Rosa per l’Italia
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia | 8 lutego 2008 |
Ideologia polityczna |
Róża dla Włoch (wł. Rosa per l’Italia) – włoska centrowa partia polityczna o profilu chadeckim. Pierwotnie funkcjonująca pod nazwą Biała Róża (Rosa Bianca)[1].
RB została założona w styczniu 2008 z inicjatywy grupy polityków Unii Chrześcijańskich Demokratów i Demokratów Centrum[2] z deputowanym Brunem Tabaccim i związkowcem Savinem Pezzottą na czele, działających dotychczas jako frakcja UDC łącząca działaczy sceptycznie nastawionych do dalszej współpracy z Silviem Berlusconim. Rozłam nastąpił, gdy władze chadeków zdecydowały się nie wspierać próby tworzenia nowego rządu przez Franca Mariniego i dążyć do przedterminowych wyborów.
Białą Różę zasiliła grupa znanych polityków związanych dawniej ze Stokrotką, którzy nie akceptowali powołania Partii Demokratycznej, a także m.in. poseł do PE i piłkarz Gianni Rivera.
Po skróceniu kadencji parlamentu w lutym 2008 partia początkowo planowała wystawienie własnych list wyborczych. Ostatecznie przystąpiła do Unii Centrum, tworzonej głównie na bazie UDC[3], z której listy w przedterminowych wyborach trzech jej liderów uzyskało mandaty w Izbie Deputowanych. Wkrótce po wyborach jeden z jej liderów, Mario Baccini, założył własne ugrupowanie pod nazwą Federacja Chrześcijańskich Ludowców, z którym przeszedł do Ludu Wolności. W 2009 jego następca, Bruno Tabacci, odszedł do Sojuszu dla Włoch.
Faktyczne kierownictwo partii przejął Savino Pezzotta. W 2013 doprowadził do opuszczenia przez to ugrupowanie federacji UdC[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Contrassegni. interno.gov.it, 10 marca 2008. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).
- ↑ Baccini e Tabacci lasciano l'Udc al Centro nasce la Rosa Bianca. la Repubblica.it, 30 stycznia 2008. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).
- ↑ Elezioni: accordo tra Rosa Bianca e Udc. corriere.it, 28 lutego 2008. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).
- ↑ Scissione in casa Udc, la Rosa per l'Italia „rompe” e guarda a sinistra. bsnewst.it, 17 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).