Piekary Rudne

Piekary Rudne
Rudy Piekar
	Część Tarnowskich Gór
	; ul. Radzionkowska – główna ulica Piekar Rudnych
Państwo	Polska
Powiat	tarnogórski
Miasto	Tarnowskie Góry
Dzielnica	Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne
W granicach Tarnowskich Gór	1973
SIMC	0943954
Strefa numeracyjna	(+48) 32
Kod pocztowy	42-605
Tablice rejestracyjne	STA
	Położenie na mapie Polski Piekary Rudne
	Położenie na mapie województwa śląskiego Piekary Rudne
	Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego Piekary Rudne
	Położenie na mapie Tarnowskich Gór Piekary Rudne
	50°25′19″N 18°52′26″E/50,422000 18,874000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piekary Rudne (również: Rudne Piekary, Rudy Piekarskie; niem. Rudy Piekar) – część Tarnowskich Gór^[1], dawniej odrębna wieś, przyłączona do miasta w 1973 roku^[2].

W 1998 roku razem z sąsiednimi Bobrownikami utworzyła dzielnicę Tarnowskich Gór o nazwie Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne^[3]. Niegdyś obie miejscowości funkcjonowały oddzielnie; granicą była polna droga łącząca Bobrowniki z Lasowicami (obecnie ulice: Zwycięstwa, 23 Stycznia) oraz droga biegnąca z Tarnowskich Gór do Bytomia (ul. Józefa Korola).

W latach 1945–1954 część gminy Bobrowniki, zaś w latach 1954–1972 – gromady Bobrowniki.

Nazwa

Nazwę miejscowości Rudy Piekarskie, Piekary Rudne oraz niemiecką Polnisch Beckern notuje Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany w latach 1880–1902^[4]. Dzisiejsze Piekary Rudne w średniowiecznych dokumentach zapisywano jako Piekary Polskie (niem. Polnisch Beckern) dla odróżnienia ich od Piekar Niemieckich leżących nad Brynicą (dzisiejszych Piekar Śląskich)^[5].

Pierwszy człon nazwy stanowi najprawdopodobniej odniesienie do roli służebnej mieszkańców wsi, którzy zajmować się mieli wypiekiem chleba na potrzeby pana feudalnego^[6], natomiast drugi człon nazwy miejscowości pochodzi od wydobywanych w tym rejonie od średniowiecza rud metali.

Układ przestrzenny

Piekary Rudne powstały jako typowa ulicówka z zabudowaniami położonymi po obu stronach drogi wiodącej do Radzionkowa (obecna ul. Radzionkowska). Wzdłuż głównej drogi biegł potok uchodzący w Bobrownikach do Stoły. Pola wsi pierwotnie ciągnęły się długim pasem na południe w stronę Radzionkowa, obejmując stoki i szczyt Suchej Góry oraz na północ w kierunku Nakła.

Piekary Rudne miały dwie kolonie (obecnie została jedna):

Osiedle Królów – kolonia willowa, powstała po II wojnie światowej ok. roku 1977 na części dawnego placu ćwiczeń jednostek wojskowych z Tarnowskich Gór, zwanego Eksem (z niem. Exerzierplatz),
Sucha Góra – kolonia fryderycjańska powstała pod koniec XVIII w. na południowym stoku Srebrnej Góry, od XIX w. samodzielna gmina, obecnie znajduje się w granicach Bytomia.

Historia

Wieś została po raz pierwszy wymieniona 26 stycznia 1369 roku, w dwóch dokumentach traktujących „o dokonaniu podziału zamku, miasta (Bytomia) i całej ziemi bytomskiej” między księcia oleśnickiego Konrada II i księcia cieszyńskiego Przemysława I^[5]. Piekary Rudne należały pierwotnie do parafii w Radzionkowie.

Przypisy

↑ Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2019 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2019 r. poz. 2360).
↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1972 r. w sprawie utworzenia, zniesienia i zmiany granic niektórych miast. (Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327).
↑ JerzyJ. Myszor JerzyJ., Lata II wojny światowej i powojennego półwiecza, [w:] JanJ. Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 592, ISBN 83-911508-3-6 .
↑ „Piekarskie Rudy” w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego Tom VIII, s. 599.
↑ ^a ^b Marek Wroński, Problematyka osadnictwa Bobrownik położonych na ziemi bytomskiej, [w:] „Skała życia”. Monografia Górniczych Zakładów Dolomitowych w Bytomiu 1890–1990, praca zbior. pod red. M. Wrońskiego, Bytom 1990, s. 56–58.
↑ JanJ. Drabina JanJ., Okręg tarnogórski przed założeniem miasta, [w:] JanJ. Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 42, ISBN 83-911508-3-6 .

Bibliografia

Franciszek Żurek: Historia Bobrownik Śląskich. Axon, Tarnowskie Góry 2004, s. 271.

[O2019-1] Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2019 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2019 r. poz. 2360).

[Rozporządzenie_Prezesa_Rady-2] Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1972 r. w sprawie utworzenia, zniesienia i zmiany granic niektórych miast. (Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327).

[Myszor2000-s592-3] JerzyJ. Myszor JerzyJ., Lata II wojny światowej i powojennego półwiecza, [w:] JanJ. Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 592, ISBN 83-911508-3-6 .

[dir.icm.edu-Tom-VIII-4] „Piekarskie Rudy” w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego Tom VIII, s. 599.

[Marek_Wroński_Problematyka-5] Marek Wroński, Problematyka osadnictwa Bobrownik położonych na ziemi bytomskiej, [w:] „Skała życia”. Monografia Górniczych Zakładów Dolomitowych w Bytomiu 1890–1990, praca zbior. pod red. M. Wrońskiego, Bytom 1990, s. 56–58.

[Drabina2000-s42-6] JanJ. Drabina JanJ., Okręg tarnogórski przed założeniem miasta, [w:] JanJ. Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 42, ISBN 83-911508-3-6 .

[7] Jednostki pomocnicze (dzielnice) wymienione w Rozdz. 4. § 8 pkt. 2 Statutu Gminy Tarnowskie Góry.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]