Wicewo

Wicewo
osada
Ilustracja
Zabudowania wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Tychowo

Wysokość

49 m n.p.m.

Liczba ludności (2014)

180

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-220[2]

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0313696

Położenie na mapie gminy Tychowo
Mapa konturowa gminy Tychowo, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wicewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Wicewo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Wicewo”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wicewo”
Ziemia53°53′22″N 16°07′45″E/53,889444 16,129167[1]

Wicewo (niem. Vietzow) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 180 stałych mieszkańców[3].

Wieś wchodząca w skład sołectwa: Osówko.

Osady wchodzące w skład sołectwa: Sławomierz oraz Trzebiec

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Osada leży w odległości ok. 10 km na południowy zachód od Tychowa, między Osówkiem a miejscowością Trzebiec.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dawny majątek rycerski i stare lenno rodu von Kleist (Kleszczów), wzmiankowane w źródłach z 1623 r. W latach 17541755 majątek trafił w ręce hrabiego von Rittberg. W 1804 r. majątek wicewski zakupił prezydent szczecińskiej Kamery Wojny i Domen von Igersleben. Pomiędzy rokiem 1845 a 1864 majątek kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Jako ostatni nabył Oskar von Rhoeden. Był to jeden z trzech największych majątków w okręgu białogardzkim obok Tychowa i Smęcina. Rodzina von Rhoeden była w posiadaniu Wicewa do końca II wojny światowej, po czym majątek upaństwowiono. Do 1990 roku w majątku istniało Państwowe Gospodarstwo Rolne[potrzebny przypis].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Kościół pw. Matki Bożej Szkaplerznej

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4][5]:

  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pw. Matki Bożej Szkaplerznej, neogotycki z 1860 r. Kościół filialny należący do parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Byszynie, dekanatu Białogard, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Nad bocznym wejściem do kościoła widoczny jest herb rodziny von Rhoeden - jego założycieli. Kościół zbudowany z cegły, z wyodrębnionym prezbiterium, zakończonym półokrągło. Po stronie zachodniej murowana wieża, pokryta dachówką. Okna zakończone ostrym łukiem. W prezbiterium okna ozdobione witrażami. Sufit sklepiony. Dwuspadowy dach kryty dachówką. Chór organowy, bez organów, wsparty jest na dwóch drewnianych słupach. Pod kościołem znajduje się sklepiona krypta, wsparta na 2 kolumnach, z osobnym wejściem. W krypcie 4 okna zakończone półokrągło. Wewnątrz kościoła zachował się pełni XIX-wieczny, neogotycki wystrój[6].
  • park dworski, krajobrazowy z drugiej połowy XIX wieku, zajmujący przestrzeń nieregularnego wieloboku o pow. ok. 8 ha. Na kompozycję parku składa się drzewostan mieszany w wieku 70 - 150 lat, swobodne skomponowane ciągi spacerowe, ciek wodny z trzema stawami oraz aleja bukowo - świerkowa.

inne zabytki:

Osoby urodzone w Wicewie

[edytuj | edytuj kod]

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości jest przystanek autobusowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145564
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1460 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. UM: Wykaz liczby mieszkańców w Gminie Tychowo, stan na 31-12-2014 r.
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 4. [dostęp 2013-03-30].
  5. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  6. Andrzej Świrko, Szlakami otwartych kościołów dorzecza Parsęty, Elżbieta Mitura, Karlino: Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, [2007], s. 92, ISBN 978-83-7518-021-3, OCLC 297855984.