Peter Prevc

Peter Prevc

Peter Prevc w Planicy w 2024
Data i miejsce urodzenia	20 września 1992 Kranj
Klub	SK Triglav Kranj
Debiut w PŚ	5 grudnia 2009 w Lillehammer (22. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	5 grudnia 2009 w Lillehammer (22. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	22 marca 2013 w Planicy (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	12 stycznia 2014 w Tauplitz
Rekord życiowy	250,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (14 lutego 2015)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 druż. miesz. srebro Soczi 2014 normalna srebro Pekin 2022 duża druż. brąz Soczi 2014 duża Mistrzostwa świata srebro Val di Fiemme 2013 duża brąz Oslo 2011 duża druż. brąz Val di Fiemme 2013 normalna Mistrzostwa świata w lotach złoto Tauplitz 2016 indywidualnie złoto Vikersund 2022 drużynowo złoto Tauplitz 2024 drużynowo srebro Oberstdorf 2018 drużynowo brąz Harrachov 2014 indywidualnie Mistrzostwa świata juniorów srebro Hinterzarten 2010 indywidualnie brąz Hinterzarten 2010 drużynowo Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Szczyrk 2009 indywidualnie złoto Szczyrk 2009 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa kula 2015/2016 2. miejsce 2013/2014 2. miejsce[a] 2014/2015 Puchar Świata w lotach Mała kryształowa kula 2013/2014 Mała kryształowa kula 2014/2015 Mała kryształowa kula 2015/2016 3. miejsce 2023/2024 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 2015/2016 3. miejsce 2014/2015 Raw Air 2. miejsce 2024 Letni Puchar Kontynentalny 2. miejsce 2011 Inne Skok Roku 2013[2] Skok Roku 2014[3] Skok Roku 2015[4] Skok Roku 2016 Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Peter Prevc (ur. 20 września 1992 w Kranju^[5]) – słoweński skoczek narciarski. Srebrny i brązowy indywidualny medalista olimpijski z 2014 oraz mistrz olimpijski w drużynie mieszanej i srebrny medalista w drużynie męskiej z 2022. Indywidualny srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata z 2013 oraz drużynowy brązowy medalista z 2011. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2016 oraz brązowy medalista z 2014, drużynowy złoty medalista z 2022 i 2024 oraz srebrny z 2018. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2015/2016, na podium klasyfikacji generalnej cyklu również w sezonach 2013/2014 i 2014/2015. Zwycięzca 64. Turnieju Czterech Skoczni. Srebrny (indywidualnie) i brązowy (drużynowo) medalista mistrzostw świata juniorów z 2010. Wielokrotny medalista mistrzostw Słowenii. Pierwszy w historii skoczek, który zdobył trzy razy z rzędu Puchar Świata w lotach narciarskich. Były rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (250 m)^[1].

Brat Cene, Domena i Niki, również uprawiających skoki narciarskie^[6]. Najstarszy członek rodzeństwa Prevców.

W zawodach FIS Cup zadebiutował przed ukończeniem 15 lat. 28 lipca 2007 w Bischofshofen zajął 55. miejsce. Dzień później zdobył pierwsze punkty dzięki zajęciu 22. pozycji^[7]. W Pucharze Kontynentalnym wystartował po raz pierwszy 3 stycznia 2009 w niemieckim Braunlage, zajmując 21. miejsce. 25 stycznia w Kranju po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 2. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2009. W indywidualnym konkursie skoków narciarskich zajął 6. miejsce, zaś w zawodach drużynowych był 5.^[8] Wystartował też w konkursie skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2009, odbywającym się na skoczni Skalite w Szczyrku. W konkursie indywidualnym zwyciężył, ustanawiając nowy rekord obiektu^[9]. Złoty medal zdobył również w konkursie drużynowym, w którym wystąpił wraz z Luką Lebanem, Jaką Hvalą i Rokiem Justinem^[10]. 15 marca w Pragelato ponownie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, powtarzając wynik z Kranja^[8].

5 grudnia 2009 w Lillehammer Prevc zadebiutował w Pucharze Świata. Zajmując 22. pozycję, już w swoim pierwszym starcie zdobył punkty. 22 stycznia 2010 w Zakopanem zajął 14. miejsce^[11]. Tydzień później wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 w Hinterzarten. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Austriakiem Michaelem Hayböckiem^[12], zaś w konkursie drużynowym zajął trzecie miejsce. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver. W indywidualnym konkursie na skoczni normalnej zajął 7. miejsce, a na skoczni dużej był 16. indywidualnie i 8. w drużynie. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce^[11]. W klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2009/2010 znalazł się na 35. pozycji^[13].

8 sierpnia 2010 zadebiutował w Letnim Grand Prix, w zawodach w Hinterzarten zajmując 22. miejsce. Sześć razy zdobył punkty Letniego Grand Prix 2010, a w najlepszym występie, 1 października w Libercu, zajął 9. pozycję^[14].

