Sękowice (województwo lubuskie)

Sękowice
	wieś
	; Znak z nazwą wsi
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	krośnieński
Gmina	Gubin
Liczba ludności (2013)	310
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	66-620
Tablice rejestracyjne	FKR
SIMC	0909532
	Położenie na mapie Polski Sękowice
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Sękowice
	Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego Sękowice
	Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin Sękowice
	51°54′33″N 14°42′32″E/51,909167 14,708889
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sękowice (niem. Schenkendorf^[4], łuż. Šenkojce)^[5] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin. W miejscowości znajduje się ujście Werdawy (prawy dopływ Nysy Łużyckiej).

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1300 roku^[6]. Schroniła się tutaj w XIV wieku żona i dzieci starosty poznańskiego Macieja Borkowica^[6]^[7]. Właścicielami wsi w latach 1442 – 1482 była rodzina Wesembergów, do 1523 roku rodu von Köckeritz, a do 1811 roku były własnością Zakonu joannitów^[6]. W 1811 roku po rozwiązaniu zakonu rozdano grunt w dzierżawę wieczystą między chłopów^[8]^[6]. Sękowice od 1813 roku były wsią królewską^[6].

We wcześniejszym okresie należała do wsi również cegielnia oraz osiedle zwane (niem. Grüne Eiche) (Zielony Dąb)^[8]. Zabudowa miejscowości pochodząca z wieku XIX i XX.

Od września 1995 roku prowadzone były w rejonie wsi badania archeologiczne^[9]. Prace prowadziła grupa pracowników Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza pod kierunkiem Jarosława Lewczuka. Podczas prac odkryto cmentarzyska (ze schyłku VI i V wieku p.n.e.) oraz wiele ciekawych eksponatów^[10].

Granicę od Sękowic do Polanowic od 11 czerwca 1945 roku ochraniał 3. batalion 38. Pułku Piechoty, a komendantem wojskowym był dowódca batalionu por. Zbigniew Budzan^[10]. We wsi była również od listopada 1945 do 1947 roku 6. Komenda Odcinka WOP, a jej komendantami byli kpt. Jan Mikulski, kpt. Władysław Bykowski i kpt. Grabowski^[10]. Była tu także 29. Strażnica WOP, którą rozwiązano w 1947 roku, a jej komendantem był chor. Wacław Baronowski oraz 30. Strażnica WOP rozwiązana w latach 60, której komendantami byli por. Domrzalski i ppor. Jan Kruszkowski^[10].

We wsi w 1947 roku powstało koło SL^[11]. W 1952 roku wieś zamieszkiwały 222 osoby i było 56 gospodarstw. Sękowice w 1999 roku otrzymały wodociąg, a we wrześniu 2001 roku kanalizację^[11].

Do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowało tu drogowe przejście graniczne z Niemcami Gubinek – Guben, które na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane..

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[12] kościół poewangelicki Świętej Rodziny.

Galeria

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121574
↑ Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1153 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 236.
↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 302
↑ Maciej Borkowic został skazany na śmierć głodową przez Kazimierza Wielkiego za rokosz i spiskowanie
↑ ^a ^b Gubińskie Towarzystwo Kultury – Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 29
↑ Prace prowadzono w związku z budową obwodnicy Gubina i przejścia granicznego w Gubinku
↑ ^a ^b ^c ^d Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 303
↑ ^a ^b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 304
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 13. [dostęp 2013-01-24].

Bibliografia

Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. – Zeszyty Gubińskie nr 5 s.29
Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 302-309. ISBN 978-83-88059-54-4.
Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 237-238. ISBN 978-83-919914-8-2.

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121574

[2] Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].

[3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1153 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[przew-4] Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 236.

[5] Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.

[traczyk-6] Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 302

[7] Maciej Borkowic został skazany na śmierć głodową przez Kazimierza Wielkiego za rokosz i spiskowanie

[zeszyty-8] Gubińskie Towarzystwo Kultury – Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 29

[9] Prace prowadzono w związku z budową obwodnicy Gubina i przejścia granicznego w Gubinku

[traczyk0-10] Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 303

[traczyk1-11] Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 304

[12] Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 13. [dostęp 2013-01-24].

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]