Patrick Bamford

Patrick Bamford
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Patrick James Bamford

Data i miejsce urodzenia

5 września 1993
Grantham

Wzrost

185 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Leeds United

Numer w klubie

9

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2011 Nottingham Forest
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2012 Nottingham Forest 2 (0)
2012–2017 Chelsea 0 (0)
2012–2014 → Milton Keynes Dons (wyp.) 37 (18)
2014 → Derby County (wyp.) 21 (8)
2014–2015 → Middlesbrough (wyp.) 39 (17)
2015 → Crystal Palace (wyp.) 6 (0)
2016 → Norwich City (wyp.) 7 (0)
2016 → Burnley (wyp.) 6 (0)
2017–2018 Middlesbrough 47 (12)
2018– Leeds United 135 (46)
W sumie: 300 (101)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2010  Irlandia U-18 1 (0)
2010–2011  Anglia U-18 2 (0)
2012  Anglia U-19 2 (1)
2013–2014  Anglia U-21 2 (0)
2021–  Anglia 1 (0)
W sumie: 8 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 4 kwietnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 6 września 2021.
Multimedia w Wikimedia Commons

Patrick James Bamford (ur. 5 września 1993 w Grantham) – angielski piłkarz irlandzkiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika w angielskim klubie Leeds United. Były młodzieżowy reprezentant Anglii i Irlandii.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Bamford dołączył do akademii Notthingam Forest w wieku 8 lat. Z powodu braku szkolnej drużyny piłkarskiej, Bamford przez kilka lat reprezentował szkolną drużynę rugby, gdzie grał jako obrońca. Dzięki dobrym wynikom maturalnym, Uniwersytet Harvarda zaoferował Anglikowi stypendium, jednak Bamford odrzucił ofertę i postanowił skupić się na karierze piłkarskiej[2][3]. 31 grudnia 2011 roku zadebiutował w pierwszym zespole Forest przeciwko Cardiff City, zmieniając w końcówce spotkania Matta Derbyshire[4]. Bamford wystąpił również w następnym meczu Forest rozegranym 2 stycznia 2012 roku przeciwko Ipswich, zastępując w drugiej połowie Andy'ego Reida na Portman Road. 19 stycznia wystąpił w rozgrywkach FA Youth Cup w wygranym 9–1 meczu przeciwko Wigan Athletic, strzelając 5 bramek i zaliczając 3 asysty. Tydzień później ponownie wpisał się na listę strzelców rozgrywek, zdobywając 4 bramki w zwycięstwie 5–1 z Southampton. Bamford odrzucił dwukrotnie możliwość przedłużenia wygasającego w lecie kontraktu z Forest, a klub pozwolił wychowankowi odejść do Chelsea.

31 stycznia 2012 roku został zawodnikiem Chelsea, podpisując z klubem pięcioletni kontrakt[5]. W lutym zaczął trenować z pierwszą drużyną i występować w drużynie rezerw. Grał głównie na pozycji prawoskrzydłowego i zdobył 6 bramek w 7 rozegranych meczach rezerw. W 2014 roku wziął udział w meczach przedsezonowych pierwszej drużyny i 17 lipca w pierwszym sparingu Chelsea strzelił pierwszą bramkę spotkania, a jego drużyna pokonała Wycombe 5–0.[6] 21 lipca 2015 roku podpisał nowy, trzyletni kontrakt z Chelsea[7].

W listopadzie 2012 roku dołączył na zasadzie 6-tygodniowego wypożyczenia do występującego wówczas w League One Milton Keynes Dons[8]. Ostatecznie wypożyczenie przedłużono do końca sezonu. Bamford zakończył sezon z 4 golami w 14 występach. W czerwcu 2013 roku Chelsea przedłużyła wypożyczenie Bamforda do 5 stycznia 2014 roku. W 23 ligowych występach Bamford strzelił 14 goli. 4 stycznia 2014 roku, w ostatnim występie dla The Dons, Bamford zdobył swojego 17 gola w sezonie, który zapewnił remis 3–3 w meczu trzeciej rundy FA Cup przeciwko Wigan Athletic[9]. Łącznie w 44 występach dla klubu z Denbigh Stadium strzelił 21 bramek.

3 stycznia 2014 roku grające w Championship Derby County potwierdziło wypożyczenie Bamforda do końca sezonu[10]. 10 stycznia Bamford zadebiutował w nowych barwach w porażce 4–1 z Leicester City. W kolejnym meczu przeciwko Brighton & Hove Albion w 76 minucie spotkania strzelił bramkę, która dała Derby zwycięstwo 1–0. 24 stycznia odebrał nagrodę za najlepszego gracza miesiąca grudnia League One, dzięki znakomitym występom dla MK Dons.[11] Dzień później zdobył swoją 19 bramkę w sezonie, w zremisowanym 1–1 meczu z Blackburn Rovers. 24 maja zagrał w rozgrywanym na Wembley finale play-offów przeciwko QPR, jednak jego drużyna przegrała ten mecz 0–1. Dla The Rams Bamford grał głównie na prawym skrzydle i wystąpił łącznie w 23 spotkaniach, notując 8 trafień.