W sezonie zimowym 2010/2011 Prevc regularnie startował w zawodach Pucharu Świata. Zdobył punkty w większości konkursów, a najlepszym miejscem, jakie zajął, było 11., uzyskane 3 stycznia 2011 w Innsbrucku i 22 stycznia w Zakopanem^[14]. 59. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 13. pozycji, a w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2011/2012 zajął 24. miejsce^[13]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. W konkursach na skoczni normalnej był 17. indywidualnie i 6. w drużynie. Na skoczni dużej indywidualnie był 25., zaś w konkursie drużynowym, startując wraz z Jurijem Tepešem, Jernejem Damjanem i Robertem Kranjcem, zdobył brązowy medal^[14].

W ramach Letniego Grand Prix 2011 najwyżej sklasyfikowany był w sierpniu w Hinterzarten, na 9. miejscu. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2011 trzykrotnie zwyciężył i raz zajął 2. pozycję^[15]. Cykl ukończył na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej^[16].

Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął szeregiem miejsc w drugiej i trzeciej dziesiątce (w tym powtarzając w Innsbrucku wynik z poprzedniego roku). 20 stycznia 2012 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce wśród najlepszych dziesięciu zawodników, konkurs w Zakopanem kończąc na czwartej pozycji. Dzień później był 6. W kilku spośród kolejnych konkursów również znalazł się w pierwszej dziesiątce, wynik z Zakopanego powtarzając w Willingen^[15]. 19 lutego w zawodach drużynowych Pucharu Świata na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie oddał zakończony upadkiem skok na odległość 225,5 m. Reprezentacja Słowenii zwyciężyła w konkursie^[17], lecz Prevc doznał złamania obojczyka^[18]. W wyniku kontuzji nie wystartował do końca sezonu w żadnych zawodach, w tym w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012^[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 15. miejscu z 400 punktami^[13].

W lipcu 2012 zajął 3. i 1. pozycję w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju^[19].

W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata Prevc regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Był między innymi piąty w Innsbrucku, a także na skoczniach mamucich w Vikersund i Harrachovie, a także czwarty w Oberstdorfie, w ostatnich zawodach przed mistrzostwami świata. Wygrywał w zawodach drużynowych w Zakopanem i Willingen^[19].

W indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 zdobył brązowy medal, przegrywając z Andersem Bardalem i Gregorem Schlierenzauerem^[20]. Na skoczni dużej zdobył srebro – Prevca wyprzedził jedynie Kamil Stoch^[21]. W drużynowym konkursie mieszanym zajął 8., a w drużynowych zawodach mężczyzn 6. pozycję. 22 marca 2013 po raz pierwszy w karierze stanął na podium indywidualnego konkursu Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce na Letalnicy w Planicy. Dwa dni później w kończących sezon zawodach na tej samej skoczni uplasował się na trzeciej pozycji^[19]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2012/2013 znalazł się na 7. miejscu z 744 punktami^[13].

W listopadowych i grudniowych zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich 2013/2014 Prevc zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Pod koniec grudnia zaczął notować lepsze rezultaty; 62. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął 3. miejscem w Oberstdorfie. Po dwóch słabszych występach po raz kolejny stanął na podium w Bischofshofen, zajmując drugie miejsce. Następnie wystartował w zawodach na mamuciej skoczni Kulm w Tauplitz. W pierwszym konkursie po raz kolejny zajął drugą pozycję, natomiast dzień później, 12 stycznia 2014 odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Tydzień później w Zakopanem po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce^[22]. 25 stycznia 2014 po zwycięstwie na skoczni w Sapporo po raz pierwszy w karierze został liderem Pucharu Świata^[23]. Następnego dnia na tej samej skoczni był drugi, a kolejne zawody, odbywające się w Willingen, kończył na 7. i 3. pozycji^[22].

9 lutego Prevc zdobył srebrny medal w zawodach na skoczni normalnej w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. 15 lutego wywalczył brąz na skoczni dużej przegrywając ze Stochem i Noriakim Kasaim. W konkursie drużynowym 17 lutego reprezentacja Słowenii z Prevcem w składzie zajęła 5. miejsce. Po kilku miejscach w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata na przełomie lutego i marca oraz słabszych występach w zawodach w Norwegii (w tym jedynym w sezonie miejscu poza trzydziestką w Trondheim) Prevc wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014 w Harrachovie, zdobywając na nich brązowy medal. W kończących sezon zawodach PŚ w Planicy dwukrotnie stanął na podium, w drugim konkursie odnosząc trzecie w karierze indywidualne zwycięstwo^[22].

Prevc ukończył sezon 2013/2014 Pucharu Świata na drugim miejscu, przegrywając z Kamilem Stochem o 108 punktów. Zwyciężył natomiast w klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich 2013/2014^[13].

Zwyciężył w rozpoczynających Letnie Grand Prix w skokach narciarskich 2014 zawodach w Wiśle. W dwóch kolejnych konkursach również zajął miejsca w dziesiątce. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2014 dwa razy zwyciężył i dwa razy zajął 2. lokatę^[24].

