Witold Czachórski

Witold Czachórski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1915
Kijów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1995
Warszawa

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1948
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1954

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Doktor honoris causa
Uniwersytet Gandawski – 1978
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 1979
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Grób Witolda Czachórskiego na Cmentarzu w Wilanowie

Witold Czachórski (ur. 16 czerwca?/29 czerwca 1915 w Kijowie, zm. 18 czerwca 1995 w Warszawie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych. Zajmował się głównie prawem cywilnym (np. prawem zobowiązań), lecz zasłynął również dzięki uprawianiu prawa porównawczego. Poza Polską wykładał na Wydziale Prawa Porównawczego w Strasburgu, a przedtem w Luksemburgu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Juliana (buchaltera) i Anny Haliny z Lenartowiczów. Wychowywał się w Łucku, gdzie ukończył gimnazjum. Studia prawnicze ukończył na Uniwersytecie Warszawskim, po czym rozpoczął aplikację sędziowską. Jego głównym nauczycielem był Jan Wasilkowski[1].

W trakcie wojny pracował w sądzie. Po jej zakończeniu został sędzią grodzkim w Gliwicach, a następnie sędzią sądu okręgowego. W 1948 rozpoczął pracę w departamencie ustawodawczym Ministerstwa Sprawiedliwości, gdzie zajmował się unifikacją prawa cywilnego. Ze względu na zaostrzanie sytuacji politycznej porzucił karierę urzędniczą i skupił się na działalności naukowej[1].

W 1948 obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim (na podstawie rozprawy Odpowiedzialność cywilna osób prawnych za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym), a w 1954 został tamże profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego. Od 1962 był profesorem zwyczajnym. W 1971 został członkiem korespondentem, a w 1980 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk[2]. Zasiadał w prezydium Komitetu Nauk Prawnych PAN – był wiceprzewodniczącym (1963–1978), a następnie przewodniczącym (1978–1980). W latach 1989–1992 wchodził w skład Prezydium PAN[2]. W 1984 znalazł się w gronie członków reaktywowanego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W latach 1973–1978 wiceprzewodniczący, 1978–1984 przewodniczący Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych[3].

Był również członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Akademii Prawa Porównawczego w Hadze (od 1978, wiceprzewodniczący od 1984) oraz przewodniczącym Komisji ds. Reformy Prawa Cywilnego przygotowującej nowelizację Kodeksu cywilnego w 1990.

W 1979 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa[4]. Został także uhonorowany tym wyróżnieniem przez Uniwersytet w Gandawie (1978).

Pozostawił po sobie wiele książek i podręczników z dziedziny prawa, m.in. Czynności prawne przyczynowe i oderwane w polskim prawie cywilnym, 1952; Zarys prawa zobowiązań, część ogólna, 1952; Własność osobista w świetle Konstytucji PRL, 1956; Zbieg odpowiedzialności cywilnej według kodeksu zobowiązań, 1960; Prawo zobowiązań w zarysie, 1968; Zobowiązania. Zarys wykładu, 1974.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jan Błeszyński, Profesor Witold Czachórski, Osoba i Dzieło, „Studia Iuridica”, 2016, s. 23–38 [dostęp 2024-04-17].
  2. a b CZACHÓRSKI, Witold [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-01] (pol.).
  3. Jan Błeszyński, Witold Czachórski: Nauczyciel, Twórca, Kodyfikator. beck.pl. [dostęp 2018-03-30].
  4. Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 2011-02-23].
  5. Lista osób odznaczonych "Medalem 10-lecia Polski Ludowej" (M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]