Ulica Mikołajska w Krakowie

ulica Mikołajska
Stare Miasto
Ilustracja
Widok na ulicę z Plant w kierunku Rynku Głównego (zachodnim). Widoczne górujące nad kamienicami hełmy Wież Mariackich
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

270 m[1]

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
pl. Mariacki
Mały Rynek, ul. Szpitalna
ul. Świętego Krzyża
Planty
ul. Westerplatte
ul. M. Kopernika
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołajska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołajska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Mikołajska”
50,061431°N 19,942286°E/50,061431 19,942286

Ulica Mikołajska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście. Biegnie z Małego Rynku, do skrzyżowania z ul. Westerplatte, gdzie jej przedłużeniem jest ul. M. Kopernika.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wytyczona została w okresie lokacji Krakowa w 1257 r[2]. Stanowiła wówczas drogę wylotową z miasta na szlak prowadzący na wschód, w kierunku Rusi. Jej nazwa pochodzi od kościoła św. Mikołaja położonej przy tym szlaku, na Wesołej; początkowo nazywano ją Rzeźniczą, co wiązało się z faktem, że za murami miejskimi w okolicy Bramy Rzeźniczej funkcjonowały jatki.

Początkowo najprawdopodobniej ulica była całkiem prosta i prowadziła z narożnika Rynku Głównego wprost do Bramy Rzeźniczej, której relikty są zachowane w murach klasztoru na Gródku. Zniekształcenie jej biegu (odchylona na północ łukiem od skrzyżowania z obecną ul. św. Krzyża do wybudowanej wówczas nowej Bramy Mikołajskiej) nastąpiło w związku z budową tzw. Gródka przy Bramie Rzeźniczej (w zależności od genezy Gródka nastąpiło to bądź w końcu XIII w. lub na przełomie XIII i XIV w. – jeśli Gródek zbudowali wójtowie krakowscy, bądź po buncie wójta Alberta, który miał miejsce w 1312 r., jeśli zbudował go Władysław Łokietek).

Budynki

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica nr 2

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica na rogu ul. Mikołajskiej 2 i ul. Szpitalnej 1 nazwana jest Kamienicą Lamellowską od jej XVIII-wiecznych właścicieli.

Kamienica nr 5

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica „Pod Zegarem” („Biesiadeckich”), dom ten posiada portal ozdobiony witrażem oraz figurą Matki Boskiej. Obecnie jest to dom prywatny.

Kamienica nr 10

[edytuj | edytuj kod]

Znana jako Kamienica Celestowska.

Kamienica nr 13-15

[edytuj | edytuj kod]

Secesyjny budynek powstał w latach 1906-1907 według projektu Rajmunda Meusa, ozdobiony motywem liści i owoców kasztanowca (częsty motyw krakowskiej secesji). W latach 1880–1907 działała w tym miejscu Drukarnia Związkowa. Po remoncie zakończonym w 2012 roku, znajdują się w niej biura i apartamenty.

Kamienica nr 14

[edytuj | edytuj kod]

Wybudowana w 1605 roku. Posiada charakterystyczne wąskie, wysokie okna.

Kamienica nr 16

[edytuj | edytuj kod]

Postawiona w XIV wieku kamienica „Pod Trzema Lipami”. przebudowana w XV w. W pierwszej połowie XIX w. fasada budynku uzyskała swój teraźniejszy, klasyczny wygląd oraz godło.

Kamienica nr 18

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica, w której zobaczyć można Muzeum i Archiwum bł. Marii Angeli Truszkowskiej – założycielki zgromadzenia Sióstr Felicjanek.

Kamienica nr 21

[edytuj | edytuj kod]

Pod tym numerem znajduje się barokowy kościół NMP Śnieżnej oraz klasztor Dominikanek.

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Przez ulicę przebiega trasa Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Krakowa. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 617. ISBN 83-01-13325-2.
  2. Jerzy Kossowski, Leszek Ludwikowski, Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 75.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mikołajska, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 617. ISBN 83-01-13325-2.