Od początku sezonu 2014/2015 Pucharu Świata Prevc regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 7 grudnia 2014 stanął na drugim stopniu podium w zawodach w Lillehammer. Dwukrotnie zajmował trzecie miejsca w konkursach 63. Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen^[24]. Na tej samej pozycji ukończył TCS w klasyfikacji generalnej^[13]. 15 stycznia 2015 był 2. w konkursie w Wiśle. 24 stycznia w Sapporo odniósł pierwsze w sezonie indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. Na podium stawał również w kolejnych zawodach: drugim konkursie w Sapporo (3. miejsce) i pierwszym w Willingen (2. miejsce). W drugim konkursie w Willingen był czwarty, ale już w kolejnym, w Titisee-Neustadt, ponownie zajął 3. pozycję.

14 lutego 2015 roku na skoczni Vikersundbakken pobił o 3,5 metra rekord świata Johana Remena Evensena, osiągając odległość 250 m. Skok ten dał mu zwycięstwo w konkursie i pozwolił na objęcie prowadzenia w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata^[25]. Już następnego dnia rekord Prevca został pobity przez Norwega Andersa Fannemela o 1,5 metra^[26]. W kolejnych dniach Prevc wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Startował na nich jako lider Pucharu Świata i był wymieniany jako jeden z faworytów^[27]. Indywidualnie zajął jednak 13. miejsce na skoczni normalnej i 4. na dużej, a drużynowo 5. w konkursie mieszanym i 6. w zawodach mężczyzn^[24].

Po dwóch miejscach poza czołową trójką w zawodach w Lahti^[24] Prevc stracił pozycję lidera Pucharu Świata^[28]. W pięciu ostatnich indywidualnych konkursach w sezonie Prevc stawał na podium, zajmując raz pierwsze, trzykrotnie drugie i raz trzecie miejsce^[24]. Wystarczyło to do zdobycia w klasyfikacji generalnej takiej samej liczby punktów, co Severin Freund. Kryształowa Kula przyznana została jednak Niemcowi ze względu na większą liczbę zwycięstw w konkursach^[29][30]. Prevc zdobył natomiast Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2014/2015^[13].

W Letnim Grand Prix 2015 stawał na podium w sierpniowych zawodach w Courchevel (3. miejsce) i Einsiedeln (2. miejsce) oraz wrześniowych w Hinzenbach (2. miejsce)^[31].

Prevc rozpoczął sezon 2015/2016 Pucharu Świata od drugiej pozycji w Klingenthal. W kolejnym konkursie był 11., ale 6 grudnia w Lillehammer zajmując 2. miejsce rozpoczął trwającą prawie dwa miesiące serię miejsc na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata. Był 2. i 1. w Niżnym Tagile, dwukrotnie zwyciężył w Engelbergu, po trzecim miejscu w Oberstdorfie wygrał trzy pozostałe konkursy 64. Turnieju Czterech Skoczni, a w konsekwencji cały turniej^[13][31]. Po kolejnym zwycięstwie w Willingen wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016. Zdobył na nich złoty medal w zawodach indywidualnych, natomiast w konkursie drużynowym reprezentacja Słowenii z Prevcem w składzie zajęła 4. miejsce^[31].

Był trzeci w pierwszym po zakończeniu mistrzostw konkursie Pucharu Świata w Zakopanem. 30 stycznia w Sapporo zwyciężył, ale następnego dnia zajął 6. miejsce, kończąc tym samym serię miejsc na podium. 10 lutego wygrał w Trondheim, po czym wystartował na skoczni mamuciej w Vikersund. W pierwszym konkursie był 4., a w dwóch kolejnych zwyciężył. W drugiej połowie lutego trzykrotnie zajął miejsca poza podium w zawodach w Finlandii, po czym dwukrotnie zwyciężył w Ałmaty. W marcowych zawodach był piąty w Wiśle, drugi w Titisee-Neustadt, a na zakończenie sezonu dwukrotnie zwyciężył i raz był drugi na Letalnicy^[31].

Ostatecznie Prevc zdobył w sezonie 2015/2016 Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata, jak również Małą Kryształową Kulę za Puchar Świata w lotach narciarskich 2015/2016. Reprezentant Słowenii ustanowił w tym czasie kilka rekordów: największej liczby punktów w sezonie (2303), liczby zwycięstw w sezonie (15), liczby podiów w sezonie (22), przewagi nad drugim zawodnikiem klasyfikacji generalnej (813 nad Severinem Freundem)^[32].

W lipcu 2016 dwukrotnie zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju. W konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2016 dwa razy stawał na najniższym stopniu podium (w październiku w Hinzenbach i Klingenthal), łącznie pięciokrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce^[33].

