Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Lutowiskach
.jpg) Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres | Lutowiska 85 |
| Data powołania | • 1905 – Ekspozytura |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny | |
| Filie | |
| Proboszcz | ks. Wacław Zygarowicz |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | 8 maja |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Lutowiska  | |
 49°15′16″N 22°41′27″E/49,254444 22,690833 | |
| Strona internetowa | |
Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Lutowiskach – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej w dekanacie Lutowiska[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Mieszkańcy Lutowisk aż do 1896 roku odprawiali nabożeństwa w miejscowej cerkwi. Gdy wzajemne relacje uległy pogorszeniu w 1898 roku zbudowali własną kaplicę według projektu arch. inż. Ludwika Baldwina Ramułta. W 1903 roku kaplica została poświęcona. W 1905 roku dekretem bpa Józefas Sebastiana Pelczara została utworzona ekspozytura, a pierwszym duszpasterzem został ks. Konstanty Nestor Piątkiewicz. W latach 1911–1923 zbudowano murowany kościół parafialny w stylu neogotyckim.
W 1913 roku została erygowana parafia w Lutowiskach z wydzielonego terytorium parafii Polana. W 1923 roku kościół został poświęcony przez bpa Karola Fischera.
W 1945 roku tereny te zostały włączone do ZSRR, a kościół zamieniony na stajnię kołchozową. W 1951 roku w wyniku umowy o wymianie terytorium pomiędzy PRL i ZSRR Lutowiska powróciły do Polski.
Ponieważ zdewastowany kościół nie nadawał się do użytku, w latach 1951–1963 nabożeństwa odprawiano w dawnej cerkwi. W latach 1960–1963 przeprowadzono remont kościoła i 27 października 1963 roku został ponownie poświęcony. 11 maja 1986 roku bp Ignacy Tokarczuk dokonał konsekracji kościoła[2][3].
Na terenie parafii jest 850 wiernych (w tym: Lutowiska – 610, Dwerniczek – 44, Procisne – 46, Skorodne – 32, Smolnik – 130)[4].
- Proboszczowie parafii:[5]
- 1898–1905. ks. Konstanty Nestor Piątkiewicz (rezydent).
- 1905–1936. ks. Michał Huciński (w latach 1905–1913 ekspozyt).
- 1936–1939. ks. Konstanty Chuchla.
- 1939– ?. ks. Franciszek Wojtyło.
- 1952–1958. ks. Edward Godlewicz (administrator excuriendo z Czarnej)[6].
- 1959–1962. ks. Antoni Zawisza (wikariusz ekspozyt)[6].
- 1962–1970. ks. Tadeusz Szajnowski (wikariusz ekonom)[7].
- 1970–1974. ks. Tadeusz Wójcicki.
- 1974–1981. ks. Stanisław Wawrzkowicz[8].
- 1981–1993. ks. Stanisław Leja[9].
- 1993–2000. ks. Henryk Dobosz.
- 2000–2010. ks. Janusz Korzępa.
- 2010–2013. ks. Bogdan Kupczyk.
- 2013–2018. ks. Robert Adamski.
- 2018– nadal ks. Wacław Zygarowicz.
Kościół filialny
[edytuj | edytuj kod]Parafia posiada kościół filialny Wniebowzięcia NMP w Smolniku, znajdujący się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Historia parafii
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 268–269) ISSN 1233-4685
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 192) ISSN 1429-6314
- ↑ Duszpasterze
- ↑ a b Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 76) [dostęp 2024-04-13]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 84) [dostęp 2024-04-13]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 215) [dostęp 2024-04-13]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 471-472) [dostęp 2024-04-13]