Richard Truly

Richard Truly

Richard Harrison Truly

Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1937 Fayette, Missisipi
Data śmierci	27 lutego 2024
Narodowość	amerykańska
Funkcja	pilot wahadłowca, dowódca misji
Łączny czas misji kosmicznych	8 dni 7 godzin 21 minut i 54 sekundy
Misje	STS-2, STS-8
Stopień wojskowy	wiceadmirał United States Navy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Richard Harrison Truly (ur. 12 listopada 1937 w Fayette w stanie Missisipi, zm. 27 lutego 2024^[1]) – amerykański wiceadmirał US Navy w stanie spoczynku, inżynier, pilot wojskowy, astronauta, administrator NASA w latach 1989–1992.

Szkołę średnią ukończył w Meridian w stanie Missisipi.

• 1959 – został absolwentem Georgia Institute of Technology uzyskując licencjat z techniki lotniczej i kosmicznej. Po studiach rozpoczął czynną służbę wojskową w Siłach Morskich Stanów Zjednoczonych.
• 1960 – 7 października, po zaliczeniu szkolenia lotniczego został pilotem lotnictwa morskiego i otrzymał przydział do 33 eskadry myśliwców, gdzie latał na samolotach F-8 Crusaders stacjonujących na lotniskowcach USS „Intrepid” (CVA-11) i USS „Enterprise” (CVN-65). Na ich pokładach wykonał ponad 300 lądowań.
• 1963–1965 – został przyjęty do Aerokosmicznej Szkoły dla Pilotów Doświadczalnych (USAF Aerospace Research Pilot School) mającej siedzibę w bazie Edwards w Kalifornii. Po jej ukończeniu, do czasu zakwalifikowania się do wojskowego programu stacji kosmicznej MOL (USAF Manned Orbiting Laboratory), był instruktorem w tej szkole.
• 1983–1986 – po opuszczeniu NASA był pierwszym dowódcą Naval Space Command (Dowództwo Kosmiczne Marynarki) w Dahlgren w stanie Wirginia.
• 1989 – zakończył czynną służbę wojskową.

Jako pilot lotnictwa morskiego oraz pilot doświadczalny spędził w powietrzu ponad 7000 godzin.

• 12 listopada 1965 – został jednym z ośmiu pilotów doświadczalnych, których wybrano do kosmicznego programu sił powietrznych MOL (Manned Orbiting Laboratory) i jedynym, który uczestniczył w lotach kosmicznych. W pierwszej grupie pilotów zakwalifikowanych do programu znaleźli się również: Michael Adams, Albert Crews, John Finley, Richard Lawyer, Lachlan MacLeay, Francis Neubeck i James Martin Taylor. Wszystkie grupy astronautów przygotowanych do programu MOL zostały rozwiązane w sierpniu 1969.
• 1969 – 13 sierpnia został członkiem 7 grupy astronautów NASA (NASA-7) i rozpoczął szkolenie specjalistyczne.
• 1973–1975 – podczas wszystkich załogowych lotów na stację Skylab Truly pełnił funkcję operatora łączności (CapCom). Od 1973 razem z Karolem Bobko był w jednej z ekip wspierających misję ASTP (Apollo-Soyuz Test Project). W lipcu 1975 podczas radziecko-amerykańskiej wyprawy ponownie był operatorem łączności (tzw. CapCom) w centrum kierowania lotem w Houston.
• 1976–1983 – po rozpoczęciu realizacji programu Space Shuttle przeszedł szkolenie, podczas którego nabył umiejętności jakie powinien posiadać pilot promu kosmicznego. W 1977 podczas serii testów promu Enterprise podczas ostatniej fazy loty wahadłowca w atmosferze (Approach and Landing Test) razem z Joe Engle’em był w jednej z ekip biorących w nich bezpośredni udział. Obaj wykonali trzy takie loty. Prom był wynoszony przez Boeinga 747 i „zrzucany” z wysokości 7,5 km. W 1981, podczas przygotowań do lotu STS-1, Truly był pilotem załogi rezerwowej. W latach 1981–1983 uczestniczył w dwóch lotach kosmicznych – jako pilot w STS-2 (listopad 1981) oraz jako dowódca misji STS-8 (wrzesień 1983).
• W październiku 1983 opuścił NASA i korpus astronautów.
• 1986 – został zastępcą administratora NASA ds. lotów kosmicznych.
• 1989 – 1 lipca został ósmym z kolei administratorem NASA. Funkcję tę pełnił do 31 marca 1992.

• 1992 – Richard Truly ponownie odszedł z NASA. Został wiceprezydentem Georgia Institute of Technology oraz dyrektorem Georgia Tech Research Institute (Instytut Badań Technologicznych).
• 1997–2004 – od maja 1997 był dyrektorem Narodowego Laboratorium Energii Odnawialnej (NREL – National Renewable Energy Laboratory) przy Wydziale Energetyki Instytutu Naukowo-Badawczego Środkowego Zachodu (MRI – Midwest Research Institute). Równocześnie był też wiceprezesem MRI. W czerwcu 2004 przeszedł na emeryturę.

• Defense Distinguished Service Medal
• Defense Superior Service Medal
• Legia Zasługi – dwukrotnie
• Distinguished Flying Cross
• Meritorious Service Medal
• Medal NASA „Za wybitne zasługi” (NASA Distinguished Service Medal)
• Medal NASA „Za wyjątkowe zasługi” (NASA Exceptional Service Medal) – dwukrotnie
• Medal NASA „Za lot kosmiczny” (NASA Space Flight Medal) – dwukrotnie
• Nagroda Amerykańskiego Towarzystwa Astronautycznego „Za osiągnięcia lotnicze” (American Astronautical Society Flight Achievement Award) (1977)
• Nagroda im. Ivana C. Kincheloe przyznana przez Towarzystwo Pilotów Doświadczalnych (Society of Experimental Test Pilots Ivan C. Kincheloe Award) (1978)
• AIAA Haley Space Flight Award (1980)
• Dyplom FAI im. W.M. Komarowa (1981)
• Goddard Memorial Trophy (1982 i 1989)
• Robert J. Collier Trophy (1982 i 1989)
• Harmon International Trophy (1982)
• Thomas D. White Space Trophy (1982)
• Złoty Medal Kosmiczny FAI (Gold Space Medal) (1984)
• James H. Doolittle Award (1988)
• Presidential Citizens Medal (1989)
• John F. Kennedy Astronautics Award (1990)
• Medal NASA „Za wybitne przywództwo” (NASA Outstanding Leadership Medal) (2006)

• grupy i oddziały astronautów
• alfabetyczna lista astronautów

• Biografia na stronie NASA (ang.)

• Biogram na stronie Spacefacts (ang.)
• Encyclopedia Astronautica (ang.)