z x, macierz ujęta w pionowe kreski: ${\displaystyle \det A={\begin{vmatrix}1&2&3&4\\4&5&6&7\\8&9&10&11\end{vmatrix}}}$ oznacza wyznacznik macierzy. Tej samej symboliki używa się też do zapisu tak odmiennych rzeczy, jak np. moc zbioru czy długość odcinka.
• ${\displaystyle \Vert u\Vert }$ to zapis normy.
• ${\displaystyle \{\!\vert \;\;\;\vert \!\}}$ używane bywa czasami do zapisu multizbiorów np.: ${\displaystyle \{\!\vert x,x,x,y,y,z\vert \!\}.}$ Notacja taka pozwala rozróżnic zbiór, gdzie zwyczajowo stosuje się nawiasy klamrowe, od multizbioru.
• ⟅ ⟆ również używane przez niektórych autorów do zapisu multizbiorów np. ⟅${\displaystyle x,x,x,y,y,z}$⟆

Przy definiowaniu funkcji czasem stosowana jest konwencja jak poniżej:

${\displaystyle \operatorname {sgn} x:={\begin{cases}-1&x<0\\0&x=0\\1&x>0\end{cases}}.}$

W niektórych wypadkach wygodnie jest się posłużyć pojedynczymi nawiasami klamrowymi w celu graficznego oddzielenia fragmentów od siebie. Ta metoda bywa też stosowana w definicjach przy nieco swobodniejszym stylu lub dla wyjaśnienia trudniejszych wzorów. Przykłady:

• ${\displaystyle f^{n}:=\underbrace {f\circ f\circ \ldots \circ f} _{n\ {\text{razy}}\,}}$

• ${\displaystyle g(x)={{2^{2}}^{{\cdot }^{{\cdot }^{{\cdot }^{2^{1}}}}}}{{}^{{}^{\Bigl .}{}{\Bigr \rbrace }}}{\begin{matrix}{}_{x\ {\rm {dw{\acute {o}}jek}}}\\{}\\{}\end{matrix}}}$

W różnych językach programowania nawiasy mają różne znaczenie. Poniższe zestawienia, dalekie od kompletności, daje kilka przykładów konwencji stosowanych w niektórych językach:

• Jak w arytmetyce określają kolejność wykonywania działań
• W nawiasy ujmowane są często parametry i argumenty funkcji
• Operator konwersji typu w języku C i C++
• Budowa list (Lisp i pokrewne języki)
• Indeks przy dostępie do tablic (BASIC, Visual Basic)

• Indeks przy dostępie do tablic (np. C, Pascal, PHP)
• Operator list – literały tablicowe lub listowe (np. Python, Logo, Erlang, D, Matlab, Octave)
• W MediaWiki (np. Wikipedia) i wielu systemach Wiki oznacza linki
• W programie Mathematica w pojedyncze nawiasy kwadratowe ujmuje się argumenty funkcji, w podwójne zaś indeksy list.

• Granice bloków (C, C++, Java, JavaScript, LilyPond i.in.)
• Granice komentarzy (Pascal)
• Pojedyncze znaki w obrębie zmiennych tekstowych (PHP)
• Granice tagów (CSS)
• Na oznaczenie zmiennej (powłoki tekstowe np. Bash)
• Szablony tekstowe i makra (Wiki)
• W programie Mathematica w nawiasy klamrowe ujmuje się listy i tablice.

Faktycznie używane są znaki ASCII mniejszy i większy (<>).

• Argumenty szablonów (C++) oraz „typów generycznych” (Java, C#)
• Granice tagów (SGML, HTML, XML)
• Metaznak w notacji języków formalnych (notacja Backusa-Naura)

• W wielu językach programowania używa się znaków tekstowych spełniających w istocie rolę nawiasów (np. DO ... OD (Algol 68), if ... fi (bash)
• Komentarze w języku PL/I mają np. formę /* ... */ zaś w Algol 68 (* ... *)

Z racji swojego kształtu nawiasy, najczęściej okrągłe, wykorzystywane są do opisu emocji (tzw. uśmieszki lub emotikony). Jako przykład można podać:

• :) lub :-) to uśmiech,
• ;) lub ;-) to uśmiech z przymrużeniem oka,
• :( lub :-( to smutek, zmartwienie.

Znaki tego typu należy interpretować jako obróconą o 90° twarz ludzką. Sam nawias to zazwyczaj usta emotikonu, a dywiz symbolizuje nos.

Klawiatura komputerowa zgodna z PC p • d • e (Windows, układ QWERTY)
Esc		F1	F2	F3	F4		F5	F6	F7	F8		F9	F10	F11	F12		PrtSc/ SysRq	ScrLk	Pause/ Break
																	Ins	Home	PgUp		Num	/	*	-
																	Del	End	PgDn		7	8	9	+
																					4	5	6
																		↑			1	2	3	Ent
																	←	↓	→		0		.

Informacje w projektach siostrzanych

Cytaty w Wikicytatach

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• nawias syntaktyczny