Parafia Najświętszej Maryi Panny Białynickiej w Białyniczach
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania | XVII w., 1993 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Archidiecezja | |
Dekanat | |
Kościół | |
Proboszcz | ks. Karol Tomecki |
Wezwanie | |
Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
![]() |
Parafia Najświętszej Maryi Panny Białynickiej w Białyniczach (biał. Парафія Найсвяцейшай Панны Марыі Бялыніцкай y Бялынічах) – parafia rzymskokatolicka w Białyniczach. Należy do dekanatu mohylewski archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Została utworzona w 1992 (1993) roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wspomnienie o kościele katolickim na ziemi białynickiej, w samych Białyniczach lub w pobliskim Ciecierynie, pochodzi z 1579 r. W kolejnych latach prawdopodobnie przeszedł on w ręce kalwinów[1].
W latach 1624-1628 w Białyniczach zbudowano drewniany kościół i klasztor Karmelitów, ufundowany przez kanclerza i hetmana wielkiego litewskiego Lwa Sapiehę. Od 1634 roku znajdował się w nim obraz Matki Boskiej Białynickiej, uważany za cudowny. W 1742 roku wybudowano nowy murowany barokowy kościół i klasztor. Parafia leżała wówczas w dekanacie orszańskim diecezji wileńskiej[2]. W ramach represji po powstaniu listopadowym w 1832 roku Karmelitów usunięto, a kościół przekazano duchowieństwu diecezjalnemu. Po powstaniu styczniowym władze rosyjskie 12 kwietnia 1876 roku zamknęły białynicki kościół i przekazały prawosławnemu klasztorowi św. Mikołaja. W latach 60. XX w. władze ZSRR wysadziły w powietrze kościół, a w latach 70. klasztor.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Bia%C5%82yni%C4%8Dy%2C_Rynak%2C_Karmelicki._%D0%91%D1%8F%D0%BB%D1%8B%D0%BD%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D1%8B%D0%BD%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%BC%D1%8D%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%BA%D1%96_%281900%29.jpg/220px-Bia%C5%82yni%C4%8Dy%2C_Rynak%2C_Karmelicki._%D0%91%D1%8F%D0%BB%D1%8B%D0%BD%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D1%8B%D0%BD%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%BC%D1%8D%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%BA%D1%96_%281900%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D1%82%D0%B5%D1%80%D1%8C_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D1%8B%D0%BD%D0%B8%D1%87%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F.jpg/220px-%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D1%82%D0%B5%D1%80%D1%8C_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D1%8B%D0%BD%D0%B8%D1%87%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F.jpg)
Republika Białorusi[edytuj | edytuj kod]
W 1993 roku odrodziła się parafia katolicka. Władze zaproponowały miejsce pod budowę nowego kościoła, lecz nie tam gdzie stał kościół wysadzony w powietrze, a 5 km od centrum miasta, w lesie na polanie. Latem 1995 roku miejsce to poświęcono podczas pielgrzymki rosyjskich katolików do Mohylewa, z udziałem nuncjusza apostolskiego abp Agostino Marchetto. W tym samym roku zakupiono drewniany dom na tymczasową kaplicę. Później wskazano nowe miejsce pod kościół, w centrum miejscowości i wybrano architekta z Mińska, który zaprojektuje świątynię w stylu neogotyckim. W 2011 roku z okazji 250-lecia koronacji Matki Boskiej Białynickiej odprawiono Mszę Świętą, której przewodniczył abp Tadeusz Kondrusiewicz, metropolita mińsko-mohylewski.
Duszpasterze sanktuarium[edytuj | edytuj kod]
Ostatnim proboszczem sanktuarium przez odebraniem go katolikom był ks. Lucjan Godlewski zmarły 10/22 lutego 1876 roku. Po 1990 roku do Białynicz został skierowany paulin o. Stanisław Hodun. Kolejnymi duszpasterzami byli proboszczowie parafii w Szkłowie: ks. Władysław Szyszło, ks. Jerzy Kosobucki, ks. Jerzy Barok i ks. Aleksander Bogdanowicz. 26 października 2008 roku pierwszym proboszczem parafii po reaktywacji został ks. Karol Tomecki, który jako duszpasterz towarzyszył parafii od 1992 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pozostałości Polski na Białorusi - Page 239 - SkyscraperCity [online], www.skyscrapercity.com [dostęp 2016-04-15] .
- ↑ Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2016-04-03].