W otwierającym sezon 2016/2017 Pucharu Świata konkursie na Rukatunturi prowadził po pierwszej serii, w drugiej jednak upadł, kończąc zawody na 3. pozycji. Pierwsze zwycięstwo w cyklu odniósł w ten sposób młodszy brat Prevca, Domen^[34]. Dzień później Peter Prevc był 7., zaś w kolejnych miesiącach zaczął osiągać gorsze wyniki: w grudniu i styczniu najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu. Od lutego regularnie zaczął zajmować miejsca w pierwszej dziesiątce, odnosząc jedno zwycięstwo – 11 lutego w Sapporo^[33].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 11. miejsce na skoczni normalnej oraz 9. na dużej, był też 4. w drużynie mieszanej i 5. w męskiej. W marcowych zawodach Pucharu Świata indywidualnie najwyżej znalazł się na 6. pozycji^[33]. Cały cykl ukończył na 9. miejscu z 716 punktami^[13].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Raz stanął na podium w zawodach indywidualnych, zajmując 3. pozycję w konkursie w Zakopanem, poza tym najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu^[35]. Cały cykl zakończył na 15. lokacie z 416 punktami^[13]. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 zajął 6. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Jernejem Damjanem, Anže Semeničem i Domenem Prevcem, zdobył srebrny medal. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 indywidualnie zajął 12. pozycję na skoczni normalnej i 10. na dużej, a zawody drużynowe zakończył na 5. miejscu^[35].

W kwietniu 2018 u Prevca przeprowadzono zabieg usunięcia narośli w okolicy lewej kostki. W wyniku zbyt szybkiego powrotu do treningów powstał bolesny stan zapalny i w lipcu 2018 Prevc przeszedł kolejny zabieg^[36][37]. Po nim treningi na skoczni wznowił ostatecznie w październiku^[38].

Starty w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od rozgrywanych w połowie grudnia zawodów w Engelbergu, gdzie zajął 35. i 16. miejsce. Do lutego 2019 startował w cyklu nieregularnie, w większości występów nie zdobywając punktów. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie indywidualnie zajął 16. miejsce na dużej i 24. na normalnej skoczni, w drużynie męskiej był 6., a w mieszanej 4. W otwierającym Raw Air 2019 konkursie w Oslo zajął 3. pozycję; było to jego jedyne w sezonie indywidualne miejsce na podium. We wszystkich marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej trzydziestce^[39]. Sezon zakończył na 29. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 179 punktami^[13].

W Letnim Grand Prix 2019 trzykrotnie zakończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 4. miejscu, w sierpniowych zawodach w Hinterzarten^[40].

W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata wystąpił we wszystkich konkursach. Indywidualnie najczęściej zajmował lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. 22 grudnia 2019 zajął 2. pozycję w drugim konkursie w Engelbergu. W styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w Bischofshofen, a w lutym na 4., które zajął dwukrotnie, w Sapporo i Râșnovie. 9 marca zwyciężył w zawodach Raw Air 2020 w Lillehammer^[40]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata zakończył na 8. pozycji z 789 punktami^[13].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 11. pozycji, w styczniu 2021 w Innsbrucku oraz w marcu w Planicy^[41]. Sezon zakończył na 23. lokacie w klasyfikacji generalnej cyklu z 230 punktami^[13].

Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 wystąpił w zawodach drużynowych, w których reprezentacja Słowenii zajęła 4. pozycję^[41]. Start Prevca w tym konkursie był efektem wcześniejszego zawieszenia Timiego Zajca przez Słoweński Związek Narciarski^[42]. Prevc wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie był 16. indywidualnie na skoczni dużej oraz 5. w drużynie męskiej^[41].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. W pierwszej części sezonu najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji, w listopadowych zawodach w Ruce. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 4. miejsce na skoczni normalnej oraz 10. na dużej, zdobył natomiast medale w konkursach drużynowych: złoty w zespole mieszanym, w którym wystąpił wraz z Niką Križnar, Timim Zajcem i Uršą Bogataj, a także srebrny w męskim, w którym wystartował z Lovro Kosem, Cene Prevcem i Zajcem^[43].

Nie wystąpił w Raw Air 2022 z powodu zakażenia wirusem SARS-CoV-2^[44]. Do startów powrócił na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 4. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Domenem Prevcem, Timim Zajcem i Anže Laniškiem zdobył złoty medal. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach w Planicy dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych: 25 marca 2022 był 2., a 27 marca zajął 3. lokatę^[43]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 15. pozycji z 460 punktami^[13].

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 6. miejscu, w styczniu 2023 w Sapporo^[45]. 1 marca 2023 z powodu wypięcia wiązania w prawej narcie upadł na treningu przed zawodami na dużej skoczni na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, w wyniku czego doznał wstrząśnienia mózgu. Do końca sezonu nie wystąpił już w zawodach międzynarodowych^[46][47]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył ostatecznie na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej z 274 punktami^[13].

Do startów międzynarodowych powrócił 23 września 2023 w Râșnovie, zajmując 35. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix. W pierwszej połowie sezonu 2023/2024 Pucharu Świata zajmował naprzemiennie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Najwyżej w tym okresie sklasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął 14 stycznia 2024 w Wiśle. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Konkurs indywidualny ukończył na 26. pozycji, a w drużynie zdobył wspólnie z Lovro Kosem, Domenem Prevcem i Timim Zajcem złoty medal^[48]. 6 lutego 2024 ogłosił na konferencji prasowej, że po sezonie 2023/2024 zakończy karierę sportową^[49].