Bamford w barwach Middlesbrough

29 sierpnia 2014 roku Bamford został wypożyczony na pół roku do występującego w Championship Middlesbrough[12]. 20 września strzelił swojego pierwszego gola dla Boro, w wygranej 4–0 z Brentford. 23 sierpnia w Pucharze Ligi pojawił się w końcówce spotkania przeciwko Liverpoolowi. W doliczonym czasie gry został sfaulowany przez Kolo Touré w obrębie pola karnego, po czym sam wykorzystał jedenastkę, dając Boro wyrównanie i doprowadzając tym samym do serii rzutów karnych, zakończoną porażką Middlesbrough 14–13.[13] 24 stycznia 2015 roku, przeciwko Manchesterowi City na wyjeździe zaliczył bramkę oraz asystę w wygranym 2–0 meczu czwartej rundy FA Cup[14]. 31 grudnia 2014 roku Chelsea ogłosiła, że pozostanie w Middlesbrough do końca sezonu. W kwietniu został uznany Najlepszym graczem Championship sezonu 2014/2015[15]. Bamford miał duży wkład w doprowadzeniu swojej drużyny do finału play-offów, jednak w finale poniósł drugą z rzędu porażkę, kiedy to 25 maja Middlesbrough przegrało 0–2 z Norwich City. Sezon zakończył z 19 golami, co uczyniło go najlepszym strzelcem Boro.

21 lipca 2015 roku dołączył do Crystal Palace na zasadzie rocznego wypożyczenia[7]. 16 sierpnia zadebiutował w klubie, w przegranym 1–2 meczu rozgrywek Premier League z Arsenalem[16].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina ze strony jego matki pochodzi z Irlandii, dzięki czemu Bamford mógł reprezentować na szczeblu juniorskim zarówno Irlandię jak i Anglię. W reprezentacji Irlandii do lat 18 zaliczył jeden występ. 28 lutego 2012 roku zadebiutował w kadrze Anglii do lat 19, w meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Czech, gdzie wpisał się na listę strzelców tego spotkania. W listopadzie 2013 roku po raz pierwszy został powołany do reprezentacji Anglii do lat 21. Bamford nie wykluczył reprezentowania Irlandii na szczeblu seniorskim[17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Patrick James Bamford. mfc.co.uk. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  2. ↑ Patrick Bamford's Chelsea move a sign of times - Forest. BBC, 2 lutego 2012. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
  3. ↑ Chelsea’s Patrick Bamford aims to make his mark for Derby against QPR. The Guardian, 21 maja 2014. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
  4. ↑ Nott'm Forest 0 - 1 Cardiff. bbc.com, 31 grudnia 2011. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  5. ↑ Chelsea sign Patrick Bamford from Nottingham Forest. BBC, 31 stycznia 2012. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
  6. ↑ Pre-season friendly: Chelsea open with thrashing of League Two Wycombe. Sky Sports, 17 lipca 2014. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
  7. ↑ a b New deal for Bamford. chelseafc.com, 21 lipca 2015. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
  8. ↑ Bamford joins on loan. mkdons.com, 22 listopada 2012. [dostęp 2015-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 marca 2016)]. (ang.).
  9. ↑ Wigan 3-3 MK Dons. dcfc.co.uk, 4 stycznia 2014. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  10. ↑ Bamford to join Derby. bbc.com, 3 stycznia 2014. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  11. ↑ Bamford picks up Football League award. chelseafc.com, 24 stycznia 2014. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  12. ↑ Boro for Bamford. chelseafc.com, 29 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  13. ↑ Liverpool 2 2 Middlesbrough. bbc.com, 23 września 2014. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  14. ↑ Kevin Phillips: Ex-England striker wins Football League award. bbc.com, 19 kwietnia 2015. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  15. ↑ Man City 0 2 Middlesbrough. bbc.com, 24 stycznia 2015. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  16. ↑ Crystal Palace 1 2 Arsenal. bbc.com, 16 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-17]. (ang.).
  17. ↑ Patrick Bamford: I won’t rule out playing for Ireland. independent.ie, 21 kwietnia 2015. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
skład Leeds United
  • Aktualny na dzień 11 lipca 2022
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patrick_Bamford&oldid=71815784”