Socket P

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Socket P

Typ	PGA
Liczba pinów	478
FSB	400 / 533 / 667 / 800 / 1066 MT/s
Procesory	Intel Core 2 Duo: T5xx0*, T6xx0, T7xx0*, T8x00, T9xx0 P7xxx, P8xxx, P9xxx, E8x35 ) * część korzysta z Socket M Intel Core 2 Extreme X9xxx, QX9xxx Intel Pentium Dual-Core T23x0, T2410, T3x00, T4x00 Intel Celeron M 9xx,

Socket P – gniazdo dla mobilnych procesorów z serii Intel Core 2, po raz pierwszy zaprezentowane 9 maja 2007 jako część platformy Santa Rosa, wraz z procesorami Merom i Penryn.

Szyna FSB procesorów przeznaczonych do gniazda Socket P^[1] może być taktowana zegarem 400, 533, 667, 800 lub 1066 MHz z możliwością obniżania i podwyższania częstotliwości (w celu oszczędzania energii elektrycznej (SpeedStep). Gniazdo wyposażone jest w 478 pinów, lecz jest niezgodne z Socket M czy Socket 478. Inne nazwy gniazda to 478-pinowe gniazdo Micro FCPGA i μFCPGA-478.

• Mikroprocesory firmy Intel