W pozostałej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata. 24 lutego 2024 powrócił po blisko dwuletniej przerwie na podium indywidualnych zawodów cyklu, konkurs na mamuciej skoczni w Oberstdorfie kończąc na 2. pozycji. Wynik ten powtórzył dzień później na tym samym obiekcie. 2. miejsce zajmował również dwukrotnie w marcu: w drugim konkursie w Lahti oraz pierwszych zawodach w Trondheim w ramach Raw Air 2024^[48]. Cały ten turniej ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej^[13]. 22 marca 2024 w Planicy odniósł pierwsze po czteroletniej przerwie i ostatnie w karierze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. 24 marca swój ostatni występ w tym cyklu ukończył na 6. lokacie^[48]. W sezonie 2023/2024 zdobył w nim 1071 punktów, co pozwoliło na zajęcie 5. miejsca w klasyfikacji generalnej. Puchar Świata w lotach narciarskich 2023/2024 ukończył natomiast na 3. lokacie z 382 punktami^[13].

2010 Vancouver/Whistler	–	7. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	srebrny medal (K-95), brązowy medal (K-125)
2018 Pjongczang	–	12. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	4. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-125)

2010 Vancouver/Whistler	–	8. miejsce[b]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	5. miejsce[c]
2018 Pjongczang	–	5. miejsce[d]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[e], srebrny medal[f]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	100,0 m	104,5 m	259,0 pkt	17,5 pkt	Simon Ammann
16.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	124,5 m	124,0 m	222,3 pkt	61,3 pkt	Simon Ammann
8.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.[b]	132,0 m	127,5 m	958,8 pkt (245,2 pkt)	149,1 pkt	Austria
2.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	102,5 m	99,0 m	265,3 pkt	12,7 pkt	Kamil Stoch
3.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	135,0 m	131,0 m	274,8 pkt	3,9 pkt	Kamil Stoch
5.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[c]	133,5 m	136,0 m	995,6 pkt (276,1 pkt)	45,5 pkt	Niemcy
12.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	98,5 m	113,0 m	234,3 pkt	25,0 pkt	Andreas Wellinger
10.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	134,0 m	127,5 m	258,0 pkt	27,7 pkt	Kamil Stoch
5.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[d]	134,5 m	133,5 m	967,8 pkt (267,5 pkt)	130,7 pkt	Norwegia
4.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	103,0 m	99,5 m	265,4 pkt	9,6 pkt	Ryōyū Kobayashi
1.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[e]	101,5 m	101,5 m	1001,5 pkt (252,6 pkt)	–
10.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	137,0 m	137,0 m	268,7 pkt	27,4 pkt	Marius Lindvik
2.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[f]	129,0 m	127,0 m	934,4 pkt (226,8 pkt)	8,3 pkt	Austria

2011 Oslo	–	17. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (K-95), srebrny medal (K-120)
2015 Falun	–	13. miejsce (K-90), 4. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	11. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	16. miejsce (K-120), 24. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	16. miejsce (K-120)

2011 Oslo	–	6. miejsce (K-95)[g], brązowy medal (K-120)[h]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[i], 6. miejsce (K-120)[j]
2015 Falun	–	5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[k], 6. miejsce (K-120)[l]
2017 Lahti	–	4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[m], 5. miejsce (K-116)[n]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	6. miejsce (K-120)[o], 4. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[p]
2021 Oberstdorf	–	5. miejsce (K-120)[q]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
17.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	94,0 m	95,0 m	224,6 pkt	44,8 pkt	Thomas Morgenstern
6.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[g]	99,0 m	99,5 m	924,2 pkt (234,8 pkt)	101,3 pkt	Austria
25.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	118,5 m	123,0 m	226,5 pkt	61,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.[h]	109,0 m	–	452,6 pkt (87,9 pkt)	47,4 pkt	Austria
3.	23 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	102,5 m	98,5 m	244,3 pkt	8,3 pkt	Anders Bardal
8.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz.[i]	96,0 m	98,0 m	920,0 pkt (244,5 pkt)	91,0 pkt	Japonia
2.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	130,5 m	130,5 m	289,7 pkt	6,1 pkt	Kamil Stoch
6.	2 marca	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[j]	127,0 m	130,0 m	1046,4 pkt (287,1 pkt)	89,5 pkt	Austria
13.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	87,5 m	224,8 pkt	27,9 pkt	Rune Velta
5.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.[k]	95,5 m	94,5 m	868,4 pkt (240,6 pkt)	49,5 pkt	Niemcy
4.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	134,0 m	125,5 m	241,8 pkt	26,9 pkt	Severin Freund
6.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[l]	117,5 m	133,0 m	797,5 pkt (208,5 pkt)	75,1 pkt	Norwegia
11.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	95,0 m	247,2 pkt	23,6 pkt	Stefan Kraft
4.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[m]	88,0 m	97,5 m	961,4 pkt (247,8 pkt)	74,1 pkt	Niemcy
9.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	128,0 m	124,5 m	263,7 pkt	15,6 pkt	Stefan Kraft
5.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[n]	127,5 m	117,5 m	941,6 pkt (265,1 pkt)	162,6 pkt	Polska
16.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	123,5 m	122,0 m	230,5 pkt	48,9 pkt	Markus Eisenbichler
6.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[o]	123,0 m	120,0 m	858,7 pkt (222,8 pkt)	128,8 pkt	Niemcy
24.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	94,5 m	93,0 m	192,0 pkt	26,3 pkt	Dawid Kubacki
4.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[p]	95,5 m	100,5 m	930,8 pkt (230,3 pkt)	81,4 pkt	Niemcy
16.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	126,5 m	129,5 m	233,5 pkt	43,0 pkt	Stefan Kraft
5.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[q]	135,5 m	126,0 m	1010,0 pkt (245,8 pkt)	36,6 pkt	Niemcy

