Wilhelm Burgdorf

Wilhelm Burgdorf

generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1895 Fürstenwalde/Spree
Data i miejsce śmierci	1 maja 1945 Berlin
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa †
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm Burgdorf (ur. 14 lutego 1895 w Fürstenwalde/Spree, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – niemiecki generał, dowódca i oficer sztabowy Wehrmachtu podczas II wojny światowej. Pod koniec wojny był jednym z najbliższych współpracowników Adolfa Hitlera. Odznaczony Krzyżem Rycerskim^[1].

Burgdorf wstąpił w szeregi Armii Cesarstwa Niemieckiego w chwili wybuchu I wojny światowej. Od 1915 roku służył jako oficer w 12. pułku grenadierów. W okresie międzywojennym był w Reichswehrze, a potem Wehrmachcie. W 1930 roku awansował do stopnia kapitana. W 1935 roku został instruktorem taktyki w Akademii Wojskowej w Dreźnie. Dwa lata później w randze majora został adiutantem w sztabie IX Korpusu. W 1938 roku został awansowany do stopnia podpułkownika. Następnie służył jako dowódca 529. pułku piechoty od maja 1940 do kwietnia 1942 roku. W maju 1942 roku został zastępcą szefa działu kadr OKH. W październiku 1944 roku został mianowany jego szefem. Zajmował to stanowisko aż do śmierci.

Od października 1944 roku Burgdorf był także adiutantem Adolfa Hitlera. W ramach swojej funkcji odegrał kluczową rolę w samobójstwie Erwina Rommla, który był zamieszany w zamach 20 lipca. Hitler uznał, że postawienie feldmarszałka przed Sądem Ludowym spowodowałoby skandal w Niemczech i nakazał wyeliminować go w cichy sposób.

14 października 1944 roku Burgdorf, w towarzystwie gen. Ernsta Maisela, przybył do domu Rommla. Wykonując instrukcje feldmarszałka Wilhelma Keitla, zaoferował mu wybór między samobójstwem i pogrzebem państwowym oraz immunitetem dla jego rodziny i podwładnych lub procesem o zdradę i haniebną śmiercią. Feldmarszałek przystał na to pierwsze i zażył podany mu przez Burgdorfa cyjanek potasu.

Podczas bitwy o Berlin Burgdorf dołączył do Hitlera, który schronił się wraz z innymi ludźmi ze swojego najbliższego otoczenia w bunkrze pod ogrodem Kancelarii Rzeszy. Wiele działań Burgdorfa w Berlinie w tym czasie zostało udokumentowanych przez pisma Gerhardta Boldta, niemieckiego żołnierza, który napisał o swoich doświadczeniach w bunkrze Hitlera.

28 kwietnia, kiedy wyszło na jaw, że Heinrich Himmler próbował negocjować oddanie się w ręce aliantów poprzez hrabiego Folke Bernadotte, Burgdorf został członkiem ustanowionego przez Hitlera sądu wojskowego, w skład którego weszli także Hans Krebs, Johann Rattenhuber oraz Wilhelm Mohnke, mającego osądzić Hermanna Fegeleina.

29 kwietnia Burgdorf, Krebs, Joseph Goebbels i Martin Bormann byli świadkami sporządzenia przez Hitlera testamentu i złożyli na nim swe podpisy. W nocy z 1 na 2 maja, po wcześniejszych samobójstwach Hitlera i Goebbelsa, Burgdorf i Krebs również pozbawili się życia.

• Lehrer, Steven (2006). The Reich Chancellery and Führerbunker Complex: An Illustrated History of the Seat of the Nazi Regime. McFarland. pp. 214. ISBN 0-7864-2393-5. http://books.google.com/books?id=i9GIAQAACAAJ&dq=lehrer+chancellery&ei=g_CpSeeyIIzSlQSm7qWVBA.
• Lehrer, Steven (2002). Hitler Sites: A City-by-city Guidebook (Austria, Germany, France, United States). McFarland. pp. 224. ISBN 0-7864-1045-0. http://books.google.com/books?id=pAZoAAAAMAAJ&q=hitler+sites&dq=hitler+sites&ei=6vitSe2QJpXSlQTv24iYBQ&pgis=1.
• Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Friedburg, Germany: Podzun-Pallas, 2000. ISBN 3-7909-0284-5.
• Lexikon der Wehrmacht. Personenregister. Burgdorf, Wilhelm. [2] This website is maintained by Volksbund Deutscher Kriegsgräberfürsorge e.V., a non-governmental charity that cares for German World War II military graves and the remains of Hitler's soldiers, both in Germany and in other parts of the world. See Hitler Sites: A City-by-city Guidebook (Austria, Germany, France, United States) for further detail.