Teodozjusz I Boradiota

Teodozjusz I Borradiota, gr. Θεοδόσιος Α Βορραδιώτης, Theodosios I Borradiōtēs – patriarcha Konstantynopola w latach 1179–1183^[a].

W trakcie walk o władzę po śmierci cesarza Manuela I (1180), Teodozjusz poparł spisek porfyrogenety Marii Komneny i jej męża Rajniera z Montferratu przeciw regentce Marii z Antiochii i protosebastesowi Aleksemu. Zagrożony przez Aleksego musiał uchodzić z miasta, ale powrócił triumfalnie po powstaniu ludowym^[1]. Po objęciu władzy przez Andronika I Komnena, Teodozjusz sprzeciwił się projektowi cesarskiemu wydania jego nieślubnej córki Ireny za nieślubnego syna cesarza Manuela I, Aleksego, uznając takie małżeństwo za kazirodcze. Przekonany o nieskuteczności swego sprzeciwu Teodozjusz wycofał się do klasztoru na wyspie Ela. Andronik I złożył Teodozjusza z urzędu, wybierając na jego miejsce Bazylego II Kamatera. Zamierzonego przez cesarza, ślubu jego córce udzielił arcybiskup Bułgarii^[2].

• Venance Grumel, « La chronologie des patriarches de Constantinople de 1111 à 1206 », W: Études byzantines, tom 1, 1943, ss. 250–270.
• Louis Bréhier: Vie et mort de Byzance. Paryż: Albin Michel, 1946.
• A. Weiss: Ekumeniczny Patriarchat Prawosławny. W: Encyklopedia Katolicka. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1983.
• Świat Bizancjum. Cesarstwo Bizantyńskie 641–1204. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2011.