2014 Harrachov	–	brązowy medal
2016 Tauplitz	–	złoty medal
2018 Oberstdorf	–	6. miejsce
2022 Vikersund	–	4. miejsce
2024 Tauplitz	–	26. miejsce

2016 Tauplitz	–	4. miejsce[r]
2018 Oberstdorf	–	srebrny medal[s]
2020 Planica	–	4. miejsce[t]
2022 Vikersund	–	złoty medal[u]
2024 Tauplitz	–	złoty medal[v]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	200,0 m	183,0 m	–[w]	–[w]	375,6 pkt	15,4 pkt	Severin Freund
1.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	243,0 m	213,5 m	244,0 m	–[w]	640,1 pkt	–
4.	17 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	druż.[r]	228,0 m		238,0 m		1272,7 pkt (419,5 pkt)	195,0 pkt	Norwegia
6.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	222,5 m	199,0 m	218,0 m	–[w]	600,1 pkt	51,8 pkt	Daniel-André Tande
2.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[s]	202,0 m		193,0 m		1615,8 pkt (392,4 pkt)	46,4 pkt	Norwegia
4.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[t]	221,0 m		218,5 m		1609,9 pkt (398,4 pkt)	117,8 pkt	Norwegia
4.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	236,0 m	207,5 m	237,0 m	223,0 m	808,2 pkt	46,0 pkt	Marius Lindvik
1.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[u]	231,0 m		221,5 m		1711,5 pkt (421,3 pkt)	–
26.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	200,5 m	209,5 m	132,0 m	–[w]	481,0 pkt	166,4 pkt	Stefan Kraft
1.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[v]	226,0 m		213,5 m		1615,4 pkt (416,8 pkt)	–

2009 Szczyrbskie Jezioro	–	6. miejsce
2010 Hinterzarten	–	srebrny medal

2009 Szczyrbskie Jezioro	–	5. miejsce[x]
2010 Hinterzarten	–	brązowy medal[y]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	93,0 m	91,5 m	239,0 pkt	14,0 pkt	Lukas Müller
5.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż.[x]	88,5 m	95,0 m	911,0 pkt (235,0 pkt)	70,5 pkt	Austria
2.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	104,5 m	107,0 m	278,5 pkt	4,0 pkt	Michael Hayböck
3.	30 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.[y]	107,0 m	104,5 m	1006,5 pkt (279,5 pkt)	24,0 pkt	Austria

2009 Szczyrk

–

złoty medal

2009 Szczyrk

–

złoty medal[z]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	17 lutego	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	107,0 m	102,5 m	269,5 pkt	–
1.	19 lutego	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.[z]	103,5 m	106,5 m	967,5 pkt (272,5 pkt)	–

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	12 stycznia	2014	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	186,0 m	198,0 m	369,0 pkt	* Loty 2013/2014
2.	25 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	137,0 m	134,5 m	294,6 pkt	–
3.	23 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	136,0 m	142,0 m	283,7 pkt	–
4.	24 stycznia	2015	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	130,0 m	131,0 m	276,4 pkt	–
5.	14 lutego	2015	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,5 m	250,0 m	438,8 pkt	* Loty 2014/2015
6.	20 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	248,5 m	233,0 m	478,5 pkt	* Loty 2014/2015
7.	13 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	139,5 m	267,4 pkt	–
8.	19 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	139,5 m	134,0 m	297,1 pkt	–
9.	20 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	138,5 m	142,0 m	304,2 pkt	–
10.	1 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	133,5 m	136,0 m	272,7 pkt	* TCS 2015/2016
11.	3 stycznia	2016	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	125,0 m	132,0 m	269,5 pkt	* TCS 2015/2016
12.	6 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,0 m	142,5 m	297,3 pkt	* TCS 2015/2016
13.	10 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	148,5 m	145,5 m	264,9 pkt	–
14.	30 stycznia	2016	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	131,5 m	136,5 m	299,0 pkt	–
15.	10 lutego	2016	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	135,0 m	132,0 m	285,5 pkt	–
16.	13 lutego	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	238,5 m	230,0 m	457,6 pkt	* Loty 2015/2016
17.	14 lutego	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,0 m	249,0 m[aa]	469,0 pkt	* Loty 2015/2016
18.	27 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	141,0 m	137,5 m	272,7 pkt	–
19.	28 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	139,5 m	139,0 m	325,9 pkt	–
20.	17 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	223,0 m	232,5 m	426,5 pkt	* Loty 2015/2016
21.	20 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	238,0 m	241,5 m	435,0 pkt	* Loty 2015/2016
22.	11 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	143,0 m	134,0 m	260,2 pkt	*ex aequo z M. Kotem
23.	9 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	132,0 m	125,5 m	279,0 pkt	* RA 2020
24.	22 marca	2024	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	237,5 m	231,0 m	452,1 pkt	* P7 2024, Loty 2023/2024

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	22 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	214,0 m	215,5 m	405,9 pkt	2.	6,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
2.	24 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	218,0 m	212,5 m	422,5 pkt	3.	3,0 pkt	Jurij Tepeš
3.	29 grudnia	2013	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	139,5 m	134,0 m	297,3 pkt	3.	4,6 pkt	Simon Ammann
4.	6 stycznia	2014	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,5 m	138,5 m	294,8 pkt	2.	1,7 pkt	Thomas Diethart
5.	11 stycznia	2014	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	199,0 m	190,5 m	381,5 pkt	2.	10,1 pkt	Noriaki Kasai
6.	12 stycznia	2014	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	186,0 m	198,0 m	369,0 pkt	1.	–
7.	19 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	124,5 m	–	124,7 pkt	2.	2,3 pkt	Anders Bardal
8.	25 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	137,0 m	134,5 m	294,6 pkt	1.	–
9.	26 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	124,0 m	137,5 m	254,4 pkt	2.	0,6 pkt	Jernej Damjan
10.	2 lutego	2014	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	132,0 m	247,3 pkt	3.	24,1 pkt	Kamil Stoch
11.	26 lutego	2014	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	125,5 m	133,5 m	250,2 pkt	2.	15,9 pkt	Severin Freund
12.	21 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	129,0 m	134,5 m	287,3 pkt	3.	1,8 pkt	Severin Freund
13.	23 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	136,0 m	142,0 m	283,7 pkt	1.	–
14.	7 grudnia	2014	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	139,0 m	–	149,9 pkt	2.	4,0 pkt	Roman Koudelka
15.	29 grudnia	2014	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	139,5 m	125,5 m	283,9 pkt	3.	8,0 pkt	Stefan Kraft
16.	1 stycznia	2015	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	136,5 m	136,0 m	276,9 pkt	3.	9,1 pkt	Anders Jacobsen
17.	15 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,5 m	–	134,5 pkt	2.	2,2 pkt	Stefan Kraft
18.	24 stycznia	2015	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	130,0 m	131,0 m	276,4 pkt	1.	–
19.	25 stycznia	2015	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,0 m	125,0 m	277,3 pkt	3.	5,6 pkt	Roman Koudelka
20.	30 stycznia	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	139,0 m	144,0 m	262,3 pkt	2.	14,3 pkt	Kamil Stoch
21.	7 lutego	2015	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	141,5 m	131,5 m	285,8 pkt	3.	13,6 pkt	Severin Freund
22.	14 lutego	2015	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,5 m	250,0 m	438,8 pkt	1.	–
23.	12 marca	2015	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	137,5 m	136,0 m	255,1 pkt	2.	10,2 pkt	Severin Freund
24.	14 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	130,0 m	138,0 m	275,4 pkt	2.	0,3 pkt	Severin Freund
25.	15 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	121,5 m	134,5 m	251,5 pkt	3.	7,4 pkt	Severin Freund
26.	20 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	248,5 m	233,0 m	478,5 pkt	1.	–
27.	22 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	236,5 m	233,5 m	433,6 pkt	2.	2,8 pkt	Jurij Tepeš
28.	22 listopada	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	139,0 m	138,0 m	265,6 pkt	2.	3,1 pkt	Daniel-André Tande
29.	6 grudnia	2015	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	96,5 m	100,5 m	276,4 pkt	2.	1,8 pkt	Kenneth Gangnes
30.	12 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,0 m	123,0 m	248,5 pkt	2.	11,5 pkt	Severin Freund
31.	13 grudnia	2015	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131,5 m	139,5 m	267,4 pkt	1.	–
32.	19 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	139,5 m	134,0 m	297,1 pkt	1.	–
33.	20 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	138,5 m	142,0 m	304,2 pkt	1.	–
34.	29 grudnia	2015	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	129,5 m	130,0 m	299,9 pkt	3.	7,3 pkt	Severin Freund
35.	1 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	133,5 m	136,0 m	272,7 pkt	1.	–
36.	3 stycznia	2016	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	125,0 m	132,0 m	269,5 pkt	1.	–
37.	6 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,0 m	142,5 m	297,3 pkt	1.	–
38.	10 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	148,5 m	145,5 m	264,9 pkt	1.	–
39.	24 stycznia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	140,0 m	125,0 m	296,7 pkt	3.	10,6 pkt	Stefan Kraft
40.	30 stycznia	2016	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	131,5 m	136,5 m	299,0 pkt	1.	–
41.	10 lutego	2016	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	135,0 m	132,0 m	285,5 pkt	1.	–
42.	13 lutego	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	238,5 m	230,0 m	457,6 pkt	1.	–
43.	14 lutego	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	237,0 m	249,0 m[aa]	469,0 pkt	1.	–
44.	27 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	141,0 m	137,5 m	272,7 pkt	1.	–
45.	28 lutego	2016	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	139,5 m	139,0 m	325,9 pkt	1.	–
46.	12 marca	2016	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	139,0 m	138,5 m	261,2 pkt	2.	4,7 pkt	Johann André Forfang
47.	17 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	223,0 m	232,5 m	426,5 pkt	1.	–
48.	18 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	218,0 m	242,0 m	440,5 pkt	2.	7,1 pkt	Robert Kranjec
49.	20 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	238,0 m	241,5 m	435,0 pkt	1.	–
50.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	143,0 m	140,5 m[ab]	310,6 pkt	3.	11,2 pkt	Domen Prevc
51.	11 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	143,0 m	134,0 m	260,2 pkt	1.	–
52.	28 stycznia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	131,0 m	134,0 m	241,2 pkt	3.	4,4 pkt	Anže Semenič
53.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	125,5 m	129,0 m	252,8 pkt	3.	9,2 pkt	Robert Johansson
54.	22 grudnia	2019	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	123,5 m	127,5 m	263,1 pkt	2.	8,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
55.	9 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	132,0 m	125,5 m	279,0 pkt	1.	–
56.	25 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	226,0 m	237,0 m	464,8 pkt	2.	3,4 pkt	Žiga Jelar
57.	27 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	235,5 m	240,0 m	438,6 pkt	3.	16,5 pkt	Marius Lindvik
58.	24 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	230,5 m	232,0 m	445,1 pkt	2.	4,2 pkt	Timi Zajc
59.	25 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	223,5 m	224,0 m	430,2 pkt	2.	3,3 pkt	Stefan Kraft
60.	3 marca	2024	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	128,5 m	131,0 m	264,2 pkt	2.	1,9 pkt	Jan Hörl
61.	12 marca	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-105	102,5 m	97,5 m	280,0 pkt	2.	0,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
62.	22 marca	2024	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	237,5 m	231,0 m	452,1 pkt	1.	–

Źródło[16]
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	22	31	q	26	27	32	28	36	q	-	-	-	-	14	26	-	-	-	17	14	19	14	106
Sezon 2010/2011
																										punkty
12	25	32	31	32	39	17	12	27	11	18	-	-	-	-	23	11	12	18	24	q	-	-	16	21	17	218
Sezon 2011/2012
																										punkty
16	24	23	14	21	42	20	31	19	11	20	21	13	4	6	35	7	13	10	4	8	-	-	-	-	-	400
Sezon 2012/2013
																											punkty
10	9	15	13	q	14	6	18	10	5	15	26	11	15	9	26	5	5	20	7	4	18	13	6	15	2	3	744
Sezon 2013/2014
																												punkty
21	12	23	14	27	11	15	8	3	18	6	2	2	1	5	2	1	2	7	3	2	4	6	4	45	11	3	1	1312
Sezon 2014/2015
																															punkty
5	9	4	5	2	5	9	5	12	3	3	11	4	4	2	4	1	3	2	4	3	7	1	16	4	17	2	2	3	1	2	1729
Sezon 2015/2016
																													punkty
2	11	2	2	1	1	1	3	1	1	1	1	3	1	6	1	4	1	1	5	9	4	1	1	5	2	1	2	1	2303
Sezon 2016/2017
																										punkty
3	7	22	30	9	26	33	10	11	19	23	-	-	13	9	6	4	1	6	13	4	16	7	6	10	6	716
Sezon 2017/2018
																						punkty
20	23	13	40	15	16	14	41	8	23	8	6	3	20	20	-	46	7	8	14	15	8	416
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	35	16	18	q	-	-	40	53	-	-	-	-	-	-	q	20	40	3	26	11	16	10	19	179
Sezon 2019/2020
															× × €4.95 / month Favourites List Audio Listining Color Mode Monthly New Updates Fullname * Email * Credit or debit card Subscribe A PHP Error was encountered Severity: Notice Message: Undefined variable: userid Filename: user/popup_modal.php Line Number: 68 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_modal.php Line: 68 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 478 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once "> Subscribe Now × €4.95 € 9.90 / Modal title × Close Save changes × Peter_Prevc" id="cancelSubscription" name="cancelSubscription" class="mb-0"> A PHP Error was encountered Severity: Notice Message: Undefined variable: user_membership Filename: user/popup_modal.php Line Number: 192 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_modal.php Line: 192 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 478 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once A PHP Error was encountered Severity: Warning Message: Invalid argument supplied for foreach() Filename: user/popup_modal.php Line Number: 192 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_modal.php Line: 192 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 478 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once A PHP Error was encountered Severity: Notice Message: Undefined variable: userid Filename: user/popup_modal.php Line Number: 208 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_modal.php Line: 208 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 478 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once "> Harry Potter Books × A PHP Error was encountered Severity: Notice Message: Undefined variable: products Filename: user/popup_harry_book.php Line Number: 24 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_harry_book.php Line: 24 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 479 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once A PHP Error was encountered Severity: Warning Message: Invalid argument supplied for foreach() Filename: user/popup_harry_book.php Line Number: 24 Backtrace: File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/user/popup_harry_book.php Line: 24 Function: _error_handler File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/views/page/index.php Line: 479 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/application/controllers/Main.php Line: 107 Function: view File: /var/www/wikizero/data/www/wikizero.com/index.php Line: 315 Function: require_once